AMC IC 20140815
Al snel nadat ik het kantoor heb geopend komt Anouschka om de hoek kijken. We begroeten elkaar enthousiast net als vorige week en als we gewend zijn. We praten even tot een collega eraan komt. Het is toch weer fijn om een bekende in het ziekenhuis te hebben. Melvin heb ik al weken niet gezien. Volgens collega's werkt hij overdag. Dat zou best kunnen; hij wil een marktkraam starten en zal daar nu de nodige tijd aan moeten besteden.
Inmiddels een halfuur geleden (kwart voor zes) loop ik het ziekenhuis binnen, Vandaag is een dag van hard werken geweest. Thuis weliswaar maar ik heb heel veel kunnen afronden. In ieder geval hetgeen ik voor mezelf had gepland. Ik heb leuke projecten op dit moment. Het is een periode waar ik veel energie uit mijn werk haal en daar ben ik blij mee. Nu weer mijn vrijwilligerswerk. Ik besef me dat ik het nog steeds leuk vind. Ik zie er niet tegenop om eind van de vrijdagmiddag naar het ziekenhuis te moeten. Het is ook helemaal geen 'moeten'. Ik doe het heel graag en ga met veel plezier. Dus is het nu tijd voor anderen. Inmiddels zijn er al diverse personeelsleden voorbij gelopen die enthousiast reageerden op de glaasjes met snoep. Ze pakten gretig. Wilde nog een snoepje pakken met de opmerking 'als je het maar niet zelf hoeft te betalen'. Uiteraard leg ik weer uit van welk geld ik die snoepjes betaal, licht toe dat ik niet declareer omdat ik zelf zeggenschap over mijn snoepjes wil hebben. Ik wens ze dat ze heerlijk genieten van hun snoepjes. Lachend nemen we afscheid en ze lopen de afdeling op. Een ander loopt langs met broodjes in zijn handen. Hij vraagt heel beleefd of ie een snoepje mag pakken. Ik antwoord bevestigend 'lekker als toetje na je broodjes' Ook deze meneer groet me met een glimlach en loopt door. Het is inmiddels tijd voor de eerste ronde. Ik ga eens kijken wat we kunnen verwachten deze avond.
Op de gehele IC is het uitermate rustig. Op de ronde bijzonderheden krijg ik geen bijzonderheden te horen. De verpleegkundigen kunnen heerlijk rustig eten. Er heest weer een serene rust. In één wachtkamer is het erg druk. Toen ik de sleutels haalde, zag ik dat de kamer was gesloten. Nu is de deur open en vraag ik wat ik voor ze kan doen. Uiteraard wordt verse koffie/thee op prijs gesteld. En oh wat zijn die mensen weer dankbaar. Ik loop met het blad met rotzooi weg en bedenk me dat ik naast koffie ook limonade bij doe en een bekertje snoepjes. Er komt een mooi blad aan en de mensen zijn er erg blij mee. Ze bedanken me uitgebreid. Ik gun ze me mijn mooiste glimlach en loop weer terug naar mn stekkie. Onderweg kom ik Ibrahim tegen van de schoonmaak. In eerste instantie schrikt hij van mij. Hij denkt dat ik hem een opdracht ga geven voor schoonmaak. Nee hoor, ik zag bij binnenkomst zijn kar al staan en nu zag ik hem eventjes verschijnen in een deuropening. Ik loop erop af en groet hem, vraag hoe het gaat. Hij moet lachen en is blij dat ie niet nog meer hoeft schoon te maken. Hij heeft vandaag al heel veel bedden schoongemaakt, zegt ie. Ik versta niet goed welk aantal hij noemt. Maar we blijven glimlachen toch. Ik laat hem voor zijn gang weer gaan en loop weg met de belofte dat we elkaar vast nog wel tegenkomen.
Het is bijna bezoekuur. Inmiddels zijn er toch al wat mensen aan komen lopen. Ook tijdens bezoekuur is het uitermate rustig. Ik ga maar even later mn ronde koffie/thee doen. Daarna is het tijd voor weekend....
Er staat een mevrouw voor de balie die nauwelijks nederlands spreekt. Ze is spaanstalig. Ik wijs haar de weg naar de Unit nadat het een klus is geweest om de naam juist gespeld te krijgen. Anouschka wijst haar ongevraagd de weg en verwijt mij quasi boos waarom ik niet ben opgestaan en meegelopen. Ik vertel haar dat ze dat niet moet doen. We maken een grapje en de lucht is weer geklaard.
Het is weer erg warm in het ziekenhuis. Inmiddels heb ik ook weer mn 'winterkleding' aan door de weeks. De zomerkleding is in ieder geval vervangen door lange mouwen. In het ziekenhuis is dat toch wel warm. Gelukkig is Anouschka er die zorgt voor twee bekertjes Fanta. Heerlijk.
Ik ga toch maar even ronde maken voor koffie/thee. Op de ronde kom ik de spaandtalige mevrouw tegen. Ze zit bij haar man (geloof ik) en is in tranen. Ik sla een arm om haar heen en vraag of ze wat wil drinken. Ze neemt een water van me aan. Ook op de ronde is het zeer rustig; Ik kan zelfs op de Unit met patienten en hun bezoek een praatje maken. De mensen uit de wachtkamer vertrekken en spreken mij aan over het blad met koffie/thee dat ze hebben laten staan. Ik geef aan dat ik zorg dat het wordt weggehaald en wens ze sterkte.
Als laatste op de ronde haal ik inderdaad het blad weg uit de wachtkamer en loop terug om op te ruimen. In de keuken word ik aangesproken door een meneer die mij vraagt waar een patient ligt. Ik loop met hem mee naar mijn kantoor. Halverwege stoppen we; de meneer ziet de naam van de patient op het elektronische bord staan. Het is de patient van de spaanstalige mevrouw. Ik loop met hem mee en wijs de unit waar zijn dierbare ligt. De mevrouw is blij de meneer te zien. Ik loop tevreden weg.
Mijn dienst zit erop. De kwebbelende dames van de keuken zijn weg; het is rustig aan mijn oren. Wat kunnen die dames hard praten zeg! PFFFF. Ik ga ook afsluiten. Ik wens jullie allemaal.......... F I J N W E E K E N D !!!!