AMC IC 20150109
Vandaag/vanavond heb ik het me gemakkelijk gemaakt. Ik ga met de auto naar het AMC. Reden?: het woeit (dat meldde een collega vanochtend en ik vond het wel een leuke uitspraak) en het regent. Die combinatie vind ik vandaag eventjes niet prettig. By the way mijn opdracht is na mijn dienst AMC bij bekende kippenbakker uit Kentucky langs te gaan voor 2 kilo kip of zoiets. Nou ja en als mij dat wordt gevraagd doe ik dat natuurlijk. Geen probleem, haha. Ik loop rond kwart voor zes het ziekenhuis binnen. Ik heb een moeilijke week achter de rug. Over iets minder dan 3 maanden is mn werk bij a.s.r. geëindigd en ik ga er toch wel een beetje van uit dat intern weinig of niets voorhanden is deze komende drie maanden. Dat 2015 is gestart zo van de week weer met werken valt me zwaar en het aftellen is begonnen. Toch doe ik er alles aan om staande te blijven. Ik ben bijna constant in gesprek met mezelf. Van down naar een beetje up. Gelukkig heb ik lieve collega's die me daarmee helpen. Ik ben heel blij met jullie! Het begrip en de oprechte belangstelling is zo ongelofelijk belangrijk!
Thuis vind ik de rust gelukkig. de dagen die ik met de feestdagen thuis ben geweest hebben me ook goed gedaan maar maken me het nu ook ff moeilijk om aan de slag te gaan. Nu ik in het ziekenuis ben, is het erover schrijven niet lastig. Het lucht me eerder op. Hè dat ben ik even kwijt. Dank u voor de aandacht.
Eenmaal in het ziekenhuis ben ik weer op mn plek. Ik haal de sleutels en open het kantoor. Ik maak de pot met snoep open en zie de zak die ik vorige week van Joy heb gekregen als traktatie. Wat was dat weer leuk zo samen met haar de dienst Gastvrouw lopen en wat waren die reakties van vooral de verpleegkundigen positief. Ik weet zeker dat Joy heeft genoten, de bezoekers het fijn hebben gevonden en ik vond het geweldig dat ik zo'n lief vriendinnetje heb!
Ik zie dat Anouschka er vanavond niet is. In de plaats is ook een heel lieve mevrouw die me vriendelijk groet als ik langsloop terwijl zij haar keuken afsluit. Ik zet snel mn kruisje bij mijn aanwezigheid (zoals jullie weten vergeet ik dat kruisje best een aantal keer en owee ik zal eens mn onkostenvergoeding mislopen haha).
Het is al snel een af en aan lopen van allerlei mensen. Dokter, verpleegkundigen, patientenvervoerders, mevrouw van de keuken en meer van die mensen lopen van en naar de afdeling. Bezoek loopt af en toe in en uit. Het gaat mij benieuwen wat het deze avond wordt. We gaan het zien. De dienst gaat beginnen.
Op de ronde bijzonderheden zijn er geen bijzonderheden. Dat is makkelijk. Onderweg kom ik Melvin tegen samen met een collega. Hij is een Unit aan het schoonmaken en wordt gecomplimenteerd door één van de verpleegkundige als 'engel' Hmmm dat vind ik leuk klinken voor mn vriend van de schoonmaak. We groeten elkaar door toch nog één keer 'gelukkig nieuwjaar' en 'beste wensen' te zeggen. We spreken af elkaar straks nog even te spreken.Op de wachtkamer tussen de units in zit een dame alleen. Zo te zien zit ze te studeren. Op mijn vraag of ze misschien een kop koffie/thee wil hebben, krijg ik een mooi gezicht te zien. Er straalt zoveel enthousiasme vanaf dat ik er zelfs vrolijk van word. Ze zijn met zn tweeen. Ik haal voor beiden koffie en een kan water. Als de koffie doorloopt, pak ik in het kantoortje een paar snoepjes en deze leg ik op het blad waarop ik de koffie serveer. Bij terugkomst word ik nog enthousiaster ontvangen door de dame dan bij mijn vraag voor koffie. We praten kort over van alles en nog wat. Als haar vriendin om aanlopen, vertellen we samen dat er koffie en snoep is. Ik laat ze alleen met de belofte dat ik vanavond nog eens langs loop. Weer terug in het kantoor spreek ik een wat oudere vrouw die zich helemaal verloren voelt in het grote ziekenhuis. Ze weet niet precies waar ze telkens uitkomt. Het lijkt allemaal op elkaar. Ik kan de mevrouw alleen maar gelijk geven. Ze maakt gebruik van een familiekamer en opent de deur om een poosje te gaan liggen. Net voordat ze de deur wil sluiten stel ik nog de vraag voor koffie/thee. Nou was haar antwoord'Nu even niet maar vannacht zou goed uitkomen' . Ik leg haar uit dat er s avonds geen vrijwilligers meer zijn en de verpleegkundigen voor de patienten zorgen. Poeh, ben ik daar even goed van af gekomen. Lief mens hoor maar denkt dat de wereld om haar draait, haha. Waar heb ik dat meer gehoord, hahahahahaha
Het bezoekuur is inmiddels begonnen. Er zijn ook al flink wat bezoekers binnen. En ik heb al een uur zo'n vreselijke dorst. Ik merk toch elke keer als ik in het ziekenhuis ben dat ik veel dorst heb. Er zijn geen bekertjes in het kastje, ik heb al uit mn hand water gedronken. De dame van de voeding loopt langs met haar kar en ik krijg heerlijk van haar twee bekertjes limonade. Hmmmmm wat een verademing!
Rond vijf over zeven komt Melvin langs sjeesen. Hij is laat, te druk met schoonmaken. Hij pakt snel twee, drie snoepjes en rent weg onder de groet 'ik zie je volgende week, dan draai ik ook dezelfde dienst'. Goed om te weten.
Twee dames komen aanlopen. Ik hoor dat ze vanuit de trappen komen lopen. Bij de balie staan ze nog een beetje te hijgen. De jonge dame ziet de snoepjes staan en vraagt of ze mag pakken. De oudere dame antwoord 'dat zal toch niet' . De jonge dame vertelt dat ze speciaal dit snoep heel erg lekker vindt. Ik moet er een beetje om lachen en de dames lachen met me mee. Direct daar achter aan vertelt de jonge dame voor welke mevrouw ze komen. Ik zoek haar op en wijs de dames de weg. Hartelijk groetend nemen we afscheid. Een heerlijk moment, vooral voor de dames.
De dame van de familiekamer is inmiddels gewekt door mensen vanuit het ziekenhuis. Ze stormt de kamer uit om naar de dokters te gaan, geloof ik. Ze houdt me op de hoogte maar wil direct dat ik van alles in de gaten houd. Hmm, ff oppassen. Ik doe de deur open omdat ik denk dat ze naar binnen wil. Ze loopt er seconden later weer uit omdat ze naar de lift moet. Ze weet zelf niet waar ze loopt en op welke manier. Best wel zielig bedenk ik me.
Rond half acht loop ik de ronde koffie/thee. Er zijn veel mensen die gebruik maken van mijn aanbod. Een groep mensen in de 1e wachtkamer die uitsluitend chocolademelk willen hebben. De hele meute aan de choco. Van hen hoor ik dat sinds vandaag de automaten weer betaald zijn. Met een kort gesprek hebben we even veel lol samen. Ik loop gauw verder. Op Unit 4 zit nog steeds het gezin met de twee meiden. Ik neem ze mee naar de keuken waar ze me assisteren met het drukken op de knoppen van de automaat en het bij elkaar vinden van de bekertjes, suiker en lepeltjes.
De dames die ik vanavond in de eerste ronde koffie heb geschonken breng ik nog een kan voor de avond en een handje snoep. Op de terugweg (het is dan al bijna weekend) zie ik het gezin met de twee meiden naar de uitgang lopen. Demonstratief vraag ik of de jongste met mij aan de hand van de afdeling wil lopen. Dat wil ze natuurlijk niet. De oudste pakt snel mn hand. De jongste pak de hare en met zn drieen lopen met de ouders erachter van de afdeling af. Het zal een koddig gezicht zijn geweest. Ik de langste en aflopend de andere twee meiden. Ik heb genoten van mijn dienst.
ik wens iedereen E E N F I J N W E E K E N D!!!!