AMC IC 20141017
Het is weer tijd voor het AMC vanavond. Twee weken niet geweest in verband met een welverdiende vakantie. En heerlijk is het geweest, ja zeker. Ik kijk vandaag al de hele dag uit naar mijn twee uurtjes hier in het ziekenhuis. Om een één of andere reden heb ik het gemis de afgelopen weken. Dus zit Santje hier weer trots met opgeheven hoofd achter haar balie en snoepjes. Rond kwart voor zes loop ik de afdeling op. De keuken is dicht. Ik weet niet zeker of Anouschka er is. Ik ga het zien. Als ik het kantoor open, zie haar in mn ooghoeken. Ik open eerst de lamellen en zet alles klaar voordat ik Anouschka enthousiast begroet. Ze is blij me te zien en zegt me gemist te hebben. Nou meis dat is wederzijds. Ik lees het schrift door met alle gebeurtenissen van de afgelopen weken. Niet veel bijzonders. En plots staat Melvin voor mn neus. Ook die reageert al zo enthousiast me te zien. Hij heeft zich verheugd op vandaag en hoopte dat ik er zou zijn. Ik voel me gevleid en neem het compliment aan. We praten over koetjes en kalfjes en plots wordt het druk met bezoek met vragen. De één verwijs ik naar de verzorgafdeling achter de liften, van de andere is de dierbare nog niet geregistreerd in het systeem. Ik neem de dames mee naar de afdeling. Op Unit 6 waar ik altijd de vraag stel, krijg ik te horen dat als de patient niet in het systeem staat vermeld, zijook niet kunnen kijken. Ik stond op het punt om iets te doen... net op tijd komt een fijne verpleegkundige vragen wie we zoeken. Ik noem de naam en hij kan direct vertellen dat de patient op unit 4 is gearriveerd, de verpleegkundigen nog bezig zijn. Ik neem ze mee naar Unit 4 en kondig ze aan. Daarna breng ik ze naar de wachtkamer, breng ze koffie. We maken ook grapjes tijdens onze toer over de gangen, haha. Ze komen uit Hoorn en kijken hun ogen uit over de hoeveelheid gangen die dit ziekenhuis heeft. Onderwijl heb ik ook ander bezoek gevraagd of ze koffie willen hebben. Op de weg daar naar toe komt een verpleegkundige naar me toe met de vraag of ik familie in een wachtkamer heb gezet. Ik bevestig dat en vertel erbij dat ik ook in de verpleegpost een briefje had achtergelaten met het nummer van de wachtkamer. Ze heeft het niet gezien, dat kan ook!. Ik loop weer naar het kantoor. Anouschka is in een lollige bui en ik doe mee. We hebben veel lol.
Even later staat een groot gezin voor me na eerst de hele gang over te zijn gelopen. De komen voor een patient op Unit 5; een dame geeft aan dat de helft aan het eind op de gang blijft zitten, de anderen elkaar afwisselen om bij de patient te zijn. Ik geef ze de mogelijkheid van een wachtkamer aan en wijs de 1e twee aan; deze zijn nog vrij. Ze vragen of dat wel mag met een kleine, hmpffff reageer ik. Juist daarvoor. we lachen even samen en ze reageren dankbaar. De andere helft van de familie aan het eind van de gang met de kleine meld ik dat ze gebruik kunnen maken van de wachtkamer. Ze verdwijnen achter de deur van de IC na heel veel 'dank je wels'. Even later komen wat dames uit dat gezelschap met de kleine dat ze zo terug komen. Ze moeten met de kleine naar het toilet. Ik 'stuur' ze weer terug. Ze mogen gewoon gebruik maken van het toilet op de afdeling. Heerlijk die nette mensen!
Het bezoekuur kan beginnen.
Toch is het de eerste minuten erg rustig. Er was meer reuring voor de tijd dan nu. Het zal nog komen. De dames van de nieuw aangekomen patient gaan ook even koffie drinken (geloof ik) . Ze lopen met een goed humeur van de afdeling en groeten blij.
Anouschka loopt de afdeling op met de belofte om binnen 5 minuten weer terug te zijn en iedereen te hebben voor zien van drinken. Ik geloof er helemaal niets van. Met een vette grijs van oor tot oor loopt ze weg met haar kar. Op het moment dat ik het opschrijf is er al 5 minuten voorbij. Haha lekker niet gered in 5 minuten. Ik ga het haar lekker zeggen. Hè wat flauw dat ik dit ga doen. Tsja dat heb je als je niets te doen hebt. Het is wel even afkicken hoor hier zo rustig in het ziekenhuis. De afgelopen dagen vanwege 'me niet helemaal lekker voelen' of gewoon virus opgelopen thuis te hebben gewerkt. Op zich redelijk rustig maar ik heb me werkelijk een slag in de rondte gewerkt om alles voor eind volgende week klaar te krijgen. Dan start hopelijk weer een belangrijke testperiode. Ik heb vanmiddag met een goed gevoel afgesloten. Ik ben klaar voor volgende week. Het bespreken van de door mij opgeschreven zaken. We gaan het zien. Nu eerst het bezoekuur en daarna een heerlijk rustig weekend doorkomen. Hmmmmmm een fijn vooruitzicht.
Rond kwart over zeven ga ik de ronde koffie/thee ronde doen. Vreemd genoeg is het daar ook heel erg rustig. Ik heb voor niemand koffie/thee kunnen schenken. Ik heb wel een fijn gesprek met een bezoeker gehad. Een donkere man die gebrekkig nederlands spreekt, maar perfect engels spreekt me aan over wat ik in het ziekenhuis doe. Ook in het engels kan ik mn passie voor dit vrijwilligerswerk goed uitleggen, geen probleem haha. Het wordt een mooi gesprek over geloven in God of jezelf en het duurt nog geen twee minuten. Een gesprek om te onthouden. Ik mag trots op mezelf zijn, krijg ik te horen. En of ik dat ben! Met een glimlach van oor tot oor loop ik weg, ik geniet hier zo van! Zo meteen is Anouschka klaar en komt ze bij me zitten. Ik ga iedereen een H E E L F I J N W E E K E N D wensen. Veel plezier!