AMC IC 20121104
Er is alweer ruim een week voorbij en ik zit in het ziekenhuis. Het is een luie dag geweest vandaag. Gisteren zijn Stefan en ik naar het concert van Blof in Ziggodome geweest. We hebben bijna 4 uur op ons benen gestaan; we waren best wel een beetje af. En van de week allebei al flink ziek geweest van waarschijnlijk voedsel dat niet goed meer was. Een luie dag dus vandaag.
Nu weer in het AMC. Bij binnenkomst groet ik Anouschka, ik loop de afdeling op, haal de sleutels en kijk al een beetje rond. Het lijkt rustig. Als ik het kantoor open, steekt Anouschka haar hoofd om de deur en vertelt dat het erg rustig is op de afdeling. Dat ze zelf weer eens extra klusjes gaat oppakken om haar tijd vol te maken. Ik zie in het kantoor de beddenlijst van vanmiddag liggen en gebruik deze voor mijn ronde. Als ik de afdeling op wil lopen, vraagt een stel mij waar XX werkt op de IC. Ik vertel dat ik geen info heb van werknemers en/of patienten. Ik laat ze op de afdeling. Hij zit in een rolstoel en wil graag naar één van de werknemers toe. Als ik de deur open doe zie ik een verpleegkundige langs lopen, die blijft stil staan als ze de man in de rolstoel ziet en loopt er enthousiast op af. Eén en al herkenning had ik al door. Toch maar goed dat ik gewoon open heb gedaan. Niet moeilijk doen..
Bij mijn ronde over de afdeling hoor ik inderdaad dat het op bijna elke unit rustig is en er geen bijzonderheden zijn. Als ik op de 1e Unit vraag of er bijzonderheden zijn krijg ik te horen dat ik iedereen mag binnenlaten.... als ze gebak meenemen, haha komt er achter aan. Ik begin natuurlijk direct over de snoepjes die aan de voorkant beschikbaar zijn. Nou die liet ze ook niet schieten. Ik laat het me natuurlijk geen twee keer zeggen en haal direct een bekertje VOL met tumtummetjes en breng deze naar de Unit. De mevrouw met de man in de rolstoel staan er te praten, ik geef aan dat de snoepjes in de kantoorruimte voor de verpleging staan, ze reageert erg enthousiast en ik heb weer een 'wit voetje gehaald'. Je weet nooit waar het voor nodig is, haha.
Mijn dienst begint. De snoepjes staan klaar. De verwaande dokter van een paar weken geleden loopt weer eens langs. Ik wacht totdat hij groet, hij zoekt snoepjes uit en loop verder. Als ie uit zicht is, steek ik mn tong uit. De eerste bezoekers zijn vooral de verpleegkundige die hun avondeten hebben gehaald. Ze lopen met de bakjes die je ook van Thuisbezorgd krijgt geleverd naar de afdeling. En ik doe dan altijd open zodat ze niet hun badge hoeven pakken. Ach kleinigheidje...
Er gaat zo ruim een halfuur voorbij dat er helemaal niets gebeurd. Net voor het bezoekuur spreek ik Anouschka en Henk. Henk is helemaal gek van de gomballen die ik als snoep heb staan. Ik spreek met Henk over het weer en over zijn diensten die hij draait.
Het bezoekuur begint. Het begint te lopen met bezoek. En snel valt het weer stil. Ik loop een ronde over de afdeling. Echt geen enkele wachtkamer is bezet. Ik kan geen enkel iemand bedienen van koffie of thee. Ik ruim enkele kamers nog maar eens extra op. Dat had ik in het begin van mijn dienst ook al gedaan, maar goed. Ik loop weer terug naar de voorkant. Het is erg rustig.
Ik ga zelfs Anouschka helpen met wat klusjes. Ze is net voor achten klaar. Het wordt steeds stiller aan deze kant. Ik ga ook afsluiten voor vanavond en kijken of ik nog droog thuis kan komen. Tot de volgende keer....