AMC IC 20160129
Deze week was Kai precies een week bij ons en het gaat sinds afgelopen weekend een stuk beter. Vóór vorig weekend wilde hij niet eten en ga alleen maar over. We zijn naar de dierenarts van het asiel geweest, die bevestigde dat alles goed was. Sinds zaterdagochtend gaat het beter. Kai eet en drinkt en vooral heel belangrijk hij geeft niet meer over. We zijn allebei heel blij met onze aanwinst. Hij zorgt er echt voor dat we ons verdriet over Jomannie kunnen verwerken. Dat plezier dat zo'n beest geeft is heel fijn. Het gaat goed met Kai en het gaat goed met ons. En ook vanavond is het weer tijd voor het AMC. Weer twee uurtjes mijn vrije tijd geven voor anderen. Vooralsnog het zonnetje van de week! Dus rond kwart voor zes loop ik de 3e etage op en zie Anouschka in de spoelkeuken. Een lawaai wat daar vandaan komt. Met een harde psssst kondig ik mezelf aan. Ze kijkt om en begroet me nog enthousiaster dan anders. Ze vraagt of het regent. Nee dat doet het niet, het waait wel heel hard. Maar als je terugloopt, heb je de wind in de rug, grap ik. Ik loop gauw de afdeling op en haal de sleutels. Het lijkt erg rustig op IC, we wachten af wat er vanavond gebeurt. Op het moment dat ik de afdeling af loop richting het kantoor zie ik in de verte ee brancard met ambulance mensen aanlopen, ik houd de deur open om de mensen binnen te laten. Ze vinden het merkbaar fijn daar er rekening met hun wordt gehouden. Tja voor mij is dat gewoon, bedenk ik me. Dan staat een bekende voor mijn neus. Een arts in opleiding die regelmatig een snoepje pakt en kort een gesprekje voert. Ze meldt dat ze vandaag voor het laatst is. Ze gaat naar OLVG antwoord ze op mijn vraag. Ze zegt dat ze me gaat missen en ik vertel haar dat er soortelijke akties ook in het OLVG worden gehouden. Ik zie in haar ogen dat ze me niet gelooft. Dan vertel ik van mijn korte vrijwilligerscarriere in het OLVG, ze hebben daar echt ook mensen die dit soort kleine dingen toevoegen aan het werk. Een collega nadert en is net zo enthousiast over de soort snoepjes (caramal, prinsesse tumtum en chocolade). Zij pakt ook en samen lopen ze weg. Ik wens haar succes en veel plezier! Ik ga eens kijken welke sfeer de afdeling daadwerkelijk heeft.
De eerste ronde is vliegensvlug voorbij. Er is nagenoeg geen bezoek. Alleen op Unit 6 en 1 kan ik één kop koffie schenken. Alle verpleegkundigen zijn met de patienten bezig en niet beschikbaar voor de bijzonderheidsvragen. Er wordt zelfs geen eten gemaakt in de keukens. Wellicht is het zo rustig dat ze al eerder hebben mogen eten. In ieder geval is mijn vermoeden dat het rustig was bevestigd.
Tot aan het bezoekuur is het heel rustig. Ik kan nog wat voor mijn werk uitzoeken. Zo af en toe loopt er bezoek richting of van de afdeling. Af en toe en hier en daar een grapje over de snoepjes die ik heb neergezet. Nee er is niet veel te doen. Het is afwachten hoe snel ik straks terug ben van de tweede ronde.
Die tweede ronde is bijna een kwartier. Er is niet veel bezoek en er zijn maar enkele mensen die gebruik maken van mijn aanbod. Een dame en heer op Unit 6 vragen drie zwarte koffie. De zoon is nog onderweg. Op Unit 3 kan ik een meneer die zit te lezen een kop koffie aanbieden. Ondanks dat het erg stil is vanavond gaat de tijd toch erg snel. Er zijn avonden in het verleden geweest dat ik elke minuut zat te tellen, dat is vanavond niet het geval. Ik heb me weer heel erg vermaakt hier. Ondanks de ellende die mensen hier meemaken is het ook leuk en gezellig.
Ik wens iedereen fijn weekend en tot volgend week!