AMC IC 20150911
11 september.. toch een bijzondere dag en niet geheel positief. Ik denk nog elk jaar aan diegenen die op die dag gruwelijk aan hun einde zijn gekomen. Vallend van het gebouw, door de inslag van het toestel, tijdens hun hulpverlening, brrrr. Telkens gaat een rilling door mijn lijf. En dus ook vandaag.
Als ik de etage oploopt zie ik Anouschka met verpleegkundigen in de keuken, beleefd groeten we elkaar. Ik haal de sleutels, open het kantoor, de lamellen, ramen en zet de snoep klaar. Even later staat ze voor mijn neus. Ik loop het kantoor uit en we groeten elkaar net zo enthousiast als dat we anders doen. We praten even bij totdat zij haar ronde drinken gaat starten. We maken gekheid, ze heeft het blijkbaar niet druk. De afwas hulp die haar telkens helpt komt ook nog. Ze maakt grappen over dat ze al klaar is en dat de hulp eigenlijk voor niets komt. Ik snap er niet veel van maar lach vrolijk mee. Volgens haar is het het erg druk met patienten en personeel vanuit VU dat afgelopen dinsdag volledig is ontruimd in verband met wateroverlast. Het viel mij al op dat het erg druk is om en rond het AMC, op de etage en de afdeling. Ik ga het zo zien in de ronde hoe druk het is.
Er staat een jongeman bij de balie. Die herken ik van vorige keren. Verstandelijk beperkt en niet geheel helder. Zijn broer ligt hier. Ik vertel dat ik hem herken, hij reageert daar niet op. Ik laat hem toe op de IC om naar zijn broer te gaan. Hij staat even later weer voor mijn neus, heel erg geschrokken, het is zijn oom en niet zijn broer. Ik hoor het verhaal aan en beslis dat als er iets met hem gebeurt ik de verpleegkundigen laat ingrijpen. Ik geef aan dat ie mag vragen of ie erbij mag. De jongen loopt weer terug.
De ronde bijzonderheden is aan de beurt. Ik loop al met verpleegkundigen mee omdat ik geen zin hem in die jongen die op de gang aan het wachten is. De ronde is heel rustig al had ik dat niet verwacht. Terug richting het kantoor hoor ik een verpleegkundige tegen de jongen vertellen dat het verstandig is om te wachten dat de vrouw van de meneer hier is. Dat ze hem niet kent e.d. Ik neem dit mee voor mijn verhaal aan hem als hij bij mij komt staan. En inderdaad enige minuten later staat ie voor mijn neus. Hij mag er niet bij omdat.. en er komen verhalen uit waarbij ik weet dat dat zijn waarheid is. Ik moet wel lachen in mezelf en aan de andere kant is het heel triest. Als hij aangeeft dat ie naar huis gaat, geef ik het advies om dat inderdaad te doen. Op gegeven moment loopt ie weg en roept onderweg nog even 'doei' Ik herinner me van de vorige keren van contact dat ie gewoon wegliep. Goed... dat maakt een saaie ronde toch weer interessant. Ondertussen valt het me wel op dat er veel meer personeel rond en langs loopt dan dat ik vrijdagavond gewend ben.
Op mijn ronde bijzonderheden zag ik dat er een andere schoonmaker rondloopt. Ik merk dat ik afwacht wat hij doet met groeten. Hij kijkt me dan niet aan. Ik laat het. Als hij na de ronde van de afdeling loopt, groet ie me wel, ik maak een grapje over Anouschka, hij begrijpt het niet, tuurlijk denk ik niet gewend aan de nederlandse taal, prima. Hij ziet wel dat ie het kantoor nog beetje moet schoonmaken en ik maak graag plaats voor hem. We komen zo goed en zo kwaad als het kan aan de praat en dat lukt aardig. Dusdanis dat we ons aan elkaar voorstellen. Hij heet Costa en hij vertelt mij 'nice to meet you and have a nice day/weekend' Uiteraard wens ik hem hetzelfde. Hihi van alle markten thuis.
Inmiddels is het bezoekuur begonnen, Anouschka is heel vervelend omdat ze weinig heeft te doen en doet van allerlei mime oefeningen, haha.
Even over zeven groet Costa mij en wens mij nogmaals fijn weekend. Anouschka komt met drinken van de afdeling en geeft me een heerlijke sisi. De turkse meneer die al weken hier op IC rondloopt, groet me en vraagt beleefd of ie twee snoepjes mag pakken. Kort daarop vraagt hij of ik de snoepjes zelf koop en het gesprek is gaande. We praten kort over het vrijwilligerswerk, over de patient e.d. Hij bedankt me en loopt weg met de vraag of ik straks ook weer voor hem open wil doen. Tuurlijk is mijn antwoord.
De ronde koffie/thee is vruchtbaar. Er zijn diverse mensen op de units die koffie/thee willen. Ik breng het ze graag. Er zijn zelfs mensen die ik de vorige weken ook al heb voorzien van koffie/thee. Ook mensen in een kamer waar ik eigenlijk niet op hoef te letten vinden het fijn dat ik ze van koud water voorzie. Waarschijnlijk zijn ze net binnen en overstuur. Op de gang zit een dame die ik al eerder op de avond redelijk verdrietig weg zag lopen. Op de ronde zie ik haar in één van de fauetuils bij Unit 4 zitten en vraag hoe het gaat. Het gaat beter met haar, ik vertel dat ik haar verdrietig zag en ze geeft terug dat het juist opluchting was en de emotie daarom heen. Ik realiseer me dat dat natuurlijk ook kan. De meneer heeft hartoperatie gehad en alles deed het weer toen hij van de operatie terugkwam, vertelde ze mij. Ik ben blij voor hen.
Zo wat is deze avond weer vreselijk snel voorbij gegaan. Het weekend kan beginnen. Ik ga over een paar weken echt weer beleven wat weekend is en ik kijk er erg naar uit. Ik wens iedereen een heel fijn weekend xx