AMC IC 20141212
Beetje laat vandaag. Nog net op het laatste moment kort bijgesproken met Stefan over de gebeurtenissen van vandaag. Ik ga jullie er niet mee vermoeien en ik kan nog geen ontwikkelingen melden. De week is weer voorbij en deze ging toch sneller dan ik eerder dacht. En ik ben weer blij dat ik hier - iets later dan gedacht - toch weer mijn ding mag doen. Ik loop langs de keuken en zie dat het niet Anouschka is die er zit. Toch groet het jonge meisje me met evenveel enthousiasme. We hebben elkaar eerder gezien en kort gesproken. Ik leg haar nog eens uit waarom ik hier op dit tijdstip kom. Ze kijkt me met verbazing aan. Je werkt nog overdag. Hmmm hmmm, zeg ik. En dan ook nog hier, voegt ze eraan toe. Ja, ja, is mijn antwoord. Ik loop even later de afdeling op om de sleutels te halen, het kantoor te openen en de snoep klaar te leggen. Ik leg een overdaad aan nieuw snoep neer, dat een bezoeker zich afvraagt of ie moet zingen.. ook beetje laat... Sinte Maarten... Ik glimlach en doe de deur open. Eerder stond Melvin al bij me, te snoepen en te praten over de toekomst van zijn werk. De schoonmaak van het AMC wordt per maart 2015 aan een ander bedrijf gegund. Er zitten wat mensen in onzekerheid. Goh die situatie komt mij bekend voor. Ik geloof dat Melvin zich geen zorgen hoeft te maken. Een hard werkende jonge man die nog heel veel dromen heeft, niet allemaal even realistisch. Ik laat hem in de waarde. Het is half zeven als ik de ronde start. Ik neem voor de zekerheid een blad mee. En dat is nodig. Er is best wat bezoek aanwezig. Ik kan ze ook van drank voor zien. Ik ben terug om kwart over zeven. Ik beloof mezelf tot het einde van de dienst te blijven zitten. Met deze ronde heb ik zelfs vrienden gemaakt met kleine meiden. Ik heb ze naar voren meegenomen om snoep uit te zoeken. Oh en wat waren ze blij dat ze terug liepen met hun plastic bakje. Ook voor papa en mama hoor! Of een dame die een surinaams hapje op de gang zit te eten. De lucht komt naar je toe zo heerlijk. Wilde best een kop koffie. En de mensen die ik bij een patient weg zag lopen en even later in de wachtkamer tegen komt, ik kan ze een kan thee komen brengen. Ook bij hen neem ik een bakje snoep mee en zet het op het blad. Ze zijn blij met deze aandacht.
Het is inmiddels half acht en er loopt een jongetje langs. Hij ziet me te laat en schiet weg richting de liften. Ik denk natuurlijk meteen, tja snoepies jatten hè. Ik zie hem in mn ooghoeken teruglopen. Hij komt op me af en vraagt of ie een snoepje mag pakken. En wie ben ik..... natuurlijk mag dat. Ik vertel hem dat ie van mij uit alle vier de bakjes één mag pakken, niet verder vertellen hoor. Net achter hem komt een wat ouder stel aan lopen, die het jongetje vertellen...dat doe je helemaal verkeerd. De meneer pakt drie bakjes op en loopt er een klein stukje mee weg. We lachen met zn allen hartelijk. Het brengt een stukje ontspanning in de spanning. Ik laat de meneer en mevrouw binnen.
Ondertussen.... heb ik het zo warm dat ik veel water drink. De dame van de voeding heeft veelal de deur dicht en is er met een andere collega. Ik pak maar gewoon water, maar wat is het warm in het ziekenhuis. Het is nog eventjes, dus nog even doorzetten.
Er komen drie dames met korte witte jassen langs. Die doen net of ze een noodstop maken voor de snoep en reageren heerlijk ouderwets gezellig truus de mierderig op de snoepjes. Ik moet er wel weer heel erg om lachen. Oh dat zijn snoepjes van vroeger, hoe oud ben je denk ik. Ik vertel heel droog dat ze gewoon om de hoek bij de action te koop zijn. Ach goh ja joh, giebelend en kletsend lopen de dames weer verder maar niet eerder nadat ze mij heel erg hebben bedankt voor de heerlijke snoepjes. Uiteraard antwoord ik met 'geniet ervan' .
Eerder op de avond is een spaans/italiaanse meneer de afdeling opgelopen. Ik mocht hem in het engels te woord staan en heb hem de weg gewezen. Niet kort nadat ie de afdeling op is gelopen, komt hij er ook weer vanaf. Hij stop bij mij en begint in gebrekkig spaans/italiaans (echt geen idee) engels te vertellen wat er aan de hand is. Ik heb geluisterd al heb ik niet alles begrepen. Hij liep weg door me te bedenken met een ferme handdruk. De ogen spreken voor zich. Wat aandacht niet kan doen!. Ik ben klaar voor deze week!
Ik wens iedereen een F I J N W E E K E N D!!!!