AMC IC 20160916

16-09-2016 17:58 Een week later dan de vorige. Wat gaat het snel die weken. Ik zeg het vaker, het is echt zo. de tijd gaat zo vreselijk snel. Hij is gewoon niet bij te benen. Deze week heeft voor mij in het teken 'op zoek naar een bril' gestaan. Welke het gaat worden weet ik nog niet maar ik heb laten meten en weet ongeveer waar ik aan toe ben. Vooral lezen is op sommige momenten lastig. Na de 3e brillenboer heb ik vanmiddag besloten om heel simpel te beginnen met een leesbril van de drogist. In de winkel heb ik al ervaren wat het verschil is met het lezen van de wikkel. Wat is dat fijn voor je ogen. Toch vind ik het wennen want het draaien van mijn hoofd betekent bij mij ook het wiebelen van mijn hersens; die zijn er op dat moment niet blij mee!. Direct na lezen afzetten of op mijn hoofd zetten. Tja je kunt er maar druk mee zijn hè. Het is weer vrijdagavond en ik mag weer naar het AMC en als ik dit opschrijf zit ik er al. Rond half zes zet ik mijn zonnebril op en stap op de fiets. Wat ben ik blij met deze lagere temperatuur, het is lekker fris met een prachtige zon. Samen met mijn nieuw aangeschafte leesbril in zelfgehaakt/gemaakt hoesje stap ik het ziekenhuis binnen. Beneden bij de lift valt mij direct op dat de houten schotten van de verbouwing zijn verdwenen en ik een mooi uitzicht heb op de binnenkant van het restaurant. Het wordt nog eens modern hier, denk ik. Het ziet er erg mooi uit. Op de derde etage stap ik uit en loop richting de keuken. Anuska begroet mij enthousiast en vraagt mij hoe het gaat. Zoals altijd geef ik aan dat het goed gaat. We praten even bij en ik haal de sleutels. Ik open het kantoor, de lamellen en zet mijn snoep neer. Die zijn zoals gewoonlijk vanaf het begin erg geliefd. Ik werk het logboekje bij en laat al wat bezoek toe op de afdeling. De eerste ronde is nog rustiger dan rustig.  De paar mensen die ik heb binnengelaten op de afdeling zijn niet meer te zien. Met een sneltreinvaart ben ik over de hele afdeling weer terug op het 'honk'. Ik pak er maar een boekje bij om te lezen, even wennen aan mijn leesbril haha. Zelfs nu het bezoekuur is begonnen is het zeer rustig. De gang is op dit moment zo leeg dat er werkelijk niemand is, ja ikke zei de gek! Anuska gaf net ook al aan dat op de verpleegafdeling niemand iets wilde drinken, ze was in 5 minuten klaar met haar ronde. Ben benieuwd hoe kort/lang het duurt voordat ze weer van de afdeling loopt. Deze dienst is uitzonderlijk rustig. Ik zie weer een vroeg vertrek aankomen.... Mijn vriendin van vanavond loopt met haar kar van de afdeling. Voor mij het teken dat ik iets te drinken mag pakken. Heerlijk die afleiding, het twede tijdschrift al uit. Ik ga maar eens kijken wie ik nog blij kan maken met een bakkie! Dat valt mee op de tweede ronde. Er zijn best veel mensen die ik kan voorzien van koffie/thee/chocolademelk. De dankbare gezichten zijn weer onbetaalbaar vanavond. Het enthousiasme vleiend te noemen. Een koffie compleet gaat door de hele keuken. Ik hou het blad niet recht. Tja dweilen geblazen en zo goed en zo kwaad als ik kan schoongemaakt. Een lolletje met de mevrouw voor wie de koffie compleet was bedoeld. Eenmaal terug in het kantoor spreek ik een dame die net haar dierbare op de IC heeft gezien. Ik leg haar uit dat als wij vrijwilligers er niet zijn, ze gebruik kan maken van het bellenbord, ze niet op de Unit bij de patient hoeft te zitten maar even afstand kan nemen door in een wachtkamer plaats te nemen. Ze hoort het aandachtig aan, probeert adem te halen en bevestigt dat ze het moeilijk vindt. Ik kan haar alleen maar aangeven dat het goed is om voor zichzelf te zorgen, dat dat ook goed is voor haar dierbare. Ze bedankt me en loopt richting de lift. Dat is een goed idee, bedenk ik me, richting de lift lopen... Ik ga afsluiten, sleutels inleveren, gedag zeggen en weekend vieren. Heel fijn weekend allemaal en tot volgende week!