AMC IC 20130215
De hele dag hard gewerkt en ik bedoel echt de 8 grote dingen te doen helemaal af om 16:00 uur. Ik kon tevreden richting Amsterdam vertrekken vanuit Utrecht. Met een bloedgang, echt, alle aansluiting gingen geweldig en ik was in drie kwartier thuis. Dat is nog eens snel! Een heerlijke dag achter de rug. Die acties die ik heb kunnen afronden heb ik in alle rust kunnen doen. Vrijdag is een dag waarop veel mensen vrij zijn of thuis werken. Van diegene heb je dan ook geen last, haha. Het weekend kan beginnen zou ik zeggen. Ach nee, eerst even snel mn prakkie naar binnen werken. Ik had een kliekje zuurkool achtergehouden van de week. Deze heb ik opgewarmd en hij smaakte prima. Om kwart voor zes exact loop ik het ziekenhuis binnen. De deur van de keuken is dicht. Ik heb het idee dat Anouschka er niet is. Ik loop de afdeling op om de sleutels te halen. Het lijkt rustig op de afdeling. Met een schuin oog kijk ik al naar de wachtkamers. Eén is er bezet en de deur is gesloten. Ik haal de sleutels en loop terug naar het kantoortje. Ik zie dat degene van de middagdienst de lijst van patienten heeft laten liggen. Dat vind ik altijd heerlijk. Geen verspilling van papier en ik hoef de verpleging niet lastig te vallen. Ik open de lamellen en het glas. Plots zie ik het gezicht van Anouschka om de hoek kijken. We begroeten elkaar enthousiast, praten even kort bij en beloven dat we elkaar in de komende twee uur vast nog even gaan spreken. Ik maak mn ronde over de afdeling. Er zijn geen bijzonderheden, anders dan wat nieuwkomers waarbij als partners / familie is aangeschoven.
Als ik terugben, zet ik mn snoep weer klaar voor de grijp. Al direct zie ik een paar witte jassen ernaar grijpen. De één groet, de ander loopt stoicijns voorbij. De dienst kan beginnen...
Het is zooooooo russssssstiggggggg dat ik er bijna van in slaap val. In vergelijking met de vorige twee vrijdagen en mijn werkdagen is dit weer even wennen. Als ik dit opschrijf staat er een meneer vlak bij de IC te wachten. Ik zeg er tegenwoordig niets van, ik wacht af wat ie gaat doen. Het blijkt dat ie wacht op de rest van de familie. Ze willen graag de IC op en geven aan dat ze normaalgesproken (dus ze lopen hier al even rond) voor 7 uur in een wachtkamer gaan zitten. Ik bied ze een koffiebeker snoeppies aan. Die wordt enthousiast ontvangen. Ik geef er twee. Als ze dan door willen lopen vraag ik terloops of ze misschien eenkop koffie/thee willen. Ook dat willen ze heel graag en bedanken me al voordat ik iets kan doen. Ik maak direct twee kannen en breng ze. De dankbaarheid van de familie is voelbaar en hoor.
ik loop terug naar het kantoor en zie een man achter een rollator aan lopen. Hij komt mijn kant op. Als hij mij is, begint ie te praten.Het is een Limburger, ligt voor iets met zn longen in het AMC en vertelt meteen ronduit. Zo geweldig om aan te horen. Als een familie voor het bezoekuur aan komt lopen, maakt hij plaats, we nemen afscheid en ik groet het bezoek en help ze opweg. Ik zie de meneer in de verte naar de afdeling lopen. Tja ik geniet ervan. Zo even een gesprekje met een Limburse meneer die helemaal te spreken is over hoe hij in het AMC wordt behandeld. Amsterdam vond ie voor de rest ook geweldig. Tja hij heeft groot gelijk. Ik ben te beleefd om hem tegen te spreken.
Het is weer rustig geworden. Wat een verschil met de vorige weken. Je zou bijna niet kunnen bedenken dat het toen zo hectisch is geweest.
Nog een half uurtje, Anouschka komt nog bijpraten en dan is het weer weekend.