AMC IC 20150515
En ook deze week is weer voorbij. Ook al heb je geen betaalde baan voor 40 uur, die tijd gaat gewoon zo snel dat je het zelf niet eens kan bijhouden. Hoe heb ik dat gedaan toen ik wel werkte haha? Ik besef dat ik het heel fijn vind dat mijn dagen zo goed gevuld zijn of juist niet gevuld, dat kan ook. Want laat helder zijn, even niets doen en genieten van 'vrijgesteld van werk' is ook heel fijn. En telkens verwonder ik mezelf weer dat ik daar zo van kan genieten. Deze week heb ik wat voortgang in mn sollicitaties gehad. Volgende week weer een kennismakingsgesprek en er zit nog een ander gesprek aan te komen. Het versturen van de vele sollicitaties gaat weer even vruchten af werpen.
Vandaag heb mijn vrijwilligerswerk bij het OLVG opgezegd. Ik ben vanmiddag ook niet gegaan. De afgelopen weken heb ik gemerkt dat ik diverse keren over mijn grens moest gaan bij deze job en dat voelt niet goed. Ik ben voor begeleiding en niet voor hulp. Ik ben dus voor patientenbegeleiding maar ga me niet vragen om hulp te bieden. Ik ben er afgelopen weken achter gekomen dat ik dan een grens over ga die ik niet wil. Dan pak ik de telefoon en bel de coördinator/mijn begeleider en vertel haar dat ik dit niet meer wil. Dat ik heel veel respect heb voor hoe de vrijwilligers van het OLVG hun werk uitvoeren (voor zover ik dat heb kunnen zien) maar dat het niet voor mij is weggelegd. Daar had ze uiteraard alle begrip voor en wenste me sterkte en geluk voor mijn toekomst.
Dus vanaf vandaag alleen mijn verhaal weer over de IC in het AMC. Rond half zes loop ik richting de IC. Ik kwam er vanmiddag achter dat ik van de week mijn badge had moeten laten aktiveren. Vorige week kwam ik niet binnen door de badge maar ben ik meegelopen met iemand anders. Helemaal vergeten... tja je kunt het maar druk hebben haha. Bij de keuken tref ik Anouschka en groet haar. Zij groet enthousiast terug. Omdat ik iemand de deur van IC zie openen snel ik hier achter aan. Ik beloof Anouschka dat ik haar snel spreek. Ik open het kantoor, de lamellen, zet de snoep neer en lees de overdrachtsverhalen. Niets bijzonders merk ik.
Anouschka zit eventjes paar minuutjes bij me. We praten over van alles en nog wat. Het is rustig met bezoek. Een dame komt van de IC en vraagt wanneer wij er morgen zijn. Ik meld wat op de planning staat. Ze begint te vertellen over haar man op de afdeling en dat ze morgen mag overnachten op IC. We laten haar haar verhaal vertellen en even later loopt ze weg naar de liften. Ze is toch haar verhaal kwijt.
Ik ga de ronde bijzonderheden lopen. Op de ronde kan ik een dame voorzien van thee. Als ik terugloop omdat Unit 4 is gesloten kom ik een andere dame tegen in de wachtkamer bij Unit 3. Ze staat inmiddels verder op de gang en is op zoek naar iets. Ik vraag ernaar. Ze is op zoek naar bekertjes. Die haal ik voor haar en als ik aan kom lopen met de bekers zie ik dat ze huilt. Ze vertelt dat de man van haar vriendin aan het sterven is. Zij alleen maar eten kwam brengen en een kind op zou halen. Ik loop met haar de wachtkamer binnen nadat ik haar de bekertjes heb gegeven en ik vertel dat ik even bij haar blijf. Ze vertelt wat er aan de hand is, ik vertel kort wat mijn rol is. Ze is geinteresseerd, waarschijnlijk ook om even afgeleid te worden. Ze wordt gebeld, ik zwaai gedag en loop de kamer uit. Ik had haar al beloofd dat ik ze in de gaten ga houden tijdens mijn dienst. Best heftig! Ik maak de ronde af en loop terug naar het kantoor. Van Anouschka krijg ik mijn limonade voordat het bezoekuur begint. Het schijnt niet druk te zijn. Ik kan het niet goed zien. Degene van de middagdienst heeft geen patientenlijst achtergelaten en ik vraag er geen meer op, zonde van het papier. We kunnen op aanvraag in het systeem kijken waar iemand ligt.
Zo te zien is het inderdaad niet druk. Inmiddels 20 minuten in het bezoekuur en er is een enkele bezoeker gepasseerd. Ik ga maar eens de tweede ronde starten. Eens kijken of het bezoek koffie/thee verzoeken kan weerstaan haha. Nou er zijn er toch enkelen aanwezig. Het is echt niet druk met dit bezoekuur. Ik wijs een moeder en dochter naar de wachtkamer. Ze staan op de gang te wachten. Tuurlijk als ze dat willen is het allemaal OK. Ze lopen met me mee naar een wachtkamer en ik breng ze koffie. Op een andere Unit kan een mevrouw thee brengen. Dan houdt het wel op wat mijn aanbiedingen betreft. Het is echt heel rustig. Er komt, als ik weer terug ben in het kantoor, geen bezoek meer binnen lopen. Hmmm dan toch weer op tijd naar huis! Ik wens iedereen een F I J N W E E K E N D!!