AMC IC 20150731
"Ik moet je echt iets vertellen wat ik heb meegemaakt, oh oh oh ik maak even mijn werk af en dan praat ik je bij" Zo word ik ontvangen als ik de keuken op G3zuid in het AMC inkijk. Uiteraard ben ik eerst enthousiast begroet door mijn favoriete voedingsmevrouw Anouschka en hebben we elkaar beleefd gevraagd hoe de vakantie is geweest. Ze maakt me nieuwsgierig en ik vraag al wat voorinformatie. Ze heeft blijkbaar iets meegemaakt van de week met één van de gastvrouwen/heren IC. Ik ben benieuwd naar haar verhaal en wacht rustig af.
Iets na half zes loop ik het ziekenhuis binnen na een rustige dag en week. Wel gesprekken gehad, ook afgewezen na gesprekken. Even bummer maar dan weer doorgaan, ik probeer het althans en dat is niet altijd even makkelijk. Nu twee uurtjes afleiding en mijn aandacht geven aan anderen. In de paar minuten dat ik de snoep heb verdeeld over de balie krijg ik uit onverwachte hoek complimenten. Het zijn de witte jassen die reageren. Nou zeg, het moet niet gekker worden... Wel leuk natuurlijk!
In verband met Gay week/pride een ander logo AMC
De meneer van de schoonmaak komt groeten. Even enthousiast als anders. Even bijpraten over de beide vakanties en hij gaat weer verder met zijn werk. Wat is het fijn dat mensen je (her)kennen en aanspreken. Ik moet zeggen dat mis ik echt wel overdag. Wat is werk dan vooral een sociale aangelegenheid. Buiten ontwikkeling en carriere dan hè.
Als Anouschka voor het kantoor staat begint ze te vertellen. Een gastheer die ééns in de week in de middag dienst doet, irriteert haar enorm. Ga uiteraard niet in op details maar ik weet dat ze zich gauw irriteert aan mensen. Wat ze vertelt is in mijn ogen niet juist van de gastheer, ik laat het erbij. Gauw gaat ze haar patienten verder helpen met het avondeten/drinken.
Tijd voor ronde bijzonderheden. Er is weinig bezoek op de afdeling. Diegene die er zitten willen heel graag koffie/thee. Een meneer die op de gang in de fauetuils zit, er is nog iemand anders bij maar daarvan wist hij niet wat ze wilde drinken. Een volgende keer dan maar. Ik zie op mijn terugweg twee oudere dames richting een wachtkamer lopen. Althans dat denk ik en dat wordt bevestigd. Ik laat de dames de kamer in lopen, groet en bied een nieuw blad met koffie/thee aan. De dames zijn emotioneel en kunnen bijna geen woord uitbrengen. Ze verontschuldigen zich daarvoor en ik vertel zoals altijd .."dat ze zich niet hoeven te verontschuldigen omdat je hier niet voor de kat zijn viool bent". Een schamper lachje kan er af van de mevrouw. Bij het even later neerzetten van het blad verse koffie/thee (uit de automaat haha) reageert de hele kamer ontdanks de emoties erg dankbaar. Ik laat ze met een goed gevoel alleen. Ik heb zelfs op het blad wat snoep in een beker gezet.
Een meneer loopt richting het kantoor en is op zoek naar een patient op Unit 4. Ik zoek diegene op (jaja ik heb toegang tot het zoeksysteem) en bevestig dat ie naar genoemde Unit mag lopen. Hij kondigt aan dat er nog 8 a 10 collega's gaan volgen om diegene naar Friesland te brengen. Uiteraard vertel ik dat ik iedereen binnen laat. Met een glimlach loopt de meneer de afdeling op en ik bedenk me "hmmm 8 tot 10 collega's die je wegbrengen vanuit het ziekenhuis naar Friesland, dan doe je iets goed hmmm" Die gedachte laat me voor enkele minuten nog vast.. Bijzonder! Even later zie ik een groep mannen in mijn ooghoeken uit de lift lopen, ik wenk en wijs ze naar Unit4. Ze blijken buiten mijn zicht al op in de gang net achter de deur te worden opgevangen. Er wordt gehuild, het is dus ernstig! Toch lopen ze even later met z'n allen gewoon van de afdeling. Ik ben anders dan anders gewoon benieuwd naar wat er aan de hand is, wat er gaat gebeuren. Ik laat de gedachte los. De mannen groeten me één voor één heel vriendelijk en opgewekt. Het zal wel goed zijn.
De ronde koffie/thee tijdens bezoekuur (ja ja die is inmiddels begonnen) is aan de beurt. De ronde is zo voorbij. Er is veel bezoek, maar die willen geen koffie/thee. Enkelen kan ik voorzien. Ik ben op tijd terug om bij Anouschka een beetje drinken te vragen. Dat gaat erin als heerlijke drinken haha. Oja op Unit4 hoor ik dat het OK is met de brandweer patient. Ik denk dat ik de gewone emoties hoorde dat als je hier een dierbare heb liggen. Even praat ik met de verpleegkundige die daar meer van weet. Gek hè normaalgesproken wil ik helemaal niet weten wat er met een patient is. Nu liet het me niet los. Het is bijna weekend! De afgelopen 10 minuten loopt Anouschka telkens te roepen, springen, zingen dat het weekend is. Dat is voor haar natuurlijk niet vanzelfsprekend dus geniet ze er meer van dat vooruitzicht. Ik moet er wel om lachen. Het is een gekke meid!. Het was weer een fijne avond en voor mij is het ook weekend dus:
E E N H E E L F I J N W E E K E N D !!!