AMC IC 20150213
Op een dag als vandaag wanneer ik thuis heb gewerkt heb ik niet veel inspiratie om mn verhaal te vertellen. Zo thuis werken is heerlijk voor een dagje, maar je beleeft helemaal niets. Je bent gewoon heel hard aan het werk. Ik bereid me vandaag ook voor op de training die ik volgende week heb. De dag is zo voorbij ook al gebeurt er niet veel haha. Rond kwart voor zes loop ik het ziekenhuis binnen. Gelukkig is het weer om te fietsen, daar ben ik wel blij mee. Die auto telkens op een illegale plek neerzetten is ook zo'n dingetje. Dus gewoon weer op de fiets, heerlijk gezond! Ik heb er zin in, al ben ik vermoeid van een week slecht slapen. Het aftellen op mn werk is gestart en er komen steeds meer momenten dat dat in mn hoofd oppopt en dan heb ik het er moeilijk mee. Gelukkig kan ik er zowel op mn werk en thuis goed over praten zodat ik het gevoel een beetje kwijt ben vandaag. Drie weken tot aan een belangrijke oplevering en dan houdt het werk echt op! Dus vanavond de laatste stuipen van deze week. Een heerlijke dienst Gastvrouw in het ziekenhuis. Anouschka is er niet vanavond net als de vorige weken. Melvin zie ik hard aan het werk op de IC en die laat ik zijn gang gaan. Even later steekt ie zijn hoofd om het hoekje en vertelt mij heel blij dat ie door is naar het bedrijf dat de schoonmaak van het AMC gaat overnemen. Dat hadden we allebei wel verwacht. Het moest nog even bevestigt worden. Ik heb heel blij voor hem. Hij heeft het zo druk, hij loopt met een lollie in mn mond weg voor een korte pauze. Zijn dienst eindigt rond 7 uur en hij heeft nog veel te doen. Het kost hem zichtbaar moeite om toch niet de afdeling op te lopen en toch aan het werk te gaan. Het siert hem.
Inmiddels zit ik het verhaal te schrijven. Heb alles opgestart, ook het WK afstanden schaatsen haha. Onderwijl lopen diverse verpleegkundigen/artsen langs die ik vaker voorbij zien komen en enthousiast reageren op de snoepjes. Sommigen pakken er ééntje. Het is tijd voor de 1e ronde koffie/thee. Het is rustig op de afdeling. Er is weinig bezoek dus ook weinig mensen voor koffie/thee. Ik kom het gezin tegen met de twee meiden die zelf koffie hebben getapt enkele weken geleden. De oudste dochter reageert erg enthousiast als ze mij ziet en raakt direct in gesprek over van alles en nog wat. Ik had ze al twee weken niet meer gezien en dacht dat ze weg waren. Ik loop met ze naar de gang richting de uitgang. Ik loop richting de andere unit. Ben eigenlijk weer snel terug, zo rustig is het op de afdeling.
Tot aan het bezoekuur blijft het rustig. Heel af en toe lopen er wat mensen van van naar de afdeling. Melvin groet me. Hij gaat naar huis. We zien elkaar volgende week. Ik vergeet zelf bedenk ik me nu dat ik er volgende week niet ben. De training van volgende week is ook op vrijdag en dat is in Utrecht. Ik ben niet op tijd terug dus ik heb voor volgende week afgezegd.
Het bezoekuur is begonnen. Wat je normaalgesproken merkt is dat er dan eventjes wat mensen komen aanlopen. Dat is nu niet het geval. Het lijkt er wel op alsof het geen bezoekuur is. Ik bereid me voor op een heel rustige dienst. En dat klopt er gaat gewoon een kwartier voorbij dat er geen bezoek arriveert. Rond half acht loop ik de tweede ronde koffie /thee en deze is afgerond binnen 10 minuten. Dat is logisch. Het is net zo rustig op de afdeling als voor het bezoekuur. Enkele mensen nemen mijn aanbod voor koffie/thee aan. Anderen zijn al goed verzorgd. Dat is natuurlijk ook goed. Dan is het nu tijd om af te ronden.
Het is weer weekend. Weer een week voorbij. Het is totaal nog 6 weken tot het eind van mijn geplande laatste werkdag. En misschien stop ik wel eerder.. wie weet...
Ik wens iedereen een H E E L F I J N W E E K E N D!!