AMC IC 20151002
Yeah het is 1 oktober geweest en ik ben begonnen aan mijn nieuwe job. Gisteren een intensieve introductiedag doorlopen en vandaag gekgenoeg thuis. Er is nog geen project voor mij gevonden in die korte tijd. Dat is dan wel even jammer. Ik weet wel en dat word mij ook verteld 'het komt goed' Op een één of andere manier heb ik een raar gevoel vandaag. Weer thuis. Het lijkt wel of ik dit helemaal niet wil. Toch zal ik even moeten doorbijten en geduld hebben. Ik weet als geen ander dat ik daar best moeite mee heb. Het valt me ook op dat het me meer moeite kost dan ik van te voren had gedacht. Ik had verwacht dat het even duurde voordat ik voor een project werkzaam zou zijn. Als het dan zo ver is, wil ik heel graag aan de slag, de stap nemen naar een klant en die wordt nog even uitgesteld. Jammer maar ik heb er geen invloed op. Dus ga ik met een raar en vermoeid gevoel naar het AMC. Even afleiding van thuis ( en natuurlijk heb ik voldoende kunnen doen, mn laptop ingesteld, apps gedownload voor de telefoon, helpdesk gebeld voor autorisatie). Ik loop rond kwart voor zes de afdeling op, de keukendeur is dicht, ik verwacht dat er iemand anders is. Ik haal de sleutels en open het kantoor. Op de desktop ligt een flauw briefje met de vraag of er vanmiddag niemand is geweest. Flauw omdat dat gewoon zichtbaar is in het logboekje, flauw omdat er geen notitie is gemaakt aan wie dat is bestemd, flauw omdat er geen afzender op staat vermeld, flauw omdat wij vrijwilligers zijn. Nou goed maak je niet druk San, denk ik maar. Verfrommel het papiertje, gooi het wel en vergeet het allemaal. Ik zie in het logboekje dat de middagdienst er niet is. Daar zal de coördinator wel over zijn ingelicht is mijn aanname en meer kan het niet zijn. Ik weet het niet en ben er niet verantwoordelijk voor. Ik zet de snoepjes op de rand van het kantoor en plots staat Anouschka voor mijn neus met de vraag hoe ik op de afdeling ben gekomen. Haha mijn flauwe antwoord is 'lopend' haha. Ze staat quasi verontwaardigd in de deuropening van de keuken. Ik wenk haar, loop het kantoor uit en val haar in de armen en begroet haar enthousiast. Ze had me niet verwacht omda tom 5 uur een mevrouw het kantoor binnenging. Ze was toen teleurgesteld en ging ervan uit dat ik vanavond niet kwam. Was dat even een meevaller voor haar dat ik wèl voor haar neus stond. Als ik me omdraai staat Costa de richels in de gang schoon te maken. Als we elkaar zien begroeten we elkaar door een hand te geven. Een meneer van de schoonmaak die ik eerder heb gezien deed dat als hij wegging: een hand geven en me fijn weekend wensen. Ik vond het best een fijn gebaar. Deze meneer heb ik al eventjes niet gezien. De wisseling van de wacht gebeurt blijkbaar regelmatig. Maakt niet uit. Het is tijd voor de mensen in het ziekenhuis. Aan de slag, de dienst kan beginnen. Het is redelijk rustig tot aan de eerste ronde. Die ronde was weer één van de leukste in weken/maanden. Ik kan voor veel mensen koffie/thee schenken zowel op de afdeling als in de wachtkamer. Op Unit 2 zit een gezin, vader als patient, dochter en moeder als bezoek. Ik kan voor de dames koffie/thee halen maar voordat ik dat kan, beginnen ze alledrie een mooi praatje. Ik geniet ervan. Zo vanzelf beginnen ze tegen me te praten. We hebben het gehad over voeding, het ziekenhuis, hoe ze zijn behandeld tijdens de opname van hun man/vader. Tussendoor haal ik koffie/thee en als ik de bekertjes geef begint het opnieuw. Heel fijne mensen, spraakzaam en willen even hun verhaal kwijt. Daarvoor ben ik ook vanavond. Ik vergeet gelukkig even hoe vervelend ik me voel/heb gevoeld. Het zakt denk ik wel weg, geloof ik of niet .... Als ik op de klok vijf over zeven aangegeven zie staan, rond ik af en ga ik in het kantoor zitten. Tijdens het fijne gesprek heb ik Anouschka ook zien/horen langskomen. Ik zie ze van de andere afdeling aan komen lopen en kom haar tegemoet. Of ik wat wil drinken, duhu tuurlijk wil Santje wat drinken.. Ik mag het deze keer ook zelf inschenken. Mevrouw moet nodig naar de WC. Ze stuift wel en laat mij met een volle kar midden in de gang achter. Ik moet er wel om lachen hoe ze dat doet. Ook hiervan geniet ik zo. Ik ben blij dat ik hier ook vrienden heb rondlopen. En natuurlijk weet ik dat het komt omdat je terugkrijgt wat je geeft. Als Anouschka blij is om mij te zien terwijl ze dacht dat ik niet zou komen, is dat een groot compliment. En ook daar geniet ik van.
Het bezoekuur is nu een halfuurtje bezig en het aantal bezoekers valt best mee voor zover ik kan overzien. Net is een onderzoeksassistent bij me blijven staan. Ze start een gesprek door te vragen wat ik zoals doe. Wat leuk! dacht ik. En wat een leuk gesprek zo met iemand in een witte jas, kort weliswaar maar oké. Ze maakt haar tijd even vol en ik de mijne bedacht ik me toen ze dat zei. Ik ga zo meteen nog eens een ronde koffie/thee doen. Zoals ik wel een beetje hoopte was het redelijk druk op de afdeling. Ik heb veel mensen van koffie/the kunnen voorzien. Een grote turkse familie is gearriveerd. Ik heb ze een blad koffie/thee gegeven. De vele keren 'dank u wel' is niet bij te houden. Wat zijn ze blij met een bakkie troost. Ik ben weer blij dat ik dit weer heb mogen doen. Het was weer geweldig! Fijn weekend!