AMC IC 20150410 OLVG
Na een weekje te hebben overgeslagen op Goede Vrijdag is het vandaag weer tijd voor de dienst Gastvrouw IC in het AMC. Èn vanmiddag mijn eerste meeloopmiddag in het Onze Lieve Vrouwen Gasthuis (OLVG) èn oh wat was dat leuk en een belevenis!
OLVG: ik heb enkele weken geleden me ingeschreven voor vrijwilligerswerk (gastvrouw OLVG), ben op gesprek gegaan bij de oudere dames van het UVV en afgelopen woensdag gebeld of ik vrijdagmiddag wilde meelopen. De 'officiele' opleiding start pas op het moment dat de dame van maandagochtend daarvoor klaar is. Helemaal begrijpen doe ik het niet, maar het maakt niet uit. Meelopen is al één ding. Ik vanochtend al eerder boodschappen gedaan en eten klaar gemaakt. Daar heb ik natuurlijk niet de hele dag de tijd meer voor haha. Om half één sta ik paraat bij de receptie van het OLVG. Mijn begeleider haalt me op, praat me bij. We lopen direct met bloemen naar de verpleegafdelingen. Eén boeket is voor ouders die net een baby hebben gekregen. Ik laat mijn begeleider maar voorop lopen, het is direct voor de leeuwen gooien. Op zich hou ik daar wel van. Nu met patienten wil ik graag afwachten wat van mij wordt verwacht. In het keukentje zetten we de bloemen in een vaas, dat is een hele uitdaging zonder mes of schaar en we halen niet eens de onderkant van de bloemen. Met enige pragmatiek lukt het ons en we zetten de bloemen op de kamer. Dan lopen we door naar een andere afdeling/etage naar een meneer die bloemen heeft ontvangen. Ook hier zetten we de bloemen in een vaas. Hij is ontroerd van de bloemen; ik lees het kaartje voor. Ook nu zie ik tranen in zijn ogen. Mijn begeleider, ook zijnde de coordinator van de vrijwilligers in het OLVG vertelt mij buiten de afdeling dat ze het jammer vindt dat ze niet meer bij dit soort patienten kan blijven zitten, praatje maken. Ik huiver van binnen, dit is juist niet wat ik ambieer in mijn vrijwilligerswerk. Later op de middag geef ik dat ook aan. Ik wil best de patienten van de poliklinieken begeleiden, de weg wijzen en andere nodige klusjes doen waarbij je in contact met heel veel mensen bent. Ik wil eigenlijk niet te maken hebben met patienten die verpleegd worden. De bloemen vind ik eigenlijk al te ver gaan. Ik ga de komende weken bekijken hoe ver ik daarin wil en kan gaan. We gaan weer terug naar de receptie, dat is de plek waar je altijd terug komt om weer nieuwe acties op te pakken. Daar aangekomen zie ik andere vrijwilligers, enkele dames komen me bekend voor, ik laat dat even voor wat het is; dat komt later wel. Mijn begeleider en ik praten beiden even bij voor de kennismaking. Ik merk dat ik me heel vrij bij haar voel en zij bij mij. Het voelt goed. We lopen rondje Poliklinieken en Eerste hulp, drinken koffie met de andere vrijwilliger van die middag. Na de koffie komt een meneer bij de receptie, is afgeleverd door een chauffeur van een revalidatiecentrum, met ziekenhuispasje zonder papieren/afspraakformulier. Mijn begeleider groet hem en vraagt waarvoor hij komt. Hij vertelt een foto van zijn schouder. Er blijkt helemaal geen afspraak te staan voor een foto. We lopen samen met de meneer naar de afdeling voor de foto en laten deze mevrouw het verder uitzoeken wat er met deze meneer gedaan kan worden. Best triest en goed opgelost vanuit ons vrijwilligers. Mijn begeleider vertelt dat dit uitzondering is maar toch kan gebeuren. Het is de bedoeling dat je er alles aan doet om de patient (van de polikliniek) zo goed mogelijk helpt.
Voor zover ik nu kan zien zijn de vrijwilligers allemaal dames en vooral van wat oudere leeftijd. Om drie uur is de dienst afgelopen. Mijn begeleider en ik gaan nog even koffie drinken om bij te praten. Tot kwart voor vier praten we bij en maken we kennis. We spreken af dat ik volgende week weer meeloop. Mijn begeleider geeft aan gewoon elke vrijdagmiddag te reserveren. Volgens mij sta ik er goed op!
Rond half vijf heb ik mn kop soep die ik vanochtend heb klaar gemaakt. Ik ben klaar voor de dienst in het AMC.
AMC: Zo loop ik rond kwart voor zes het ziekenhuis in en zie op de afdeling Anne (van de voeding) rondlopen. We groeten elkaar. Even later vraagt ze of ik al sisi wil drinken. Ik geef aan dat ik graag nog even wacht.
De schoonmaker komt langs om het kantoor te poetsen, ach een lappie doorheen te halen. Het ruikt sinds een paar weken lekker fris in het kantoor. Ik ben er blij mee en dat vertel ik de meneer. We hebben samen even leuk gesprek onder zijn werkzaamheden van schoonmaak. Ik vraag me af wat er met Melvin is gebeurd. Ik stel de vraag niet aan de meneer. Even later nemen we afscheid met de belofte elkaar volgende week weer te zien.
Het is tijd voor de ronde bijzonderheden. Er zijn geen bijzonderheden en enkele dames die koffie willen. Binnen 10 minuten ben ik al terug op mn plekkie. Het belooft een rustige avonddienst te worden. Iets anders vergeleken bij vanmiddag en dat was dan een rustige middag in OLVG. Toch gaat de tijd snel met alle bezoek. Het is alweer bezoekuur. Ik ben in afwachting van het vele bezoek voor vanavond haha. De sisi is voor me klaar gezet.
Het valt me vanavond op dat het bezoek zich aanmeldt ondanks dat ze precies weten waar ze moeten zijn. Dat is namelijk ook de bedoeling dat aanmelden. Sommige mensen, maar niet vanavond, staan voor de deur en groeten niet eens, kijken soms geen eens. Het is vanavond anders en daar geniet ik natuurlijk weer van. Ook de snoep wordt weer geweldig gewaardeerd. Van kleine mensen tot grote mensen. Veel mensen vragen (jaja vragen) of ze een snoepie mogen pakken. Bij enkelen vertel ik dat ze erook twee mogen pakken. Op de vraag of ze dan het hele bakkie mee mogen nemen antwoord ik dat dat een beetje ver gaat. Met een glimlach loopt ie verder en ik moet er ook wel om lachen. Als ik van de plek wegloop, laat ik inmiddels toch weer alles staan. Toen Anouschka nog op de IC werkte moest ik alles wegzetten van haar. Zij zag regelmatig dat er uit de bakjes geroofd werd. Ach ik vergeet het ook als ik wegloop, en wees erg gelukkig met die snoepies als je ze wil pikken.
In de tussentijd lopen er toch best wat mensen de afdeling op. Ik beloof mezelf rond half acht de ronde koffie/thee te lopen. Enkele bezoekers reageren zo enthousiast op de snoep vooral de haagse hopjes en de zwart/wil ballen vallen erg in de smaak. Vooral vanwege de nostalgie. Leuke reacties als 'Nou dat ze die nog verkopen!' of 'Oja die zijn van vroeger!' Ja erg leuk, dat is ook waarom ik ze regelmatig meeneem. Aandacht voor het bezoek, het breken van het ijs ( je komt hier niet voor de kat z'n viool) en even wat te kauwen. Ook als het bezoek de afdeling verlaat nemen ze vaak ééntje mee voor de terugreis. Allemaal goed!
Anne komt heel kort even bij me staan voor een snoepie. Ze loop weer snel door voor de laatste loodjes. Ook haar dienst eindigt rond acht uur .
Het is tijd voor de ronde koffie/thee. De ronde duurt langer dan ik had gedacht en is veel fijne dan gedacht. Wat een leuke gesprekken heb ik weer gehad met bezoek en ook met patienten. De vraag of het brengen van koffie vrijwilligerswerk is, een gesprekje over een kanten jurkje van een dame op bezoek op de medium care tot een familie die net is aangekomen, met slecht nieuws waar ik een blad koffie/thee/water voor maak. Het is over achten dat ik mijn verhaal afmaak. Ik ben voldaan van deze prachtige dag! Ik ben blij!
Voor iedereen F I J N W E E K E N D!