AMC IC 20160715
Weer zo'n zwarte dag in de geschiedenis en het zal zeker niet de laatste zijn. Nu is het nog in Frankrijk, er komt een moment, en niemand wil daar over nadenken, maar het gaat ook hier gebeuren. In wat voor vreselijke wereld leven we tegenwoordig denk ik vanochtend toen ik met het nieuws wakker werd. En direct daarna bedenk ik me vanuit de geschiedenisboekjes dat het nooit anders is geweest. Op één of andere manier gunnen we het licht niet in andermans ogen. Hoe fijn is het om anderen lief te hebben, te verzorgen, boos om te maken en vooral weer goed maken want je wil toch geen energie verliezen... Goed het zij zo, zegt het 'zwarte schaap' (altijd in zwart gekleed zeg ik er maar voor de zekerheid bij). Het is vandaag ook de dag dat ik voor het laatst 'op de bank zit'. Maandag begint een nieuwe opdracht tot einde contract per 1 oktober. Ik denk aan mijn lieve neef die ons vandaag in 2008 is ontvallen. Wat een bijzonder mens was hij #alwaysinmymemory. En als volger van de Tour de France is het toch een beetje een leuke dag, mooie tijdrit met nederlands succes (winnaar en tweede plek algemeen klassement). Vooral als ik dit zo opschrijf kijk ik om me heen en zie van alles gebeuren. De dame van de keuken heeft een dienblad met eten/drinken in haar handen. Een vrouwelijke schoonmaker veegt de vloer aan. Alle normale dingen die anders ook gebeuren. Het lijkt alsof het nu zo bijzonder is. Oja had ik dat nog niet verteld, ik ben in het AMC. Rond kwart voor zes loop ik de etage op. Mijn vriendin is tot eind augustus met vakantie dus ik weet dat er anderen in de keuken rondlopen. Ik haal de sleutels en zie dat op Unit 6 (waar het sleutelkastje hangt) geen licht brandt. Zal gesloten zijn in verband met verbouwing en/of schoonmaak. Ik open het kantoor en zet de snoep neer. Het ziet er vanavond weer rustig uit. Ik wacht af wat het vanavond gaat worden. Bij de eerste ronde kan ik drie dames in de tweede wachtkamer voorzien van cappuccino met heel veel suiker en melk. We maken met zijn viertjes even grapjes en ik haal de koffie voor ze. Ze zijn heel blij en vooral met de extra suiker en melk, haha. Op Unit 3 zit een moeder en dochter bij hun vader. Ik begrijp uit hun verhaal al vanaf gisteravond laat. Ze willen heel graag een kopje thee die ik natuurlijk bij ze breng. Ongevraagd geef ik aan dat als ze nog willen eten dat ze tot acht uur de tijd hebben. Komen ze later hebben ze echt pech. Ze zijn blij dat ik het even aangeef. In de keuken tref ik een verpleegkundige die zijn eten aan het klaarmaken is lees: kant-en-klaar-maaltijd opwarmen in de magnetron. We hebben het samen kort even over de bruine borden die al sinds vorige week op het aanrecht staan. Het geeft ondanks het bruin toch een beetje kleur naast dat wit, vertelt hij. Ik meld dat ik niet voor niets de witte bekertjes uit de koffieautomaak voorzie van de rode beker eromheen haha. We lachen er eventjes om en gaan weer onze eigen gang. Het is niet druk met bezoek op de IC dus ik zit best snel weer op mijn plek in het kantoor. In de aanloop naar het bezoekuur is het niet druk. Een aantal mensen vraagt waar ze moeten zijn op de IC en normaalgesproken voldoet de vraag op welke unit hun dierbare ligt. Dat voldoet even niet bij de jonge dame die voor me staat. Ik krijg het niet voor elkaar om haar te verwijzen naar unit 1 waar betalend personeel mag opzoeken waar de patient ligt. Ik bel de receptie die s avonds informatie verstrekt en krijg antwoord op de vraag. En toeval of niet weer later staat een collega van de receptie bij mij met de vraag of ze even IC mag oplopen om te kijken waar ze mensen vanaf de hoofdingang naar verwijst. Ze wil vooral geen pottenkijker zijn. Ik pak de gelegenheid aan om als gastvrouw van collega’s op te treden. Ze is blij verrast met mijn aanbod. Op de afdeling leid ik haar rond. Op Unit 4 vraagt een collega of we zoekende zijn. Bij het vertellen van haar verhaal legt de verpleegkundige meerdere zaken helder uit. Ook leerzaam voor mij, alhoewel bijzaak, toch. Na afloop is de collega erg blij dat ik de moeite heb genomen om haar rond te leiden. Ik ben blij dat ik dit voor haar mag doen. In de tussentijd dat ik dit opschrijf krijg ik diverse malen foutmeldingen en is mijn tekst weg. Om elke keer opnieuw te bedenken wat ik ga schrijven is erg vervelend. Ik ga in Word verder en kopieer in mijn verhaal. De tweede ronde over IC is drukker dan ik van te voren had gedacht. Fijn!. Ik kan diverse dankbare mensen koffie/thee/chocolade melk schenken. Bij twee heren stel ik de vraag of ze koffie/thee limonade willen drinken. Ze denken even na en ik voeg nog toe ‘of een muilpeer!’ Die vragende blikken zijn onbetaalbaar. Ik leg in het kort uit wat ik vroeger te horen kreeg en wat een muilpeer is. De heren genieten van hoe ik het vertel. Ja soms is het goed om ook vrolijkheid te tonen op een afdeling als IC. Ze maken geen gebruik van mijn aanbod en zijn blij met mijn sterkte wens. Op Unit 5 schenk ik voor twee dames koffie/thee en zij vragen of hun mannen die in een wachtkamer zitten ook aan bod komen. Tuurlijk schenk ik deze heren koffie/thee. Ze zijn verrast als ik kom vertellen dat op dat moment de dames ook voor hun zorgen. . Ik ben blij dat ik deze avond weer heb mogen meemaken. Die hele kleine dingen die gebeuren zijn geweldig en geven me veel energie voor wat komen gaat. Ja morgen autootje ophalen, nieuwe tuffertje. Yeah! Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend en tot volgende week!