AMC IC 20120831
31 augustus 2012
Het is vrijdag avond en ik heb weer AMC IC avonddienst. Vandaag gewerkt en het was rustig. Toch ook hectisch. Morgen coordineer ik de 4e release van Schade ASR. Als het goed gaat is het goed. Das logisch... Ik vind het best spannend, vandaar hectisch..
Ik was vandaag heel luxe met de auto naar Utrecht gereden. Netjes vanochtend om half acht aangekomen. Omdat ik nog net voor mn avonddienst even wil eten, ga ik op tijd naar huis. Sta ik vet in de file... En.... Ik was mn pinpasje gister vergeten bij mn broer en die wilde ik toch ophalen. Ik liep om vijf over vier in Utrecht de deur uit en kwam half zes thuis. Stefan was vrij vandaag en had nog 2 van zijn broodjes overgehouden. Voor mij? Zal niet, haha. Ik gauw pindakaas erop doen en werkelijk naar binnen geschrokt.
Oja en dat ging ik ook nog op de fiets naar het AMC. Blijkt nou dat gistermiddag dat ik mn fiets uit de stalling bij het station haalde, mn ventiel uit mn achterband is gehaald. Dat was fijn, blijf toch van andersmans spul af. Aanraken mag (om de fiets toch een beetje fatsoenlijk neer te zetten), spullen eraf halen vind ik niet leuk. En ach ik weet het.. het gebeurt eens in de anderhalf jaar.
Stefan heeft mn fiets gemaakt vandaag, dus ik kon op de fiets naar het AMC.
Ik tref de dame van de catering. We begroeten elkaar, ze geeft me al aan dat het erg rustig is. Ik loop de afdeling op en zie dat het inderdaad rustig is. Ik pak de spullen en loop terug naar het kantoor. Ik haal spullen uit de kast, zet de computer aan en loop weer terug over alle Units om een beddenlijst te vragen. Op geen enkele unit is een verpleegkundige aanwezig. Op Unit 6 zie ik een verpleegkundige en vraag een beddenlijst. Ze loopt weg met de opmerking: het is alsof ze het ruiken van die beddenlijst. Ik begrijp er niets van en wacht af. Al snel blijkt dat ze er niet meer is, iemand anders vraagt aan mij of er al wat uit de printer is gekomen. Nee is mijn antwoord. Ik sta nog steeds te wachten. De verpleegkundige zucht en gaat nog eens een printje maken. Ik had het gevoel dat ik teveel vroeg en vond dat heel vervelend. Het wil niet lukken en de verpleegkundige geeft aan het niet meer te weten. Ik geef aan dat ik het zonder lijst ook af kan en loop weg. Ik heb altijd nog het opzoeksysteem in mijn kantoortje. Ik loop terug naar het kantoor en ik doe alles open.
De dame van de catering vraagt mij iets op te zoeken. Ik had aangegeven dat ik wel even rust kon gebruiken na zo' n hectisch einde van de werkdag. Ik wil dat graag voor haar doen.
Er komt een operatieassistent van de afdeling en die reageert vol bewondering op de snoepjes (moet de dame van catering toch even vragen of die winegums niet erg oud proeven)
Ik ben mn verhaal aan het opschrijven en er staat een oudere dame bij de balie en vraagt naar haar man. Ik zoek het op en zie dat hij op Unit3 ligt. Ze geeft aan dat ze benieuwd is, dat ze weet dat het bezoekuur pas om 19.00 uur start. En ik weet niet of ik dat aanvoel maar ik bied aan om met haar mee te lopen. Ze vind dat heel fijn. In de gang naar de Unit toe geeft ze aan dat ze het allemaal heel groot vind hier. Ze kijkt haar ogen uit zegt ze letterlijk. En voegt ze eraan toe, we worden geweldig opgevangen hier.. Mn hart smelt en ik ben trots op wat er gebeurt. Zie je wel dat het kan, denk ik Ook in mijn Mokum! ( nu ik dit opschrijf schiet ik vol..)
Het is bijna bezoekuur
Man, vrouw, dochter komen aanlopen. Schuifelend, vragen in zich zelf of ze zullen wachten. Toch lopen ze door naar de balie en stellen de vraag. Ik zoek de patient op en wijs ze de weg. Bij deze loop ik niet mee. Jonge meid erbij... Ze zijn wel erg dankbaar dat ik ze voor het bezoekuur binnenlaat. Ze komen niet voor niets, denk ik dan maar en doe open. De mevrouw met wie ik ben meegelopen loopt alweer de afdeling af. Ik krijg een dankbare blik en een opgestoken hand.
Ondertussen..... lopen er toch best wat mensen van en naar de afdeling. Het valt me op dat iedereen vrolijk reageert.
De dame met wie ik de vorige keer de afdeling op liep en zo'n leuk gesprekje had, loopt van de afdeling, vraagt gekscherend of ze een snoepie mag pakken, we maken grapjes en ze groet en loopt weg. Geweldig!
Ik voel me tijdens de dienst moe worden. Heb natuurlijk slecht gegeten vanavond. ben ook af en toe van de snoepjes aan het pikken en het was vanochtend half vijf dat ik op was. Die grote regendruppels die op het dakraam kletteren boven mn hoofd..... Daar heb je dan ook tijd voor om je dat te bedenken zo achter mn tablet...
Ik loop tijdens het bezoekuur de afdeling op en zorg dat wat mensen in de wachtkamers koffie/thee krijgen. Ze zijn er blij mee en hier en daar wordt een grap gemaakt. Voor beide partijen een heerlijk ontspannend moment.
Rond acht uur loop ik met een tevreden gevoel het ziekenhuis uit; ik ga weekend vieren…. Oh nee nog even release 4 van ASR morgen…..