AMC IC 20141121
Een week om nooit meer te vergeten! Nooit gedacht dat het mij zou overkomen en dat is nu toch het geval. Op mijn werk ben ik niet geschikt beoordeeld voor een nieuwe functie per 01-04-2015 en ben per die datum boventallig. Het valt me heel zwaar dat dit me overkomt, dat ik niet geschikt en en er geen rekening is gehouden met de rol die ik tot nu toe heb uitgevoerd. Al doe je er niets aan, anders dan een plekje geven, geen energie te verliezen, hoofd boven water te houden, de telkens over je heen rijdende vrachtauto weg te duwen en verder te gaan. Dus zit ik vanavond in het AMC, en ook dat is niet makkelijk. Rond kwart voor zes loop ik het ziekenhuis in. Ik wilde eigenlijk nieuw snoep halen, de fut ontbreekt. Ik doe het vanavond met wat ik nog heb en laat helder zijn dat is meer dan voldoende. Ik begroet Anouschka in de keuken. Op haar manier laat ze mij blijken dat ze ziet dat er iets aan de hand is. Kort leg ik uit wat er is gebeurd van de week, we spreken elkaar later op de avond vast nog wel. Het is goed om het kort en bondig te houden bij haar. En ik heb van de week genoeg gesproken over mijn situatie. Ik probeer afleiding te zoeken. Met daarbij de aantekening dat het ook helpt om het van me af te schrijven.
Het lijkt redelijk rustig op de afdeling. Het aantal patienten op de lijst valt ook wel mee. Voor de afleiding zou ik het graag wat drukker zien vanavond. We gaan afwachten. Ik loop de ronde bijzonderheden.
De ronde levert niets op. Het is erg rustig en weinig beweging. Ben ook na 10 minuten weer terug. Twee van de vijf wachtkamers hebben gesloten deuren. Tja dan weten jullie het hè. Santje doet gesloten deuren niet open!
Toch komt er in te tussentijd best wat bezoek binnen lopen. Het zou wel eens kunnen zijn dat het bij de tweede ronde lekker druk is voor koffie/thee. Ook dit wachten we weer af.
Het is inderdaad erg rustig. Ik pak het magazine Jan om door te bladeren. Dan komt er beweging vanuit een familiekamer. De meneer (redelijk gezet) mompelt "zij heeft bakjes snoep staan, het zijn er zelfs vier en dat kan ze weerstaan!" Ik zet mn allerliefste glimlach op en geef die aan die meneer. Als die meneer even later vertrekt met zijn vrouw blijven ze even praten, hij pakt een snoepje en vertelt over de patient. Hmm wat is die afleiding welkom. Ik geef ze na afloop van het korte gesprek nog wat snoep mee "wat suiker voor onderweg". Dankbaar lopen ze naar de liften. Ik wens ze veel sterkte. Het bezoekuur is inmiddels begonnen.
Rond half acht sluit ik het kantoortje af voor de ronde koffie/thee. Het is toch drukker dan ik verwachtte en heb veel mensen kunnen voorzien van koffie/thee. Voor een wachtkamer waarvan de deur dicht zal heb ik zelfs een heel dienblad verse thee / koffie / limonade gebracht. En oh wat zijn de mensen dankbaar. Ik ben weer blij dat ik dit heb kunnen doen voor mijn medemens. Ik ga toch met een goed gevoel het weekend in en voor iedereen : F I J N W E E K E N D!!!