AMC IC 20160415
Kom je aan op de afdeling, zit er iemand op je plaats. Er is iets niet helemaal goed gegaan in een planning van of het AMC of die van mij . Ik stel de vraag bij de coördinator. Ik begroet Anouschka net zo enthousiast als anders en laat me niet afleiden door de verrassing die ik mijn ooghoeken waarneem. Zij heeft het nergens anders over en ik vraag een knuffel zoals altijd. Ik loop door naar het kantoor, stel me voor en we komen in gesprek. Leuk om eens een collega te spreken. Hij biedt aan om naar huis te gaan en dat ik blijf. Ik vind het prima. Ben er helemaal op ingesteld en hij ontving net een uitnodiging van een vriendin. Doen! De dienst vanavond start net even iets anders dan dat ik dacht. Dat geeft natuurlijk helemaal niet. San is voor geen gat te vangen haha. Een halfuurtje later dan gebruikelijk is het kantoor van mij en kan mijn dienst starten. Hoef alleen niet de sleutels te halen, kantoor te openen en al dat soort dingen. Toch wel handig als iemand anders dat doet hihi. Goed even dit opschrijven, de coördinator mailen over hoe het kan dat we beiden hier in het ziekenhuis zijn, direct ook doorgeven dat we in mei op vakantie gaan en ik drie weken niet kom en op naar de eerste ronde van vanavond. Die ronde is op zijn beurt bijzonder. Op Unit 3 staat een stel mannen op de gang te wachten. Ik zeg mannen, er is een jongen bij. Als ik langsloop, zie ik dat de jongen volschiet en bij, ik denk, papa om de hals valt. Ik loop niet naar de keuken waar ik kannen thee en koffie kan maken. Ik loop naar een multi functionele ruimte, die is vrij. Ik loop terug en bied het aan. De jongen is nog in tranen en neemt mijn aanbod van water aan. Toevallig staat Anouschka met haar kar vlakbij. Ze biedt mij aan om hem het water te geven. Wat een prachtige samenwerking is dat toch. Ik maak de kannen thee en koffie voor de wachtkamer bij Unit 3. Ze zijn zo blij en dankbaar dat ik die kannen neerzet dat ze mij vertellen dat ze blijven. Mijn antwoord: zo hoort het ook. Uw dierbare wordt goed verzorgd. Het AMC vindt het belangrijk dat u goed verzorgt wordt. Tevreden loop ik de kamer uit voor de rest van de ronde. Die is uitermate rustig. Op Unit 5 zie ik bij een patient twee hele grote helium opblaasberen hangen. De patient slaapt en er is geen bezoek. Ook mooi om te zien dat er zoveel aandacht aan diegene wordt gegeven.
Inmiddels is het bezoekuur begonnen. Het eerste echtpaar dat expliciet naar een patient vraag arriveert. Ik geef mijn standaard antwoord en verwijs ze naar Unit 1. Ik blijf het jammer vinden. Af en toe lopen er mensen richting de afdeling en ik groet en doe open. De ambulance medewerkers lopen langs en groeten enthousiast. Diverse mensen vragen naar een patient en weten het welke Unit, ik doe open en wijs ze de weg. En tussendoor hebben Anouschka en ik nog een grap en een grol. We hebben het nog eens over het momentje van het water. Ik vond het erg bijzonder. Onze samenwerking. Die is op zich al leuk en fijn maar dit was echt een mooi moment. Zij ziet het anders, merk ik. Tja misschien komt dat wel omdat je dag in dag uit dit werk doet. Het is eigenlijk normaal en dat bedenk ik me nu ook. Het is normaal dat je op elkaar let, in ieder geval een beetje in de gaten houdt en reageert als iemand in tranen is. Ik geef toe, zo op straat zou ik het niet gauw doen. Daar ben ik toch terughoudender. Maar hier in het ziekenhuis, beetje meeleven en we doen het goed met z'n allen. Ben zelf erg benieuwd hoe het mij vergaat als ik begin mei dit jaar op de poli gast ben van het ziekenhuis (voor mijn diabetes verwezen naar internist) of ze dan ook nog zo meelevend zijn. We gaan het zien. Een halfuur nadat het bezoekuur is gestart doe ik normaalgesproken mijn tweede ronde. Deze sla ik deze keer over. Ik ben net voor bezoekuur nog over de afdeling gelopen. Het wordt steeds rustiger qua aanloop, er lopen meer mensen van de afdeling dan naar de afdeling. Mijn vriendin vraagt diverse malen of ik blijf zitten, ze kent mijn ritme. Die ga ik deze keer doorbreken. Ze vraagt het omdat ze dan de keuken open kan laten staan. Bij mij kan dat zeg ik altijd, goudeerlijk! Ik beloof haar zelfs dat ik tot acht uur blijf zitten. Heel serieus reageert zij terug, dat is goed. Prima, zat in mijn planning voor vanavond.
Zo gezegd zo gedaan, Ben tot 19:58 uur blijven zitten. We nemen beide afscheid, groeten en wensen dat we elkaar volgende week weer op dezelfde plek trekken. Dat vind ik een goed idee. Ik ga nu de verjaardag van mijn papa vieren. Fijn weekend allemaal en tot volgende week!