AMC IC 20120928
Deze keer loop ik op tijd, dat wil zeggen om kwart voor zes het ziekenhuis binnen. Ik was vandaag op tijd thuis, heb netjes mn groentjes gegeten en kon zonder haasten naar het AMC. Tot het moment dat ik op de fiets stapte, deden mn ogen pijn van vermoeidheid. Ik heb best een heftige week achter de rug op mijn werk. Druk qua nieuwe werkzaamheden en een kostenreduktie die deze week is meegedeeld. De kosten dan in de vorm van ontslag voor mensen. Als ik dan de fiets opstap, gebeurt er op een of andere manier iets. De energie die ik krijg als ik weet dat ik het fietspad afrijd, is voelbaar.
Goed ik loop naar boven, zie dat Anouschka niet in de ruimte is en loop de IC op. Ik haal de sleutels en het boek van de familiekamers en open het kantoor. Onderweg naar het ziekenhuis bedacht ik mezelf dat geen tijd heb genomen nieuwe snoepjes te kopen en hoop maar dat ik nog een voorraad heb in de kast.
Als ik Anouschka weer zie, is ze in paniek. Ze heeft de deur van haar ruimte dicht laten vallen en kan er niet meer in. Ze gaat bellen en krijgt pas na 20 minuten weer toegang. In de tussentijd ben ik gaan schrijven, heb haar de gevonden snoepjes gegeven, heb haar gerustgesteld e.d. Nu dat de rust is weergekeerd, ga ik mn ronde maken en kijken hoe het er op de IC voor staat. Het is rustig op de IC. Ik maak gebruik van de beddenlijst van vanmiddag. De gangen zijn leeg. Ik loop langs de wachtkamers. Een familie wil heel graag koffie en thee. Ik haal het met liefde en pak op het laatste moment nog een bekertje drop die ik al klaar heb staan. Ze zijn heel blij met de koffie/thee/drop haha.
Over drop gesproken het is voor het eerst dat in het schriftje (waar we van elke dienst de bijzonderheden opschrijven) voor het eerst over mijn drop wordt gesproken. Ik had vorige week de pot voor 'staff' gevuld met de dropjes die ik nu wel een beetje zat ben. Ik wilde van de week al nieuwe halen, dat is er niet van gekomen heb ik hierboven al verteld. Ik maak uiteraard gebruik van de gelegenheid dat ik de snoepjes zelf koop en geen gebruik maak van de pepermunt die in de kast staat. Ben benieuwd naar de reakties..
Het is vanavond erg rustig met bezoek. Het bezoekuur is nog niet begonnen maar normaal gesproken is het nu al drukker. Ik besteed mijn tijd om op zoek te gaan naar recepten voor het eten van morgenavond. We krijgen dan onze vroegere buren/ nu vrienden op bezoek. Heb ik verteld van het tuinconcert een paar weken geleden. Ik geloof het wel. Die mensen dus. We hadden afgesproken snel elkaar weer te spreken. Die belofte wordt morgen ingelost. Ik zoek vooral op Italiaanse of mediteraanse recepten. Al met al vind ik dat toch het gemakkelijkst klaarmaken en het lekkerst. Ik kook toch niet volgens recept, ik laat me inspireren en maak het dan volgens eigen inzicht. De ene keer lukt het wel, de andere keer is het niet te eten (vind ik zelf dan...)
Het is zo rustig dat ik niet meer op de stoel kan blijven zitten. Ik moet lopen, iets doen. Oeps! Ik ga zo mijn laatste ronde nog lopen, even babbelen met de bekende familie en dan ga ik weekend vieren. En morgen naar de hindoestaanse familie. Rond 12 uur begint mijn weekend dan echt.
Ondanks dat het rustig was vanavond heb ik toch weer inspiratie opgedaan. Als ik straks naar huis fiets heb ik een voldaan gevoel. En dat omdat één van de bezoekers tegen me zei: ik vind het moedig dat u dat doet. En dan ben ik meer gevleid door het 'u' dan het moedig zijn. Volgende week zondag weer!