AMC IC 20130607
Ik ben trots! Het is vrijdagavond. Ik heb een werkweek achter de rug en ik mag mn vrijwilligerswerk in het AMC doen. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen dat ik heel veel voldoening uit dit werk haal. Het is maar twee uurtjes in de week. Jullie hebben geen idee, of toch? Na een lange dag loop ik het ziekenhuis binnen. Het was vanochtend vroeger dan gepland. Als Stefan opstaat, kan ik de slaap niet meer vatten en besluit op te staan, te douchen en aan te kleden. Rond kwart voor zeven rijd ik naar Utrecht. Daar vertrek ik na een enerverende dag om 16:00 uur om op tijd te eten en op tijd het ziekenhuis binnen te stappen.
De deur van de keuken is open. Anouschka en ik begroeten elkaar even enthousiast als anders en vragen elkaar naar de dag. Ik loop de afdeling op om de sleutels te halen. Als ik terug loop, lopen de heren schoonmakers achter me. Allebei groeten me enthousiast en lopen snel door. Het is druk, druk, druk.... haha.
Op de gang kom ik een bekend gezicht tegen. De meneer herkent mij niet maar ik hem wel. Ik weet dat ie al meerdere weken op de IC rondloopt. Als ik hem ernaar vraag, bevestigt ie dat ie inderdaad al zo'n 5 weken rondloopt. Als ik namen op de beddenlijst bekijk, kan ik de naam van de patient ook weer herinneren. Ik geef bij de meneer aan dat als ze een kop koffie/thee willen hebben dat ze het mogen vragen. Of een snoepie pikken mag ook. Als ik de ronde maak, hou ik ze in de gaten. De meneer glimlacht, bedankt me, geeft me een schouderklopje en loopt verder. Bij het verlaten van de afdeling om naar het kantoortje te gaan, zie ik een bezoeker mobiel bellen. Ik had haar op de heenweg al gezien en gaf haar de voordeel van de twijfel. Ik geef vriendelijk aan dat ze mag bellen op de gang. Ze verlaat de afdeling en zet buiten de afdeling het gesprek voort. Als ze even later klaar is met het gesprek, hebben we nog een kort gesprek over het mobiel bellen. Eén en al begrip, ook deze familie loopt al even rond op de IC. Ook bij haar geef ik aan dat als ze koffie/thee willen hebben, ze het mogen vragen. Als ik de ronde loop, hou ik ook hen in de gaten. En een snoepie 'pikken' mag altijd..
Het is een half uur voordat het bezoekuur begint, er lopen diverse artsen/verpleegkundigen heen en weer. De één pakt wel een snoepie, de ander laat het staan. De vriendelijkheid straalt er wel van af. Zal vast komen van het mooie weer dat we nu hebben. Ook ik zit met een glimlach mn verhaal te schrijven.:-)
Ik loop de ronde voor koffie/thee. Geen de wachtkamers is bezet. Ik zie diverse mensen buiten in de zon op het terras zitten (eten). Ook personeel zit heerlijk te genieten van het avondzonnetje. Ook in deze ronde spreek ik mensen aan op gebruik van de mobiele telefoon. Ik zit weer in het kantoor als een verklede meneer, kroon op en mantel om bij mij komt vragen naar een patient die op de verpleegafdeling verder op ligt. De patient ligt te slapen en hij wil hem wakker maken. Ik verwijs naar de verpleegkundige op die afdeling. Hij loopt weer terug naar waar ie vandaan komt en vindt personeel. De blik in zn ogen is zo veelzeggend dat ik zie dat hij de patient mag wakker maken en van zn verschijning laten genieten. Ik geniet van afstand en in stilte mee. Zo zie je elke keer weer. Het zijn kleine dingen die gebeuren en mooi of leuk om te melden.
Het bezoekuur is begonnen. Anouschka begint haar ronde over de afdeling. Ik mag zometeen weer een glaasje fanta drinken. Oh oh wat is ze goed voor me. De jongens (Henk en Melvin) zijn nog even kort bij me geweest om de gomballen te pakken. Ik heb niet gekocht vandaag. Ik had een heel berg snoep van Stefan meegenomen. Ook lekker!
En er is een moment van tranen in mn ogen. Een meneer loopt van de afdeling. Draait zich om en vertelt mij dat ik geweldig werk doe en dat ie daar dankbaar voor is. Ik groet hem en zeg tot ziens. Hij draait terug en zegt 'tot morgen' . Ik vertel hem dat ik dit werk één keer in de week voor 2 uurtjes doe. Hij vind het onnavolgbaar en geeft nogmaals zijn dankbaarheid. Ik kan eigenlijk alleen maar bedanken voor het compliment. De meneer loopt weg en ik schiet compleet vol. Dit is nu waarvoor ik dit werk doe. Ik verwerk mn moment door het op te schrijven en terug te denken aan het moment dat ik hier weer binnen stapte. De trots die ik voelde.
Al snel is de realiteit weer ter plaatse. Ambulance loopt langs, bezoek komt binnen of meldt zich aan. De orde van de dag gaan direct door. Als het weer even rustig is, geniet ik nog steeds een beetje door.
Als ik Henk nog eens tegenkom vraag ik of hij weet waarom er politie en brandweer aan de zijkant van het AMC stonden, toen ik aan kwam fietsen. Jazeker dat ie dat weet. Het is voor de kinderen. Het is het Kinderbeestfeest. Je kunt op https://www.kinderbeestfeest.nl/# alles terugzien van vorige jaren. Ik blijf het geweldig vinden. Van Anouschka hoor ik dat ze van de kinderafdeling AMC kinderen meenemen en dan rondje Amsterdam doen. Geweldig!
Ook vanavond was weer bijzonder om mee te maken en ik geloof dat ik nog niet alles heb opgeschreven. Ik heb weer mensen kunnen afleiden, op een positieve manier en eventjes een moment van rust kunnen geven door koffie/thee te schenken. Ik wens iedereen een fijn weekend en veel zon toe.