AMC IC 20160930

30-09-2016 17:58 Dit is de laatste, echt waar. Vanaf volgende week ben ik in Den Haag ingezet en is het voor niet meer mogelijk om op tijd in Amsterdam te zijn. Ik vind het jammer maar zag het eerder aankomen. Voor mij is het goed.. Ik heb een andere baan en dus geen WW uitkering. Wat is dat een fijn gevoel. Eer van je eigen werk en inzet. De afgelopen vier maanden me hard ingezet voor een nieuwe baan per 1 oktober. Dat is dan niet helemaal gelukt maar per 1 november in ieder geval. Ik ben er blij mee! Dus loop ik rond kwart voor zes uit de lift de 3e etage op richting de keuken. Ik vertel direct aan mijn grote vriendin dat het de laatste keer is dat we elkaar hier treffen. Beteuterd kijkt ze me aan en vraagt waarom. Ik vertel het goede nieuws en ze is een beetje blij voor mij. Dat is leuk om te zien. Best vreemd hoor om hard op te vertellen dat ik hier voor het laatst ben. Ik haal de sleutels en open het kantoor. Ik zet de paar overgebleven snoepjes op de balie en besef me opnieuw dat het de laatste keer is. Dat gaat bij alles wat ik deze 3 uurtjes doe in mijn hoofd om, bedenk ik me. Een arts die geen lange witte jas aanheeft en ook door mij als zodanig niet herkend wordt, spreekt mij enthousiast aan op de lekkere snoep.  We hebben een kort gesprekje over waarom ik de snoepjes heb staan en we hebben even lol onder elkaar. Ik zie dat Anuska haar even later een zakje chips geeft. Ook daar is ze heel blij mee en bedankt de mevrouw van de keuken even enthousiast als dat ze eerder mij bedankte. Grappig dat ze zonder die stomme jas wel gewoon reageert. En dat is dan een oordeel dat zij net als andere lange jassen reageert. Het is in de aanloop naar het bezoekuur niet druk. Zo af en toe lopen er mensen af en aan. Ik besluit de eerste ronde over te slaan en me te concentreren op de tweede ronde rond half acht. Het bezoekuur is begonnen en het aantal mensen dat richting IC loopt neemt toe. Ik heb gelukkig een lijst met patienten van vanmiddag waarop ik inmiddels al 3 mensen heb kunnen vinden. En telkens als het bezoekuur start denk ik dat het drukker wordt en toch is dat al maanden niet zo, zo ook deze keer niet. Ik ga op voor de eerste tweede ronde. Deze is kort en saai. Bijna geen bezoek, wachtkamers met een deur dicht en ik kan alleen 3 chocolademelk schenken. Het is niet anders. Zo komt er een einde aan 4,5 jaar Gastvrouw IC in het AMC. Wat heb ik veel mooie momenten meegemaakt waar ik er voor anderen mocht zijn. Het jongetje dat in mijn eerste weken mij de weg naar de keuken wees, de vele patienten en bezoek die hier maanden lagen/rondliepen. De schoonmaakdienst, oh wat heb ik daar veel lol mee gehad. Mooie gesprekken en vele verhalen. Wat ik ga missen, de kleine verhalen bij de snoepjes, de verrassing dat ze er stonden, het plezier dat ze deden voor diegene die nog niet hadden gegeten. Ik ga Anuska ook missen. Die heeft in al die 4,5 jaar een groot onderdeel uitgemaakt van deze vrijdagavond dienst. Meis ik wens je veel succes!. Uiteraard blijf ik me voor anderen inzetten. Wat en wanneer weet ik nog niet maar dat gaan jullie vast en zeker volgen. Dus niet tot volgende week maar tot snel!