AMC IC 20150130
Eind januari, weer een maand om, winterse buien, sneeuw en ijzer, weer een weekje gewerkt en ik zit weer in het ziekenhuis. Mijn dienst Gastvrouw IC is gestart. Wat een hondenweer op het moment dat ik wil vertrekken. De buien die zijn voorspeld vallen ook op de geplande tijd. Gelukkig blijft het hier niet liggen en ik hoop dat het straks niet geheel wit is. Oeff wat heb ik een hekel aan die sneeuw. Vanochtend lag een klein laagje van de gevallen sneeuw vannacht bij ons in de straat. De weg naar boven was een beetje bevroren. Al met al best goed te doen om vanochtend vroeg met de auto richting Utrecht te rijden. Ging gewoon binnen de normale tijd, geen probleem. Maar goed vanavond effetjes de buien trotseren. Ja dat dacht je....natuurlijk ben ik met de auto haha. En ook niet onbelangrijk ik heb een goed plekkie voor mn brikkie. Redelijk voor de deur. Ja jullie kennen me goed genoeg om te weten dat Santje de auto het liefst voor de deur parkeert.
Mijn dienst is begonnen. Ik haal de sleutels uit het kantoor van Unit6, open het kantoortje van de vrijwilligers en zet mijn meegenomen snoep neer. Ik bedenk me een item op één van de nieuwsprogramma's over snoep/zoetigheid in het ziekenhuis en dan vooral de vele automaten die daar staan. Ik moest er wel een beetje om lachen. Er zit een kern van waarheid in. Je bent alleen niet voor 'de kat z'n viool' in het ziekenhuis, zeg ik altijd maar en dan heb je op bepaalde momenten even een 'boost' nodig en dan is het goed dat die automaten er zijn. Uiteraard praat ik ook voor eigen parochie want mijn snoepjes moeten natuurlijk ook blijven!
Ook vanavond duurt het niet lang voordat ik positieve reacties krijg op de bakjes met de gekleurde papiertjes/verpakking. Ze worden gezellig en vrolijk genoemd. Ze vallen in ieder geval op, dat is al één winstpuntje.
Het is tijd voor de eerste ronde. Het is nog redelijk rustig op de IC, voor sommige mensen kan ik koffie/thee halen. Een wachtkamer is in gebruik en de deur is dicht. Die kennen we, die krijgen geen koffie/thee dan. Ik zie dat op Unit 1 de bekers, thee-, suiker- melkzakjes, lepeltjes van het aanrecht af zijn. Dit las ik eerder in het schriftje waar de vrijwilligers elke dienst opschrijven hoe deze dienst is gelopen. Ik vraag bij een verpleegkundige waarom dat eigenlijk is. Het is in verband met aanscherping hygiene. Hmmm prima denk ik, voortschrijdend inzicht dan maar. Ik zie op Unit 3 en 6 de spullen gewoon op het aanrecht staan. Ik bedenk me direct hier niet verder over na te denken en het te laten gaan. Datzelfde doe ik met een mevrouw die bij haar dierbare mobiel staat te bellen. Ik zag toen ik de unit opliep al dat ze met de telefoon bezig was. Ik laat het geheel van me afglijden. Ook als een meneer de afdeling op wil lopen en zijn telefoon nog in zijn hand heeft slik ik de woorden in. Ik heb mezelf beloofd hiervan niets te zeggen, dus doe ik dat ook niet.
Er komt steeds wat bezoek aanlopen. De één wacht voor de deur omdat het nog geen bezoekuur is. Ik geef dan netjes aan dat ze van mij naar binnen mogen en dat verpleegkundigen ervoor het welzijn van de patient zijn en het bezoek kan tegenhouden. Dit heb ik in die drie jaar dat ik dit werk nu doen nog nooit gemerkt of gezien. De ander loopt zonder nog eens te groeten door, ook goed. Ben daar ook in gegroeid om daarmee om te gaan. Tot mn vreugde staan er twee ambulancemedewerkers even stil bij de snoep. Ik bied ze een prachtig diner aan van diverse kleuren. Ze beloven straks op de terugweg (meestal zie je ze heen èn terug lopen) hun diner op te halen. We lachen erom en de mannen met de brancard lopen weg.
Het bezoekuur is begonnen. Zo af en toe druppelt het bezoek binnen. De dame van de voeding (Anouschka is er vandaag niet) is ook al de afdeling op gelopen met de kar voor de patienten. De ambulanche mannen lopen langs met een patient en gaan via de IC naar de ambulance terug. Dat weet ik nog van Henk die hier jaren geleden heeft gewerkt en mij wel eens via de liften op de IC (alleen spoed) naar beneden heeft geloodst. Als je de weg weet, kom je dan direct uit bij het vroegere fietsenhok (wat is dat ook alweer hahahaha) en daar in de buurt is ook de hal waar de ambulances binnen komen.
Ik laat mensen de afdeling op en kijk eerst na op welke unit ze moeten zijn. Ondertussen loopt een mevrouw (die weet hoe het hoort, met mobiele telefoons) van de afdeling om een telefoontje te plegen of op te nemen. Ik kan het gesprek volgen en vind het heftig wat ik hoor. Mevrouw staat met eten in haar handen te bellen en vertelt dat haar gesprekspartner ook. Ik weet me niet goed houding te geven over wat ik hoor. Ik doe maar net of ik druk met de computer bezig ben. Als ik hoor dat ze het gesprek beeindigd open ik uit mezelf de deur en wens haar eet smakelijk. Van sommige zaken wil je ook eigenlijk niet weten... of toch wel om je voor te bereiden voor als het eens zal gaan gebeuren. Hmmm ik kies voorlopig voor het eerste als ik de keuze heb. Ik heb respect voor de mensen die hier hun dierbare bezoeken en net als de dame van vorige week voedden. Je zult toch ergens de kracht vandaan halen om dat op te brengen. Ja tuurlijk doe je het voor je dierbare, dat snap ik wel maar toch.... ik bedenk me dat het niet altijd even vanzelfsprekend is. Waarom ik dit nu opschrijf.... geen idee, het zit in mn hoofd en het moet eruit....
Het is tijd voor de ronde koffie/thee. Bijna alleen op de Medium Care kan ik in grote getale koffie/thee schenken. Op de rest van de IC is geen bezoek te zien. Ik ben dus vroeger terug in het kantoortje dan gebruikelijk elke week. Onderweg op de IC kon ik naar buiten kijken en zie de sneeuwbuien en helaas de sneeuw blijft liggen. Dat is even dompertje maar voor later.
Als het dan toch niet druk is kan ik best paar minuutjes eerder weg, sneeuwvrij/ijsvrij??? Gaat dat op voor mij hahaha. Ik ga weekend vieren.
ik wens jullie allemaal F I J N W E E K E N D!!