AMC IC 20130531
Als ik vanavond het ziekenhuis inloop, bedenk ik me dat ik er vorige week niet was. Ik had een slechte dag. Ik was zo vermoeid dat ik bijna niet heb kunnen werken. Ik ben na 2 uur afgehaakt en heb ook de vrijdagavond rustig aan gedaan. Het ging echt niet. Waarschijnlijk toch vermoeidheid van de diabetes. Ik ga het goed in de gaten houden. Ik wil dit niet! Goed ik loop het ziekenhuis in na een dag lekker te hebben gewerkt. Het is mooi weer en heerlijk fietsen. Ik whatsapp mijn schoonzus nog eventjes over morgen en ik kijk in de bruine kijkers van Anouschka. Ze komt van haar ronde van de afdeling. We begroeten elkaar alsof we elkaar weken achtereen niet hebben gezien. Ik loop de afdeling op en haal de sleutels. Onderwijl kijk ik alvast in de wachtkamers. Het lijkt rustig. Ik open het kantoor en doe de lamellen open. Ik lees rustig het schriftje door over de belevenissen van de andere vrijwilligers. De hoofdmoot van de afgelopen weken is dat er niet goed wordt schoongemaakt. Nee bedenk ik me. Henk is er niet haha. De vuilnisbakken worden niet geleegd, de kamers worden niet goed schoongemaakt. Ik moet zeggen, ik heb daar nooit last van. Zou dat te maken hebben met dat ik 's avonds de dienst draai. En op het moment dat ik het me afvraag, vergeet ik het ook weer. Laat gaan, denk ik dan. Ik ben niet van schoonmaak, ik heb er voor de bezoekers.
En inderdaad het is rustig. Het is een half uur voor het bezoekuur inmiddels en er is weinig beweging. De familiekamers zijn wel vol bezet. Van de ene familie staat de deur constant open. Ik begrijp dat ze net binnen zijn en wachten op de chirurg. Zowel de mevrouw als meneer is heel gespannen. Meneer vraagt om een kan water, geen probleem. Ik vraag of dat alles is. Toch ook koffie. Als ik een kan water èn koffie aanbiedt, krijg ik zoveel dankbaarheid. Ik haal de twee kannen, stop even bij het teruglopen bij het kantoor en zet een bekertje snoep op het blad voordat ik het naar de kamer breng.
De mevrouw komt even later met een voor haar vreemde vraag. Ze geeft aan dat ze vandaag zo het huis uit is gelopen en is nu op zoek naar maandverband. Ik kan het niet aanbieden. Ik geef aan dat de AH to go wellicht wat heeft of de vraag bij de verpleging neerleggen. Verbanden zat zou ik zeggen. Ik kan me helemaal voorstellen hoe ze zich nu voelt. Als ze dan aangeeft dat het goed komt, en ik dat volmondig bevestig, schiet ze vol en loopt de kamer weer in. Ik begrijp het heel goed. Wat er aan de hand is met hun dierbare weet ik niet. Ze zijn heel erg nerveus voor wat ze wellicht krijgen te horen.
Even later hoor ik luide geluiden op de gang. De twee schoonmakers komen er aan. Henk en Melvin zijn in aantocht. Melvin heeft de afgelopen weken genoten van de gomballen. In afwezigheid van Henk heeft hij de honneurs waargenomen voor het opeten van dit snoep. Henk en ik hebben elkaar van voor 6 april niet meer gezien. We begroeten elkaar enthousiast en zeggen elkaar dat we het leuk vindne om elkaar weer te zien. Ik geloof dat we dat allebei menen. We hebben een kort gesprekje. er is weer bezoek. Henk loopt verder en geeft aan later terug te komen voor een verder gesprek. Melvin komt langs als ie naar huis gaat en dan een bekertje gomballen mee neemt.
Het bezoekuur is begonnen en er is nog steeds niet veel bezoek. Wel de meneer die patienten verplaatst naar andere afdelingen. Het is mooi om te zienhoe hij contact maakt en houdt met zijn patienten. Als hij de snoepjes ziet, vraagt ie ze altijd 'heeft u trek in een tumtummetje?' De één wil helemaal niet, de ander zoekt ze speciaal uit. Hij pakt het potje dan op en geeft het aan diegene om te kiezen. Vandaag is ie al twee keer langs gelopen.
Ik verzorg koffie/thee voor de bezoekers op de afdeling. Het is maar één wachtkamer en ze zijn heel enthousiast als ik ze koffie/thee aanbied. Ook als ik de warme versnapering breng, krijg ik dankbaarheid. Tis zo'n kleinigheidje. Als ik weer op mn plek zit, komt de meneer van patientenvervoer weer langs en stelt bij de mevrouw op bed dezelfde vraag als altijd. Deze mevrouw wil niets en hij zet het potje weer terug en loopt door. Direct daarna een mooie vraag om het gesprek van het toch korte samenzijn op gang te houden. Ben alweer vergeten welke vraag hij stelde. Hij doet het met zo'n gemak. Het is jammer dat ik er niet langer van kan genieten en leren!
De familie in een familiekamer geeft de sleutel terug. Ik bel de schoonmaak. Krijg ik eerst de central aan de lijn, daarna Henk. tja die reageert dat ie zo boven komt. Hij is nu beneden. Ik heb gebeld en ik leg de sleutel weer in het kastje waar ze altijd hangen.
De mevrouw en meneer van de familiekamer (koffie/thee/maandverband) willen naar beneden om broodje te eten. Er komt ook familie en dat kan langs elkaar lopen. Iknoteer de naam van de familie en een mobiel nummer. Even later staat de familie voor mn neus. Ik bel mevrouw op en vertel dat de familie er is. Ze komen naar boven. Even later vallen ze elkaar huilend in de armen. Het is best erg om te zien. Het blijkt een jongen van 16 te zijn. Tja ... sprakeloos
Henk komt nog even praatje maken, Anouschka gaat snel naar huis; ze is niet lekker. Ik maak de dienst af tot 8 uur. Ik ga zo de sleutels inleveren en weekend vieren!
Fijn weekend allemaal!