AMC IC 20130329
Het is lente, pasen, noem maar op. Het heeft vandaag nog gesneeuwd en iedereen heeft het erover. Het moet toch niet gekker worden. Muts op, sjaal om en wollen onderbroek aan! Pffff. Met al die dingen nou ja niet allemaal ben ik richting het ziekenhuis gefietst. Het is koud onderweg. Als ik het ziekenhuis in loop word ik snel warm. Ik kom boven Anouschka op de gang tegen en groet haar enthousiast. Ik haal de sleutels en open het kantoor. Als ik later de ronde voor bijzonderheden loop hoor ik dat er een patient is overleden. De familie heeft een familiekamer en een wachtkamer. Als ik terugloop naar het kantoor zie ik (achteraf is het familie van de overledene) op de gang mobiel bellen. Als ik er wat van zeg krijg ik een grote mond. Ik antwoord toch door te zeggen dat ik het niet voor mezelf zeg en zeker niet om te pesten. Ik zie dat de jongen naar de wachtkamer van de familie loop. Ik loop weg. Ik had eigenlijk koffie en thee willen schenken. Ik sla even over.
De snoepjes staan klaar en ook weer gomballen voor Henk. Ik zie hem even later aan komen lopen. We begroeten elkaar ook enthousiast. Haha Anouschka ziet onze knuffel en reageert quase verontwaardigd, haha. We grappen naar elkaar toe. Even later loopt de familie van de overleden patient van de afdeling. De sleutel van de familiekamer wordt ingeleverd. Ik vraag of ze de kamer verlaten en krijg wederom van een ander familielid een grote mond. Die sleutel lever iktoch niet voor niets in dat snap je toch. Ik sta weer met een mond vol tanden. Ach ik weet ook geen eens meer hoe ik heb gereageerd. Ik laat het maar. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Ook Henk is verbaasd. Goed we praten er nog even over. Henk gaat de kamer schoonmaken en ik ga mijn verhaal opschrijven, zoals ik nu aan het doen ben.
Anouschka is de borden aan het spoelen en komt regelmatig kijken als Henk enik aan het praten zijn. Henk wil de jalouziestoel voor haar neer zetten. Ik weet nog wel een mooie plek: midden in het gangpad. Ze telt de keren dat Henk weg loopt en weer terugkomt. Het is gewoon weer lachen hiero. Daar houd ik me dan ook maar aan vast. Er zijn altijd mensen die je vervelend behandelen. deze keer houd ik het er maar op dat ze net een dierbare verloren hebben. Volgens Henk mag dat gewoon helemaal geen invloed hebben. Goed over een half uurtje begint het bezoekuur. Tot nu toe is het erg rustig qua bezoekers geweest. Ik verwacht ook een rustige dienst.
Het bezoekuur is inmiddels begonnen, er zijn enkele bezoekers binnengelopen op de afdeling. Het is nog steeds rustig. Ook de GGD arts voor de lijkschouw binnengelaten. Ach dat doe je dan gewoon even. En ik geef net als bij de andere bezoekers aan de hoeveelste gang in mag als ze naar Unit 4 loopt. Achteraf bedenk ik me: is er dan familie bij, ik geloof dat ik iedereen van de afdeling heb zien lopen. Nou ja geen idee dus. Ik besluit daar niet langer over te blijven nadenken.
Zo komen er ook best wat mensen vragen waar patienten liggen. We hebben daarvoor een programma waarbij we patienten op naam kunnen opzoeken. De meesten die ik verwijs anders dan de IC is naar de Cardio afdeling. Deze ligt schuin in mijn zichtsveld. Eigenlijk bij de liften direct het gangetje ernaast in. Links of rechts. Van Anouschka begrijp ik dat dat eigenlijk niet uitmaakt. Het loopt toch allemaal door. Net ook weer twee gezinnen doorverwezen. Het is toch blijkbaar handig dat er iemand zit die wat kan opzoeken en begeleiden. Ik zit wat dat betreft wel op een zichtbare plek en ik kan de mensen goed zien aan komen lopen en zien zoeken haha.
Het blijft inderdaad erg rustig en dat valt niet mee na zo'n rustige dag die ik ervan gemaakt heb vandaag. Het is goede vrijdag vandaag en dan ben ik vrij. Stefan heeft gewerkt vandaag en ik heb er een heeeeeel lui dagje van gemaakt. Lekker dvdtje kijken, oja evenop laptop mail lezen. facebook etc. Op de bank hangen. Ik had voor vanavond toch wat aktie verwacht. Goed het is niet zo. Ik heb net weer Fanta van Anouschka gekregen. Deze gaat er met plezier in. Tijdens mijn ziekenhuis dienst heb ik toch wel wat extra vocht nodig. Die warmte kost wel wat hoor, haha.
Er lopen vanavond veel ambulance medewerkers heen en weer. De laatste twee zijn dames die heel enthousiast zijn over - hoe kan het ook anders - de snoeppotjes en pakken diverse snoepjes en paaseieren. Ik bied ze een koffiebekerte aan. Nou dat willen ze wel en weer krijg ik te horen. Ja we moeten nog eten dus dit is erg welkom. Tja het is niet goed die snoepjes maar als ik ze er op dat moment mee kan helpen vind ik het OK. Ik heb vanavond in tegegstelling tot andere avonden geen enkel snoepje nog gepakt. Dat vind ik erg knap van mezelf.
De dienst verloopt net al de andere minuten erg rustig. Anouschka en ik praten nog even bij en grappen wat. Henk heeft beloofd me nog aan het eind van de dienst te zien/spreken. Dat gaan we zien!.
Ik doe nog een ronde over de afdeling en kan voor een heer en mevrouw koffie/thee schenken. Ik word bedankt voor de attentheid en ik bied een kleine troost aan.
Aan het eind van de dienst bedenk ik me dat de snoepjes nu echt weg moeten. Ik besluit vooriedere unit een koffiebeker vol snoep te maken en een boodschap 'vrolijk pasen'
VROLIJK PASEN - DAT ER VEEL HOOP MAG ZIJN!