AMC IC 20130830
Met een schamel zonnetje en veel wind rij ik naar het AMC aan het eind van de middag. Mn werkdag zit erop en ik draai 2.5 uurtjes Gastvrouw IC. Hoe het weer vandaag is geweest heb ik geen notie van gehad. Was rond half acht met de auto in Utrecht. Ik stap nagenoeg voor de deur uit. Santje parkeert altijd dichtbij een deur haha. En ik ben vanmiddag weer ingestapt voor de terugreis. Ik kan zeggen, die wind viel wel een beetje tegen. Onderweg op de fiets bedenk ik me dat het ook weer eens tijd wordt om mn banden op te pompen. Dat wil ook wel eens helpen om sneller vooruit te komen en niet de wind de schuld te geven. Goed we zijn weer binnen. Het begin van het verhaal is weer gemaakt. De eerste bezoekers heb ik te woord gestaan en op de afdeling toegelaten. De snoepjes staan klaar. Voor Melvin heb ik de gomballen klaar staan. Ik ben er klaar voor. Ik ga de afgelopen week teruglezen, rondje bijzonderheden voor bezoek en genieten!
Het rondje van bijzonderheden levert niet veel op. Alle verpleegkundigen zijn met de patienten bezig. Er is niemand in de kantoortjes. Ik loop door naar de wachtkamers via de gangen. Zie iemand met een mobiele telefoon bezig, ik besluit eens mn mond te houden en loop door. Verder op zit een familie (gewoon op de gang). Ik bied ze koffie/thee aan. Graag! Ik haal het voor ze en krijg dankbare blikken. Bij één wachtkamer wil ik het dienblad met rest thee/koffie meenemen en zie dat de prullenbak overvol is en er staan nog vuilniszakken naast. Ik besluit het dienblad ook te laten staan. Straks willen er mensen zitten en ze kunnen nog geen papiertje weggooien. Dan maar helemaal geen bezoekers in die kamer.
Bij twee wachtkamers is de deur dicht en ik heb een afspraak met mezelf. Geen dichte deuren openen!
De ambulance broeder komen er aan (weer terug in het kantoor). Ik doe open. Eigenlijk willen ze voorbij lopen. Ze beseffen dat het korter via de lift van IC is. Ik bied ze een snoepie aan en vraag retorisch 'jullie hebben vast nog niet gegeten?' Waarop ze allebei bevestigend antwoorden en mij vragen of het restaurant nog steeds op 0 is. Ik knik en vertel dat ze ook een broodje bij AH to Go kunnen halen. Ze zien dat het niet handig is om dan via de IC dan naar beneden te gaan. Ze keren gewoon weer om en gaan via dezelfde lift als waarvan ze zijn gekomen. Hoe komisch kun je het hebben!
Het bezoekuur gaat beginnen. Je merkt dat direct aan het aantal mensen dat aan komt lopen. Vandaag gaat ook de tijd heel snel. Melvin komt zn gomballen ophalen. We wensen elkaar fijn weekend!
Ik loop mn ronde over de afdeling en zie de meneer die ik al binnen heb gelaten. De meneer heeft een geel hemd en gele pet en ik vond dat zo mooi dat ikhet al bij binnenkomst tegen hem zei. Als ik hem met een mevrouw op de gang bij Unit4 zie zitten bied ik ze koffie/thee aan. Heel graag!. Ik zeg tegen de mevrouw dat meneer er zo mooi vind uit zien. De mevrouw begint hard te lachen en bevestigt. Ze willen beiden graag thee. Even verder op zitten wat jongelui. Ik stel ze dezelfde vraag. Eén koffie en twee thee is het antwoord. Ik loop naar de keuken en bedenk me dat er rechercheurs op de gang bij Unit 6 zaten. Ook even koffie aanbieden. Je weet nooit waar het goed voor is. Haha. Als ik de koffie/thee bij de jongelui breng, noemen de jongens me bij de naam en bedanken me. Ik voel me erg vereerd en vertel dat men niet vaak op het bordje kijken. De een zegt... ik wil je persoonlijk bedanken. Ik duw mn kin op mn borst, bijna van verlegenheid. Ik bedank voor de vriendelijkheid en loop naar de meneer met de geel hemd/gele pet. Hij steekt zn vinger op, winkt mij en vraagt mn naam. Ik vertel mn naam en hij bevestigt dat ie die nooit meer gaat vergeten. Met een grote glimlach en een vriendelijke hand zeggen we gedag. Wellicht straks nog bij het verlaten van de afdeling. De rechercheur bedankt ook voor de koffie die ik hem breng.
Ik loop verder terug naar de ingang van de IC. Ik zie een grote groep mensen bij de tweede wachtkamer staan. Ik vraag of ze koffie/thee willen. Ik mag twee grote kannen koffie maken. Dat doe ik met alle liefde. Als ik het blad op de tafel zet en erbij vertel dat het een kleine troost is, krijg ik blikken van dankbaarheid.
Bij het koffiezetten heb ik mn badge en sleutel in de keuken laten liggen. Dat merk ik snel genoeg. Ik loop weer terug en haal het op.
Inderdaad even later loopt de meneer met de gele pet van de afdeling. Ik sta op en duw mijn hand in zijn uitgestoken hand. Hij wil nog eens mn naam weten. 'die ga ik niet vergeten....' Of ik hier elke dag werkte vraag ie in zn gebrekkig nederlands. Ik antwoord mijn standaard verhaal. Ik werk door de weeks op kantoor, vrijdagavond 2 uurtjes ben ik in het ziekenhuis. Ook dat gaat ie onthouden. Je suis benieuwd.....
En ook dit verhaal heb ik weer met een grote glimlach opgeschreven. Natuurlijk mis ik nog steeds Henk en Anouschka. Mijn maatjes tijdens mijn vrijwilligerswerk in het AMC. Ik heb me in de afgelopen weken zonder hen ook geen minuut verveeld. Het blijft zo mooi elke week andere mensen. Van alle kleuren en rassen van jong tot oud. Iedereen komt hier! En IK mag dit doen! Onbetaalbaar! Fijn weekend allemaal.