AMC IC 20150529
Op een dag als vandaag lijkt het net herfst.. Harde wind, grauwe lucht, geen zon en veel regen. Je zou niet zeggen dat het bijna eind mei is. Oja en het is koud! Eigenlijk niks aan dit weer. Toch heb ik een fijne dag gehad. Weer iets voortgang in solliciteren, boodschappen gedaan en eten gemaakt, en ook weer schoongemaakt. Ach het wordt nog eens een huisvrouw die San haha. Rond half zes loop ik het ziekenhuis binnen. Ik ben even iets vroeger. Het liep behalve het weer en zo best op rolletjes vandaag dus ook iets vroeger in het AMC. Als ik de etage op loop, groet ik Anouschka, leen haar badge (nog steeds niet achter aan gegaan) en loop de afdeling op, haal de sleutels en open het kantoor. De dienst kan beginnen.
De nieuwe schoonmaker met wie ik enkele weken geleden heb kennisgemaakt zie ik verderop op de gang. We begroeten elkaar enthousiast. Even later maakt hij de grote wachtkamer/ rouwkamer achter mijn kantoor schoon. Een kort praatje volg, hij heeft het waarschijnlijk erg druk. Van enkele mensen krijg ik complimenten over de snoepjes. Weer leuk om te horen! Tijd voor de eerste ronde. Die is heel snel voorbij. Er zijn nog steeds twee Units gesloten en het is nog rustiger dan het vorige week al bleek te zijn. Dan maar tijdschrift erbij pakken... In het volgende halfuur 3 tijdschriften doorgebladerd. Wat gaat de tijd langzaam. Er is zeggen en schrijven één bezoeker langsgekomen en die was nog voor een andere afdeling ook haha. Nog eventjes en het is bezoekuur. Beetje hopen op wat meer aanloop.
Bijna een halfuur in het bezoekuur en het is nog steeds erg rustig. Anouschka is heerlijk aan het werk. Ik hoor haar op de achtergrond. Ach nog een halfuurtje en het is voor mij ook weekend!
Op de ronde koffie/thee kan ik enkele mensen voorzien van de warme drank. Een grote groep turkse mannen zitten in de eerste wachtkamer en die willen wel een bakkie koffie. Ze zijn heel blij als ik het kom brengen. Een andere grote groep hindoestanen zitten verderop op de gang. Ik kan ze gedeeltelijk voorzien van koffie/thee.
Er valt voor de rest heel weinig te vertellen. Het is belachelijk rustig. Dat is natuurlijk heel goed want dan zijn er minder mensen ernstig ziek maar leuk is anders. De minuten gaan heel langzaam voorbij. Zo meteen nog even bijpraten met Anouschka en ik mag weer naar huis.
Voor iedereen: F I J N W E E K E N D!!