AMC IC 20151009
Wat een begroeting als ik de etage en de afdeling oploop. Bij de liften tref ik Anouschka die me enthousiast begroet. Ze slaat me zo hard om mijn rug dat mijn longen er bijna uit liggen. Mensen die passeren gniffelen zachtjes en genieten zichtbaar van ons tafereeltje. Snel voordat ze me nog meer pijn gaat doen loop ik richting de afdeling. Daar tref ik de schoonmaakmeneer die ik al een paar weken niet heb gezien. Hij begroet mij zo beleefd met een hand dat ik deze altijd beantwoord. Hij vraagt hoe het met me gaat en vraagt of ik bij mijn nieuwe baan ben begonnen. Ik bevestig dat en laat achterwege dat ik nog zit te wachten op een opdracht en zogenaamd 'op de bank zit'. Het hoort er kennelijk bij, dat vertelt men. Iedereen voegt daaraan toe 'het komt goed' en daar vertrouw ik dan maar op. Het is toch fijn om zo begroet te worden op de plek waar je maar 2 tot 2,5 uur per week werkzaam bent. Ik haal de sleutels en als ik de afdeling af loop, wil Anouschka haar ronde ophalen spullen starten. Wij begroeten elkaar quasi formeel en maken grapjes. Ik open het kantoor, zet de snoepjes klaar en doe alvast de deur open voor vroege bezoekers. De dienst kan beginnen. Anouschka komt al snel weer van de afdeling open en ziet mij met mijn mobiele telefoon. Ze is quasi streng en vertelt mij dat op deze plek geen mobiele telefoons gewenst zijn. Ik vertel lachtend dat als het betalend personeel op de afdeling het ook blijft doen ik als vrijwilliger het buiten de afdeling helemaal mag doen. Ze draait zich om en loopt weg. Ik geef een quasi sneer 'het was fijn met u kennisgemaakt te hebben' en we liggen samen gewoon heerlijk in een deuk. Wat is nou leuker en fijner om zo met mensen te gaan en vooral van verschillende culturen. Hoe anders hoor ik het van de week in media (tv, facebook etc) over de vluchtelingen in Nederland. Maar goed die discussie laat ik liggen. Ik start vanavond mijn dienst Gastvrouw met in ieder geval veel plezier en dankbaarheid dat ik dit mag doen. We gaan beginnen!
Het is even druk met bezoek dat ik later de eerste ronde voor het bezoek verzorg. En oh wat is dat een bijzondere... Op de units zelf zijn weinig mensen maar diegene die iets willen drinken zijn zo lief en dankbaar en enthousiast dat het mij ontroerd. Op zich is daar niet heel veel voor nodig. Het is bijzonder vanavond. Een grote groep turkse familie in een wachtkamer die ik van koffie/thee kannen kan voorzien. Op de gang in de fauetuils een kleine meid waarvan ik een klein flesje met limonade kan vullen. Ze laat me haar disney (even geen idee wel figuurtje erop stond) pyama laat zien maaaarrrrrr absoluut niet wilde gaan slapen. Dat had Santje dan wel weer verkeerd gezien :-)
Op unit 5 loop ik op de gang met mijn blaadje, ik word aangesproken door een verpleegkundige en zij meldt mij dat een mevrouw is overleden. De familie zit naast de turkse familie. Ik had gezien dat daar mensen zaten maar de deur was dicht en die deuren gaan niet open door mij. Ik begrijp van haar dat de familie voorzien in van koffie/thee. Als ik klaar met de ronde ben, loop ik naar de wachtkamer, open de deur. De verpleegkundige wijst andere dierbare naar deze familie dus we lopen samen richting de kamer. Als zij weer wegloopt, condoleer ik de familie en vraag of ik nog iets voor ze kan doen. Koffie/thee/water. Er wordt me vriendelijk gevraagd een kan met koud water te brengen en uiteraard staat deze zon 5 minuten later op de tafel waar ook de koffie/thee kannen staan. Ik was onder de indruk van deze ronde. Wat voor kleins kan je toevoegen bij het leed van anderen en wat voelt het goed om dat te doen. Om een arm om iemand te leggen en te vertellen dat je er voor heb bent. De patient wordt goed verzorgd en wij zijn voor het bezoek. Die vinden wij net zo belangrijk om aandacht te geven. Het blijft bijzonder.
Inmiddels is het bezoekuur begonnen. Ik heb Anouschka de afdeling op zien lopen. Ik wacht geduldig om mijn limonade. Best wel dorst van al die inspanning en die warmte hier. Want warm dat is het hier. En wat is dat heerlijk als je dan je sisi te drinken krijgt.
Ook vanavond valt me op dat de lange jassen enthousiast reageren op de snoepjes. Een mevrouw / jongedame blijft staan en vraagt welke gelegenheid dit is voor deze snoepjes. Anders staan er alleen drop en/of pepermunt. Ik vertel mijn gebruikelijke verhaal. Ik koop het zelf van mijn reiskostenvergoeding per keer. Ik laat haar ook mijn nieuwe gekochte snoepjes zien en vertel dat de drop/pepermunt niet zo vrolijke aanblik bieden dan deze snoepjes. Dat is ze met me eens. Dan komt er bezoek aan en sluipt ze wel na gedag te zeggen. Een andere meneer in jange witte jas komt speciaal terug lopen als hij de snoep ziet en pakt er heerlijk een paar. Dat mag allemaal van mij. Ook voor de ambulanche mannen vanavond heb ik diverse snoep staan. Zij reageren nog het meest enthousiast van allemaal. Ik grap dan meestal dat het hun diner is voor vanavond.
Er staat een mevrouw bij mij. Zij vraagt naar een patient, ik zoek deze op. Ik ben even abuis en loop met haar de afdeling op. Ik moet naar Zuid en de IC is op noord. Ik kan het niet goed onthouden van die paar uur dat ik hier ben. Dat vertel ik die mevrouw ook en ik loop ook mee naar die afdeling. Als we geen verpleegkundigen tegenkomen wil mevrouw blijven wachten totdat er iemand verschijnt. Ik mag van haar weer naar mijn eigen post. Ze bedankt mij en ik loop dankbaar weer naar mijn plek.
Rond half acht vraag Anouschka mij wat heet water voor soep te halen. Geen probleem, ik haal op Unit 6 heet water en voorzie wat bezoek van thee. Anouschka klaagt als ik terug kom dat het niet snel genoeg ging. Ik heb geen toegang tot op unit 1 dus het duurt even. Dat wist ze niet zegt ze. Ze loopt er elke dag langs pfff. Ik laat het en lach erom. Ik beslis om direct maar de ronde af te maken en kan weer verschillende mensen voorzien van koffie/thee. Op unit 2 spreek ik met mensen die de tijd in de gaten moet houden vanwege parkeren. We raken in gesprek over de tarieven in Amsterdam, daarna vertrekken ze. Weer terug op mijn plek kom ik een andere schoonmaak meneer tegen, en daarna nog weer een andere. Beiden net zo enthousiast als de andere meneren die ik normaalgesproken tegenkom. De één pakt een snoepie voor tijdens het werk op IC; de ander laat ze links liggen. Het was een fijne dienst deze avond. Heel dankbaar weer. Ik geniet ervan. Ik wens iedereen een fijn weekend!