AMC IC 20130503
Gossie deze avond begint echt heel hectisch. Waar ik alle rust verwachtte, is helemaal niets van waar. Ik kom het ziekenhuis binnenstappen, loop naar de afdeling. Door naar de IC, de deur van de keuken is gesloten. Ik zal Anouschka op de gang wel tegenkomen, denk ik. Dat gebeurt ook inderdaad. We begroeten elkaar net zo enthousiast als alle andere vrijdagen. Ik loop snel door om de sleutel te halen en het kantoor open te doen. Ik zie de deur van de rouwkamer open staan. Ik had Anouschka al gevraagd waarom. Ze wist me alleen te vertellen dat die deur al de hele dag openstond. Als ik even later kijk is ie gesloten. Ik open het kantoor en weet dan inmiddels dat er een grote familie in de grote familiekamer aanwezig is. Er lopen veel mensen af en aan. Het valt me op dat ze niet groeten. Dat geeft me al een naar gevoel. Maar goed niet over nadenken gewoon verder gaan.
Als ik met de lijst van patienten de afdeling op loop zie ik een meneer mobiel bellen vertel ik hem vriendelijk dat hij op IC niet mag bellen en vraag hem op de gang verder te bellen. Ik krijg een wegwerpgebaar. Als ik terugloop naar Unit 6 spreek ik een arts achter de computer aan en vraag hoe belangrijk het is te melden dat die mobiele telefoon niet mag. Hij belooft diegene erop aan te spreken. Die dokter is weg als ik kort daarna weer langsloop. Hij zal het wel op een ander tijdstip doen, denk ik dan maar.
Als ik even later nog eens langs loop, staat die meneer nog steeds alleen dan in de gang van de IC te bellen. Ik vraag hem nogmaals om van de IC af te gaan. Ik krijg daar een grote mond. Dat hij arts is, dat ik 'mn fucking koffie moet gaan rondbrengen'. Ik moest me er niet mee bemoeien. Hij was bloed aan het regelen. Ik geef aan dat ik het werk vrijwillig doe (ach en waarom ik dat zei weet ik niet goed ).
Ik loop opnieuw naar een arts of verpleegkundige en vraag wat ik kan doen. Zij adviseert me de supervisor van de IC te mailen en een klacht in te dienen. Die tekst heb ik al naar mezelf gemaild en die gaat van het weekend worden verzonden.
De klacht gaat als volgt: Ik voel me behandeld als een voetveeg. Hij is God en ik kan doodvallen! Zo werkt het niet als zorgverlener. Hij kan dan meer gestudeerd hebben dan ik. We zijn mensen en zo horen we elkaar ook te behandelen. Enig respect (ook voor mijn vrijwilligerswerk, ons vrijwilligerswerk) hoort daar ook bij.
Ed, niemand en dan ook niemand behandelt mij op deze wijze. Ik zie graag dat dr
Het is in ieder geval niet leuk dat je zo wordt behandeld en dan nog door een arts ook. Het is al met al zeven uur als ik weer op mn plek zit en mn verhaal kan beginnen te schrijven. Het is ook meteen een al flink veel tekst, haha je maakt wat mee in het Amsterdamse ziekenhuis, haha. Als ik mn ronde koffie/thee doe zijn er verschillende mensen die graag willen, Ik schenk kannen en losse bekertjes. Als ik op Unit 1 twee kopjes koffie maak, spreekt een verpleegkundige me aan en vraagt naar de aanvaring met de arts. Ik bedenk mij: hé het vuurtje is snel rondgegaan. Ik vertel wat er is gebeurd en hij geeft net als de verpleegkundige van wie ik de naam van de arts heb doorgekregen ook al zie. Ik vond het vanavond een enerverende avond en ga de email vanavond verzenden. Het is weekend! tot volgende week!