AMC IC 20151016
Een koude week is voorbij. Wat vind ik het wennen die kou. Zo in ene van rond de 20 graden naar onder de 10. Ik krijg het thuis niet echt warm en pak me maar flink in. Ja thuis je ziet het goed. Ik ben meer thuis dan me lief is. Het is niet anders, er wordt nog een opdracht voor me gezocht en 'ik zit op de bank'. Ik krijg van alle collega's die ik spreek de geruststelling dat het goed komt en daar geloof ik dan ook in. Ik vind het nog steeds wennen. Twee dagen per week ben ik op kantoor en maak daar kennis met collega's en het bedrijf. Meer kan ik niet doen. Dus is het vanavond weer tijd voor het AMC. Het regende onderweg, die vieze miezerregen. Waarvan je denkt, ach het valt wel mee en al met al zeiknat aankomt. Gelukkig is de temperatuur als van ouds. Ik droog heerlijk snel weer op. Op de etage zie ik de keuken openstaan en begroet mijn grote vriendin Anouschka. We praten elkaar bij over het koude weer. Ik loop daarna snel de afdeling op en haal de sleutels van het kantoor. Even later staat de jongen voor mijn neus, hij komt van de afdeling, die ik al diverse malen heb gezien. Die met een verstandelijke beperking om zo maar te zeggen. Zijn oom ligt op IC. Hoe vaak ik dat niet heb gehoord, geen idee. Hij vraagt of ie snoepie mag pakken en ik vraag hem of hij naar huis gaat. Dat bevestigt hij en loop weg richting de lift. Eenmaal bij de lift hoor ik hem antwoorden op de vraag waarhij naar toe gaat: de 6e etage euh nee de 5e. Het is weer zo'n avond.. Rondje ziekenhuis en wat ie er doet, geen idee. Wat men er doet, geen idee. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Dan staat Costa voor mij. We praten bij over van alles en nog wat. Ik begrijp dat het een Griek is in plaats van Spanjaard (dat dacht ik en heb ik geloof ik ook ergens opgeschreven). Hij is hier zo'n 5 jaar en dat hoor je aan het zware accent waarmee hij praat en de woordenschat die hij beheerst. Mij maakt het niet uit. Ik houd er rekening mee en praat zo min mogelijk in de voor ons zo gebruikelijk spreekwoorden en gezegden. Even later gaat hij verder met het schoonmaken van de kantoren verderop op de gang. Ik zie in mijn ooghoeken dat Anouschka mij iets wil vragen en die vraag komt ook! Of ik bij een verpleegkundige wil aangeven dat het gevraagde eten klaarstaat in de magnetron. Ze heeft zelfs een blad neergezet. Tuurlijk doe ik dat voor haar. Ik moet dan wel even mijn eerste ronde uitstellen. Ook dat doe ik graag voor haar. Geen probleem. Toch niets anders te doen is dan het motto :-) En aangezien het best lang duurt voordat die mevrouw weer terugkomt, bied ik aan het te brengen. Ook daar is Anouschka erg blij mee. Met een blad voedsel in een bakkie loop ik de afdeling op richting Unit 5. Die mevrouw die het heeft gevraagd zie ik niet op de verpleegkundigepost maar haar collega's herkennen het verzoek en bedanken mij enthousiast. Alleen op Unit 5 kan ik twee dames koffie/thee schenken. Het andere bezoek is verdwenen want er zijn toch best wat mensen de afdeling opgelopen in het afgelopen uur. Goed die ronde was heel snel voorbij maar wel met een goed doel!. Het bezoekuur kan beginnen. Eerst krijg ik nog mijn verdiende sisi voor het nodige vocht. Ik kan je zeggen het is hier heel erg aangenaam nu op dit moment. Rekening houdend met de kou van buiten brrrr. Hmmm heerlijk hiero. Het lijkt er overigens op dat het heel rustig gaat worden tijdens bezoekuur. Ik las over vanmiddag ook al zoiets in het overdrachtsboekje van onze IC vrijwilligers. En tuulijk op het moment dat ik het opschrijf komt er bezoek aanlopen. Deze zijn dan ook niet voor IC maar voor de verpleegafdeling achter de liften. Ik wijs het bezoek de juiste weg.
Voor de tweede ronde heeft de mevrouw van de voeding ook een vraag, of ik sondevoeding wil afgeven op Unit6. Ik hoef het alleen maar neer te leggen. Ach en natuurlijk doe ik dat voor mijn grote vriendin. Voor de tweede ronde geef ik nog bij haar aan dat Joy volgende week als het goed is mee gaat lopen. Die ogen van haar lichten helemaal op. Wat leuk! reageert ze. Net zo enthousiast als ik dat eigenlijk ben. Leuk hoor dat ze zo reageert. Ze kijkt er naar uit, nou ik ook. Goed de tweede ronde. Eerst richting Unit 6 en vanuit daar start ik mijn ronde. De dames op Unit 5 willen graag nog iets drinken en geven mij het compliment dat ik gastvrij ben en koffie schenk voor bezoek. Dat hebben ze bij de andere vrijwilligers nog niet gezien. Ik laat dat voor wat het is en neem het compliment aan. Een dame op Unit 3 wil water en jonge dames/meisjes aan het bed van ik denk oma willen limonade. Ik moet wel lachen als ik een grapje maak of ze de limonade warm of koud willen drinken. Ik gebaar dat ik een grapje maak als die gezichten vertrekken. En toch zegt er eentje dat ze lauwe limonade wil omdat ze net aan haar gebit is geholpen. Ik vertel haar dat ik koud en warm voor haar haal en dat ze zelf mag mixen. Ik loop weg en moet eigenlijk wel een beetje lachen. Goed, je maakt iets mee. De wachtkamer bij Unit 3 ook kunnen helpen aan warme drank en onderweg kom ik de meneer van Unit6 tegen die in de eerste ronde ook al een zwarte koffie heb geschonken. Voor het tweede bakkie reageert ie erg enthousiast. Als laatste voor deze avond schenk ik voor een familie op Unit2 koffie/thee. Een oudere mevrouw is de patient. Ik zie dat meneer haar hand vasthoudt. Het is een teder gebaar. Hij reageert een beetje afwezig op de vraag van koffie maar als ik hem deze voorschotel geeft ie me te kennen dat ik heel goed bezig ben. Hij draait zich naar me toe en vertelt mij hoe blij hij met zijn koffie is. Ik bedank hem ervoor en heb nog een kort praatje met de groep. Ik heb op dat moment al het idee dat het tegen achten loopt en ik ga snel richting het kantoortje. De keuken is donker en gesloten. Ik ben blij dat ik Anouschka voor mijn ronde al over volgende week heb verteld. En voor iedereen bij deze fijn weekend!
op de valreep - het is net na achten dus het bezoek loopt van de afdeling. Omdat ik veel koffie/thee heb geschonken en mensen mij herkennen van de ronde(s) groeten ze mij. Verderop in de gang hoor ik dan vaak genoeg : ja lekker hè die koffie van die mevrouw' ... Wat een bakkie troost uit een gewone automaat toch niet kan doen!
doei doei