AMC IC 20140829
En voor je het weet is er weer een week voorbij. Een week waarin weer hard is gewerkt. In ieder geval door mij. Het wordt tijd voor weekend en rust. Nog even twee uurtjes het ziekenhuis. Ik ben vroeg in het ziekenhuis, dat wil zeggen om kwart voor zes open ik de lamellen zie ik in mn ooghoeken op de klok. Ik had nieuwe snoep willen halen, dat heb ik niet gedaan. Ik besefte me dat ik nog voldoende had voor een week. Dat is wel het voordeel van verpakte snoep hoor. Het gaat veel langer mee dan de losse snoep zonder verpakking. Ik ga waarschijnlijk Anouschka teleurstellen. Ik had haar deze week nieuw snoep beloofd. Die belofte blijft dan staan voor volgende week.
Al snel schrijf ik mn verhaal en komen er enkele bezoekers. Ze groeten geeneens en staan voor deur met een blik 'of ik wel eens open wil doen' Hmmm als het zo'n avond gaat worden, is dat niet één van mijn favorieten. Oja ik had vorige week nieuwe schaaltjes gekocht voor het snoep. De glazen bekers zijn zo goed als op (toch zitten ze in mn tas en sleep ik ze mee). Mooie plastic bewerkte schaaltjes, staat best mooi al zeg ik hetzelf. Ben benieuwd hoe de reakties hierop zijn vanavond. Mijn eerste ronde bijzonderheden is vrij kort. Er zijn maar 4 Units open. De enige wachtkamer die bezet heeft deuren gesloten en op 2 Units zijn geen verpleegkundigen om bijzonderheden te vragen. Ik kom onderweg Melvin tegen, we zien elkaar op de lange gang en zwaaien naar elkaar. Verder is er geen bezoek nog aan de bedden. Er lopen mensen met telefoon aan hun oor de afdeling op. Het zijn bezoekers voor dezelfde patient als diegene die niet groeten. Ik houd uiteraard mn mond. Sinds het incident met de arts waar ik geen enkele terugkoppeling heb ontvangen vanuit de afdeling, doe ik er niets meer mee. Als een vrijwilligers zo voor rotte vis kan worden uitgemaakt, vind ik het prima. Dan doe ik alleen de leuke dingen en wijs naar mn batch ' ik word er niet voor betaald ' zeg ik dan altijd maar. Niemand kan mij daarop aanspreken. Ik mompel natuurlijk wel dat vooral hun dierbare daar onder gaat lijden, maarja dat geeft dan niet, als je je telefoon maar aan kan laten staan. Dan komt er een man van de afdeling lopen met koffie/thee. Als ik hem belangstellend vraag hoe hij daaraan komt, zegt ie dat een meneer van de afdeling heeft gezegd dat ie mag pakken. Hij heeft de koffie/thee uit de keuken voor personeel gehaald,begrijp ik uit zijn gebrekkig nederlands. Hij vraagt of dat mag. Ik antwoord hem dat het een keuken is voor personeel. Ik ga voor de rest de discussie niet aan, ik vind het best als het allemaal wordt goedgekeurd of als mensen liegen voor kop koffie/thee.
Op mijn ronde bijzonderheden zag ik op het eind van de gang dat er ambulance medewerkers van het snoep pakken. Even later komen ze terug en reageren enthousiast dat er zoiets fleurigs staat. We maken even een grapje. Zelfs de patient pakt een lolly en geniet ervan. Ze lopen de afdeling af en gaan waarschijnlijk via de lift naar de auto voor de rit terug. Het blijft toch leuk hoe enthousiast die jongens kunnen reageren, doet me goed na het vele niet groeten. Dat is denk ik het thema van de avond. Er is een groep mensen die me gewoon niet zien staan/zitten. Lopen me compleet voorbij. En het zijn geen eens witte jassen. Ik snap er niets van en laat het gaan. Ik focus me op de leuke dingen en hoop uiteraard dat deze nog gaan komen.
Na een uur rust te hebben ervaren zie ik dat een collega van Anouschka richting de keuken loop en realiseer ik me dat ik haar inderdaad mis. Het is overall erg rustig op de afdeling met aanloop. Het zal naar alle waarschijnlijkheid een rustig bezoekuur worden.
Het bezoekuur is begonnen en de start is rustiger dan ooit. Heel af en toe komen er mensen aanlopen. Vragen de weg en hun bestemming blijkt dan niet de IC te zijn, ik heb ze uiteraard wel kunnen helpen. In ene komt een brancard om de hoek zeilen met een vreselijk enthousiaste ambulance medewerkers (man natuurlijk haha). Hij begroet me met 'hé schat wat een lekkere snoepjes heb je liggen, Hij loopt snel met zn collega's voorbij en voegt er achter aan 'ik kom er zo eentje van je pikken hoor' . Het is dat ik weet waar het over gaat. Je zou er anders over kunnen gaan denken. Lachend loopt de hele stoet verder. Ik kan mn lachen ook niet onderdrukken. Ze komen terug en pakken net zo enthousiast als ze eerst langs kwamen diverse snoepjes. Het gebeurt niet vaak maar van de andere kant komt een andere brancard aanlopen waarbij de medewerkers ook op de terugweg een snoepje gaat pakken.
De mevrouw van de voeding komt terug van de afdeling van de ronde koffie/thee/limonade voor de patienten. Ik vraag haar een Fanta. Mn ogen vallen bijna dicht. Of het is de droogte van de afdeling of toch vermoeidheid van de drukke week. Bij de eerste slokken knap ik aardig op. Heerlijk zo dat vocht met een beetje suiker haha.
Ook de tweede ronde koffie/thee is erg kort. Er is weinig bezoek en datgeen dat er is denkt zichzelf te kunnen voorzien door zelf koffie/thee te pakken in de speciaal voor bezoek ingerichte keukens.... pfff. Bij het aangeven van de zoveelste keer deze avond van een bezoekster ga ik toch eens naar een verpleegpost en vraag ik nog eens naar de officiele regels. Zij bevestigt mij dat de keukens op IC voor personeel zijn, niet voor bezoek. Dat er collega's makkelijk zijn in toezeggen dat bezoek wel zelf mag pakken. Ik geef aan dat ik dan in een moeilijk pakket zit als ik in de keuken een bezoeker voorlangs zie gaan die een vork wil pakken. Ik vraag dan of diegene het heeft afgesproken met verpleging en krijg een boos gezicht en diegene loopt weg. Ze begrijpt me. Ik weet wel weer waar ik me niet druk over ga maken en weet dat er niets aan de afspraken is veranderd. Enkele mensen kan ik voorzien van koffie, die zijn er erg dankbaar voor. Ik ga vroeg afsluiten vandaag. Er komt echt niemand meer. Ik ga iedereen wensen: F I J N W E E K E N D!!