AMC IC 20160122
Wat een week is er voorbij. Hij ging snel en was heel heftig. Het startte vorig weekend met de kat die het toch echt te kwaad heeft gekregen. Bij zijnbak is hij omgevallen en kwam niet meer overeind. De grens was bereikt. Al die maanden, die paar jaar hebben we al telkens de grens opgeschoven en eigenlijk als 'mantelzorger' voor de kat gezorgd. Het is zover dat je de beslissing moet nemen om het beestje uit zijn lijden te verlossen. Ik vond het heel moeilijk en wist wel dat het een goede beslissing was. Afgelopen maandag half vijf is onze Jomannie zachtjes ingeslapen. Onze 'Dierenhuis Aan Huis Service' heeft ons daarbij fantastisch bijgestaan. Het gemis was zo groot dat we dinsdag 11 uur de DierenOpvang Amsterdam binnenstapte, het kattenmandje al achter in de auto klaargelegd en wij gingen een nieuwe halen. Deze hebben we daar gevonden. Kai moet in zijn nieuwe huis nog wel even wennen. Voor de zekerheid zijn we vandaag toch even naar de dierenarts van het asiel geweest. Dat heeft Kai ons flink kwalijk genomen. Hij vond het zo niet leuk dat ie de hele middag op zolder heeft gezeten. Wij hopen dat het snel beter gaat en dat ie gauw mag wennen aan het grote huis waar hij alle ruimte van de hele wereld heeft. Èn vanavond Gastvrouw. Door de stromende regen richting ziekenhuis op de fiets, dusssss èn nat èn koud èn zachte banden, want tja wanneer pomp je die banden toch eens op?? haha. Het doet me onderweg niets, ik weet dat het hier 25 graden binnen is dus binnen de kortste tijd heb ik het weer heel warm. Rond kwart voor zes haal ik van Unit 6 de sleutels. Ik heb het vermoeden dat Anouschka er is en jawel ik kom haar onderweg naar het kantoor tegen. Ik zie haar op de rug en psssst haar. Tuurlijk reageert ze en blijft enthousiast wachten totdat ik bij haar ben. We omhelzen en groeten elkaar. Ze voelt dat mn jas nat is en haar gezicht vertrekt. Ik maak direct de grap dat ze vervoer voor 8 uur moet regelen, want met haar dikke jas gaat ze daar natuurlijk niet lopend doorheen. We lachen en beloven elkaar dat we elkaar verderop in de dienst spreken. Bij het openen van het kantoor doe ik al open voor ambulance mensen en wijs ik mensen naar Unit 3. Tijd voor de eerste ronde. Die is heel rustig. Er is weinig bezoek op de units. Eén familie in de wachtkamer bij unit 3 waarvan een dierbare is overleden. Ik maak een praatje met een mevrouw die in dit korte jaar al drie mensen is verloren. Ze moet even haar hart luchten en ze is bij mij aan het juiste adres uiteraard. Als de rest van de familie de kamer in komt, doet ze haar jas aan en volgt de anderen naar huis. Ik wens ze sterkte en krijg dankbare blikken van allemaal vanwege het medeleven. In de wachtkamer bij unit 1 zit een familie. Ze hebben de bekende dichte deur. Op Unit 6 spreek ik mensen aan die ook gebruik maken van die wachtkamer. Ik breng ze uiteraard koffie/thee en wat ze nog meer willen hebben haha. Een lieve kleine meid steelt de show met haar grote heldere ogen. Onderweg spreek ik Costa de schoonmaker, het gaat steeds beter met de te draaien diensten in het ziekenhuis. Ik ben blij hem weer te zien en groet hem snel. Hij is druk bezig en er ligt nog een patient op de unit die hij aan het schoonmaken is.
Het is inmiddels bezoekuur. Ik heb mn Sisi al van Anouschka gekregen en die was zeer welkom. Zo af en toe loopt er bezoek de afdeling op. Het lijkt rustig te blijven. De transport meneer komt langs, ik hoor hem al van heel ver aankomen. Als hij dichterbij is, is het de patient die zo vreselijk hard praat, dat hoor je door het hele ziekenhuis. De transportmeneer kondigt de snoepjeshoek aan, de patient pakt dankbaar en ze gaan weer heerlijk verder met hun lollige gesprek. Ikhad met Anouschka afgesproken dat ik als ze van IC komt één Sisi zou krijgen en als ze haar totale ronde klaar heeft nog één. Krijg ik drie bekertjes Sisi. Nou dat weet ik niet of ik dat opkrijg hihi. We praten kort even bij aan de hand van de judo foto van één van onze kleine vriendinnetjes. Haar zus loopt wel eens met mij mee in de vakantie. Anouschka reageert heel enthousiast om de zus te zien. De tijd gaat snel merk ik. Zo meteen de laatste ronde van de avond en dan gaan we het weekend weer in. Op naar Kai hihihihihi.
Bij de tweede ronde is er meer bezoek. Ik kan op unit 4 koffie/thee schenken voor een familie. Een kleine meid die ik tref nadat ik chocolademelk bracht loopt even later met me mee (ik heb haar gevraagd) om limonade te maken. Ze loopt een beetje raar, dat legt ze direct zonder dat ik erom hoef te vragen uit. Onder haar sneakers zitten wieltjes en die maken een lawaai din de gang. Ik heb die meid aan zien komen rijden/lopen, tja hoe noem je dat. Het was heel stoer om te zien. Verder zo af en toe loop ik naar één van de keukens en schenk enkele bekertjes. Iedereen is er blij mee en ik wens ze sterkte. Op unit 6 zie ik bij de familie die gebruik maakt van de wachtkamer. Een man loopt weg, wast zijn handen met alcohol en ik vraag hoe het met hem gaat. Dan volgt weer zo'n fijn gesprek. Hij ziet dat ik vrijwilliger ben en ik krijg Gods zegen. Tja hoe mooi kan je het krijgen in deze twee / drie uurtjes. Hij geeft me tot twee keer toe een hand en is dankbaar voor het gesprek en de koffie/thee kannen die bij hen op de kamer. Hoopt dat zijn dierbare het snel weer beter maakt. Dat wens ik ook voor hen. De moeder met de mooie meid met de grote ogen komt ook nog langs. Ik geef ze mijn allerliefste blik.
Dan is het tijd om af te ronden. Anouschka is klaar in de keuken, vraagt wanneer ik wegga. Tja achter op de fiets is geen goed idee. Die banden hè hihi. Ik zeg er niets over en vertel haar dat als ze gewoon harder loopt ze ook eerder thuis is. Die blik van haar na mijn opmerking is onbetaalbaar. Net als deze afgelopen avond. Ik heb weer mijn best gedaan om te geven en dat is me geloof ik gelukt.
Ik wens jullie allemaal fijn weekend en tot volgende week!