AMC IC 20160610
Het is zes uur vrijdagavond. Tijd voor Santje om haar haar verhaal te starten in het ziekenhuis. En ook deze week is het niet anders dan anders. Een rustige week achter de rug. Wel werk geen opdracht maar oké. Trainingen in het vooruitschiet en de laatste weken van juni veel in het zuiden des lands voor diverse overleggen/intervisie e.d. Wel allemaal hele leuke dingen om te doen. Een opdracht zou nog fijner zijn. Dus loop ik rond kwart voor zes de etage op en zie een gesloten keuken. Op de afdeling kom ik mijn vriendin tegen die al bezorgd was waar ik bleef. Ze vertelt mij dat het heel rustig is op de afdeling en dat zij weinig werk heeft. Hmm hier ook al niet druk denk ik meteen. Vol enthousiasme begroet ik haar en hou de spirit erin. Ik haal de sleutels en open het kantoor, lees de verhalen van deze week en schrijf mijn standaard verhaaltje voor vanavond. Er lopen diverse mensen van en naar de afdeling. Het zijn voornamelijk de witte lange jassen met héél jonge mensen erin. Je kent het hè, groeten?? Nooit van gehoord. Inmiddels lach ik erom. Vooralsnog is het heel rustig zoals Anouschka al aangaf. De snoep is vanavond van dat ik het neerzette een succes. Vooral in het begin van de dienst vooral personeel die enthousiast reageert en zelfs diverse kleuren meeneemt. Toch fijn als je op je reis naar huis iets kan snoepen. Het is tijd voor de eerste ronde. Deze ronde is bijzonder door het gesprek dat ik heb met wat verpleegkundigen tijdens het klaarmaken van hun eten en mijn kannen koffie/thee. De dames eten net als ik koolhydraatarm en het is even leuk om ervaringen uit te wisselen. Als ik de kannen koffie/thee breng naar de wachtkamer zijn de ontvangers erg dankbaar. Mijn badge en theeblad ligt nog in de keuken en ik haal deze. Dan zie ik een mevrouw onverstuur op de gang praten met een andere verpleegkundige. Ik pak het blad en mijn badge en maak twee kopjes koud water. Op het blad bied ik verderop de twee mensen een bekertje koud water aan. Ze zijn er heel blij mee en vinden het heel attent. Ach ik zie het in mijn ooghoeken en dit is het minimale dat ik kan doen, vertel ik. Voor de rest is het erg rustig met bezoek en diegene die er zijn hoeven even niets en dat kan natuurlijk ook. Even later in het kantoor komt een meneer van de afdeling. Hij vraagt of hij het bekertje mag weggooien, ook dat kan en voordat hij verder naar de lift loopt, vertelt hij dat hij het erg op prijs stelde het bekertje water en de mevrouw ook. Dat is mooi, dat is ook de bedoeling. Inmiddels is het bezoekuur begonnen, zijn de ambulance mensen weer diverse keren langsgelopen en hebben hun 'diner' meegenomen. Mijn vriendin is op IC en ik zie haar collega (de hulp voor het afwassen) lopen. De twee ontmoeten elkaar en spreken de verbazing uit dat de hulp is op komen dagen terwijl het al diverse malen is afgemeld omdat het zo rustig is. Ik mag op dat moment mijn bekertje sisi pakken. Een dame vraagt naar haar vader die op IC ligt, ze weet geen unit. Ik verwijs naar unit 1. Al snel komt ze terug want ze heeft niemand kunnen vragen. Ik vraag Anouschka om de patient op te zoeken. Gelukkig kan ik de dame naar de juiste unit verwijzen. Even een kort gesprekje met Anouschka totdat er weer bezoek aankomt. Zo meteen de tweede ronde voor vanavond. Die ronde is drukker dan de eerste. Ik kan op elke Unit (in gebruik) mensen voorzien van koffie/thee. De één reageert heel enthousiast, de ander doet of het een hotel is. Het was een mooie ronde waarbij ik veel mensen. In de laatste minuten zie ik een bekende naar binnen lopen. Via messenger meld ik me en wens ik haar sterkte!. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. De tijd van gaan is gekomen. Santje gaat naar huis, weekend vieren. Ik wens iedereen een heel fijn weekend en tot volgende week!