AMC IC 20150717
Een jaar na dato... Een gebeurtenis om bij stil te staan... In de auto vanmiddag terug van mijn vriendinnetje in IJsselstein zie ik een vliegtuig stijgen. Een rilling gaat over mijn lijf. Het blijft ongelofelijk en wat een verdriet is er in vele families/vriendenkringen. Ik hoop dat ze de kracht mogen vinden om met dit verdriet om te gaan, ze de steun vinden bij elkaar, het op enig moment toch een plekje kunnen geven en verder gaan met hun leven zoals hun overleden dierbaren dat zo graag zouden willen. Ook het AMC heeft collega's verloren. De vlag hang half stok. Bij het voorbij lopen komt de brok in mn keel. Snel schakel ik om door te bedenken dat er goed aan doe erbij stil te staan en ook verder te gaan. Ik loop het ziekenhuis binnen rond een uur of kwart voor zes. Het is 4 weken geleden dat ik hier voor het laatst was. Nou nee ik mag niet liegen. Ik ben hier van de week verschillend malen geweest om een inlogID aan te vragen en naar later blijkt mijn badge te aktiveren. Natuurlijk was ik nog steeds vergeten om deze weer aktief te laten maken. Dit bleek toch echt nodig voor het aanmaken van een inlogID. Zoals het een log bedrijf betaamt gaat dat zeker niet van een leien dakkie (zoals wij dat in Amsterdam zeggen). Dinsdag ben ik diverse malen van de ene afdeling naar de andere afdeling gestuurd om het voor elkaar te krijgen. Dat is dinsdag in ieder geval niet gelukt. Omdat ik persoonlijk langs moest komen, gaf de aardige meneer van de ICT helpdesk aan dat ik vrijdag voordat ik naar mijn vrijwilligerswerk ging langs kon komen. Hij verzekerde dat het in orde ging komen. Tja dat is altijd het geval, de vraag is wanneer ?? haha. Vanochtend voordat ik richting IJsselstein reed ben ik nog eens gegaan en het was inderdaad in orde.
Ik verwachtte bij het inloggen nog problemen. Dat viel mee maar de enige applicatie die de vrijwilligers gebruiken staat er nou net niet op. Dus papieren exemplaar van de patientenlijst opvragen bij de verpleegkundige.
De inlogID is nodig voor de digitale werkplek binnen AMC. Iedereen kan overal binnen het AMC inloggen. Dat is natuurlijk voor betaald personeel erruug handig. Voor vrijwilligers niet zo maar ik snap dat het moet. Het heeft ook te maken en dat heeft te lang geduurd. Er is nieuw besturingssysteem geinstalleerd. Dat moest ook want op de vorige was geen support meer. Wel nog de oude desktop PC voor zover ik het kan zien.
Dus rond kwart over zes kan ik eindelijk starten. De dienst start met mensen begeleiden naar inmiddels aanwezig bezoek op Unit 3. Ik breng de mensen bij hun familie en loop direct door voor mijn ronde. Maar als allereerste even vragen of verpleegkundigen mij kunnen helpen met de enige applicatie die wij als vrijwilligers gebruiken. Niet echt dus. Ik besluit daarna een papieren patientenlijst voor vanavond te gebruiken en een email aan de helpdesk (email is wel geinstalleerd) te zenden met de vraag of ze deze applicatie alsnog willen installeren.
Mijn ronde bijzonderheden is snel over. De verpleegkundigen zijn op alle units niet op hun post maar druk bezig met de patienten. Even later zit ik weer op mijn plek en kan verder aan dit verhaal.
De familie die ik net naar de wachtkamer heb begeleid vraagt om water. Ik geef ze een kan mee en maak even kort een praatje op de gang.
Het bezoekuur is begonnen. Het lijkt niet heel erg druk te zijn, zo af en toe lopen er wat mensen naar binnen. Straks eens kijken wat en wie ik tegenkom. Het is best rustig. Ik zet NPO1 op met de Tour de France.
De ronde koffie/thee is er een als vanouds. Op elke unit kan ik mensen voorzien van koffie/thee en een kort gesprekje. De een vraagt haar moeder (de patient) of ze ook een neutje wil hebben en ligt in een deuk als ze naar mij kijkt. De ander vraagt een koffie compleet en vertelt mij dat ze van alles aan het genieten is. Ze zit naast haar dierbare die in het bed ligt. En ook hier komt een lach tevoorschijn. Het is weer geweldig.
Weer terug op mijn plek zie ik het laatste stukje over de Tour en de voorbeschouwing op het Journaal. Mijn hemel wat is dat heftig wat de weduwe van de co-piloot zegt: "Wij bedanken u dat u met ons hebt gevlogen. Bedankt en een fijne dag" Diep respect! Weer de rillingen over mijn lijf en de tranen in mijn ogen. Gauw afsluiten ...
Voor iedereen F I J N W E E K E N D