AMC IC 20150918
Back on the base haha. Het is weer tijd voor 2 uurtjes AMC. Na een dag flink studeren is het ook tijd om de zinnen te verzetten en dan te bedenken dat het de éénnalaatste dienst zonder werk is. Jippie! Dus de dienst kan beginnen.
Rond half zes loop ik het ziekenhuis binnen, stap ik op de 3e etage de lift uit, groet Anouschka enthousiast bij de keuken en loop ik de afdeling op. Als ik mijn fiets onder de luifel zet net voordat in binnenstap is het drukker dan anders met heen en weer lopende mensen. Ik hoop dat dat het voorteken van drukte is. Ik las net dat de patienten pas aanstaande dinsdag weer richting VU gaan. We gaan zien vanavond hoe druk het is en gaat worden. In de tweede wachtkamer is het druk met bezoek. Twee heren staan buiten te wachten. Voor mij een teken dat ik wat mensen in de gaten ga houden. Onderweg naar boven zag ik trouwens de turkse meneer die aangaf deze week niet meer op IC te zijn. Het is waarschijnlijk toch anders gelopen. Bij het openen van het kantoor doet hij quasi brutaal over de snoepjes. We lachen naar elkaar en hij loopt de afdeling op.
De eerste ronde laat weinig bezoek zien. Het zijn eigenlijk dezelfde mensen die al weken hier rondlopen. Ook de meneer die ik weken geleden op de gang zijn kopje koffie heb geschonken zit weer bij zijn dierbare. Ik geloof dat zijn moeder er ook bij is. Beiden nemen mijn warme drank in dankbaarheid aan. Op de gang kom ik Anouschka tegen die 'opzettelijk' haar kar bijna tegen me aan rijdt. De familie in de tweede wachtkamer wil heel graag in gaan op mijn aanbod voor een groot blad met kannen koffie en thee en zijn heel dankbaar als ik het bij ze neerzet. Toch is het niet druk, ik ben na een klein kwartiertje weer op mijn plek. In de keuken was het vooral druk met de verpleegkundigen en hun op warmmaaltijden. Ik vind dat niet altijd even fris ruiken die bakken met voer uit de magnetron. Ik hoop maar altijd dat ze dat niet de hele week hoeven eten. Dat druist toch een beetje in tegen hun beroep - mensen gezond maken en zelf erg ongezond eten. Goed, geen moralistisch geOH op deze prachtig zonnige vrijdagavond. We houden het netjes zoals altijd.
De schoonmaker Costa van vorige week komt om de hoek kijken en start een gesprek. Heerlijk om die man met zijn spaanse accent nederlands te horen praten. Als Anouschka van de afdeling komt lopen heb ik geen gelegenheid om even gedag te zetten. Ze staat even later verveeld in de deuropening. Waarschijnlijk gek te doen maar ik kijk niet. Ik laat Costa in zijn waarde met wat hij verteld. Weet weer meer van hem dan vorige week. Hij ziet ook dat op welke wijze ik contact met mensen maak en geniet daar zichtbaar van.
Ik zie in mijn ooghoeken dat de kar met drinken aan komt zetten en loop alvast uit het kantoor. Ik pak zelf de sisi en we grappen nog even samen. Het bezoekuur is inmiddels begonnen en er lopen diverse mensen af en aan richting de IC.
De ronde koffie/thee is bijzonder. Ik mag koffie/thee/capuccino (weet nooit hoe ik het goed moet schrijven) voor diverse mensen brengen. Een verpleegkundige met een limburgs accent vraagt wat ik met de koffie/thee ga doen en ik vertel kort mijn 2 uurtjes AMC. De mensen bij wie ik koffie/thee mag brengen zijn zo dankbaar en blij. Het doet me goed dat ik dit voor ze mag doen. Op de terugweg kom ik de turkse man tegen die van Unit 2 komt. Hij geeft nogmaals aan dat het aflopende zaak is ondanks dat mevrouw op medium care ligt. 'De hersens zijn stuk' vertelt hij me nogmaals en voegt daar aan toe 'het is afgelopen'. Hij is zo van streek dat hij geen snoepjes wil hebben. Hij wil zo graag zijn verhaal kwijt. Ik blijf even luisteren. Nogmaals en net zoals vorige week wens ik hem sterkte en dat hij de kracht mag vinden om hier mee om te gaan. Hij loopt weg, vraagt me hoe laat het is en hoe laat ik vertrek en loopt snel weg met de belofte dat ie zo terug is. Tja als iemand nog in leven is maar dat leven stelt niets meer voor omdat de hersens stuk is. Ik geef het ze te doen. Ik benijd die mensen niet. Rond kwart voor acht lopen diverse mensen weer van de afdeling. Ook enkelen die ik koffie/thee heb geschonken. Die blikken zijn onbetaalbaar. Ook het jongetje dat al diverse malen heen en weer is gelopen en zo enthousiast gedag zegt elke keer. Daar geniet ik van. Zo'n jong joch die voor ouderen het voorbeeld geeft in groeten. De tweede keer dat ie weer de afdeling op liep heb ik aangegeven dat ie eens snoepie mag pakken, hij geeft heel beleefd aan dat ie een hele zak achter zijn rug heeft. Nou daar heeft Santje niets mee hoor. Gewoon pakken, ze staan ervoor, alsjeblieft en geniet ervan, zeg ik dan altijd. Terwijl Anouschka en haar hulp voor afwassen nog bezig zijn ga ik afsluiten. We gaan eens vroeg eindigen. Het wordt nog een lange avond...
Voor iedereen F I J N W E E K E N D!!!