AMC IC 20140117
Ook aan deze week komt een eind. En de week is heel snel gegaan. Op de dag dat mn neef Robert jarig zou zijn, zit ik 's avonds weer in het AMC. Mijn schouder gaat steeds meer pijn doen. Ik heb er last van omdat ik niet de lamellen voor het raam weg kan hangen. Gelukkig is er op dat moment een meneer die mij vraagt naar een patient. Ik vraag hem of hij de lamellen kan samenbinden. Dat doet hij graag. We hebben een kort gesprek en ik zoek voor hem zijn dierbare op. Met een glimlach van ons allebei nemen we afscheid.
Sinds enkele weken merk ik dat mijn schouder rechts begint te beperken. Mn fysio bij het gezondheidscentrum weet er eigenlijk geen raad mee. Ik ben vanmiddag naar de huisarts gegaan voor betere pijnstilling. Prikken dat is het beste voor de pijn, maar ja 'je bent diabeet dus er is een groot risico voor een bacteriele ontsteking en je suikergehalte kan van slag raken". Toen ze het had over de prik, haakte ik al af en bedacht me of er geen andere mogelijkheid zou zijn. Deze is er voor de nacht (dan heb ik het meest last tot nu toe). Deze heb ik gekregen. Vanavond de 1e, ga ik kijken hoe ik erop reageer. Sinds ander halve week slik ik ook al diclofenac (ook niet heel fijn spul, maar ik heb er geen last van). Over twee weken heb ik een afspraak met de fysio; degene waar ik in augustus vorig jaar en in 2010 voor mn schouder links ben geweest. Daar heb ik veel meer vertrouwen in. Genoeg over mij... het is tijd voor de dienst Gastvrouw IC.....
Om tien voor zes loop ik het ziekenhuis binnen, haal de sleutels op de afdeling en open het kantoor. De meneer van de lamellen heb ik hierboven al beschreven. Ik haal 4 bekertjes voor de snoepjes. Ik zie dat het de vrolijke dame is die een aantal weken geleden ook al eens vrijdagavond dienst had. Direct hebben we een kort gesprekje en lachen ons weer een breuk. Ik ga voor de ronde over de afdeling.
Op de ronde toch wat bijzonderheden, geen patienten dit keer maar andere dingen. Het viel me al op dat de sleutel van de grote familiekamer en de rouwkamer niet in het sleutelkastje hingen. Dat klopt dus want tijdens de ronde kreeg ik bevestigt dat van de patient waarvan vanmiddag de behandeling is stopgezet, is overleden. Diegene ligt nog achter mij in de rouwkamer. De verpleegkundigen en ik grappen er toch over 'dat het toch wel handig is om te weten'. Bij unit 6 vraagt een verpleegkundige mij of ik weet of er hotelkamers namens het AMC beschikbaar zijn voor bezoek van veraf. Ergens weet ik dat iets heb gezien, ik beloof het op te zoeken en haar te geven. Het papiertje hangt al heel lang op het prikbord en daar zie ik het altijd hangen als ik mn jas uit / aan doe. Ik schrijf de gegevens over en geef het aan haar (waar ze normaal in het groeten nogal nors kan overkomen, is ze nu één en al dank en glimlach). Ik geniet als ik wegloop. Onderweg op mn ronde zie ik dat het grootste gedeelte van de wachtkamers gesloten is. Ik kom de dame van de voeding tegen, ze begroet me als lieve mevrouw, ik ga glimmen en begroet haar terug als 'lady'. Kort vertel ik haar dat die deuren zijn gesloten en dat het dan een saaie dienst wordt. We lachen erom en zij vraagt of ze iets te drinken voor mij kan inschenken. Nou dat kan zeker. Ik bedenk me dat ik toch heerlijk contact heb met die mensen. Net voordat ik de ronde ging lopen vraagt een surinaamse mevrouw mij wat er nu precies rond het bezoek(uur) is geregeld en wat kan en niet kan. Ze komt nogal vinnig over. Dit bevestigt ze ook in ons gesprek door haar woorden. Ik vertel haar dat bezoek buiten bezoekuur in overleg met verpleegkundige plaats vindt. Dat als de verpleegkundige er vanaf wijkt, dat dit in het belang van de patient is. Dat het bezoek wel kan denken dat het goed is, maar bezoek is niet altijd goed voor de patient en zeker de hoeveelheid bezoek en daar ging het bij deze familie om. En... echt een heel leuk gesprek hoor, geen geboeh gebah... niets daarvan. Leuk gesprek en de mevrouw loopt weg en weet dat het goed is. Zij hoeft niet meer in discussie en heeft rust. Ze loopt weg voor een kop koffie beneden. Later op de avond zie ik haar de afdeling weer op komen. Met een lach begroeten we elkaar. Heerlijkt toch?
Onderweg naar de koffieronde kom ik de schoonmaak tegen. Ik ken de meneer wel, de naam niet. Ik vraag of hij Melvin heeft gezien. Hij vertelt mij dat Melvin ochtenddienst had en er alles in de planning is aangepast. Ik ben blij te horen dat ie nog werkt. Ik heb um al twee weken niet gezien.
De koffieronde deze week bestaat ook uit het voorzien van bezoek aan de bedden. Het bevalt me goed om dat te doen. Ook mensen in de gang biedt ik te drinken aan. Een meneer die waarschijnlijk bij zn vader zit neemt mn aanbod dankbaar aan. Loop op de zaal naar me toe, pakt mn hand en laat niet meer los. Hij leest mn bordje en herhaalt 'vrijwilliger' en zegt 'oh wat goed zeg'. Een 'ach' komt uit mijn mond. Hij houdt nog steeds mn hand vast, wij praten eventjes verder. De meneer vertelt dat ie wel de hele avond mn hand kan vasthouden. Ik vertel hem dat ik hem loslaat. Hij wil toch koffie. We lachen en ik haal de koffie voor hem. Duidelijk iemand die om een praatje verlegen zit, ook dat hoort erbij en ook hierbij is het fijn te weten dat het wordt gewaardeerd.
Teruggekomen in het kantoor zie ik dat er een hele hap is gepakt uit het snoep dat op de balie ligt. Ik was blij dat ik de bekertjes al met al leeg heb gegooid anders zouden weer hele bekertjes mee zijn genomen. De onbeschoftheid van het bezoek. Je zou bijna geen snoep meer neerzetten. Ik ga nog overwegen om het weg te zetten als ik zelf even weg ben gelopen. Ik verdenk bepaalde mensen ervan en dat wordt door bepaalde blikken van bepaalde mensen bevestigt. Ik zeg niets. Schrijf alleen iets op en dan ook nog vaag...................
Ik besluit een tweede ronde te doen. Om te kijken of ik ergens snoep terug kan vinden. Niet, wel heb ik weer andere mensen blij kunnen maken met een bakkie. De meneer die mn hand vasthield komt me tegemoet. We praten nog even wat en hij neemt met een kus op mn wang afscheid. Liefffff! Ik maak mn ronde af en loop terug naar mn kantoor. De bepaalde persoon met een bepaalde blik komt langs. Ik vertrouw het niet. Ik laat het erbij..... Het is tijd..... Fijn weekend allemaaaaaalllllllll!!!!!!!!!!!!