AMC IC 20140801
Wat gaat de tijd toch snel. Het is alweer augustus, de achtste maand van het jaar. Dit besef ik me op het moment dat ik de naam van dit verhaal opschrijf. Ik gebruik altijd de datum van schijven en gebruik dit keer ook al geen 7 meer. Pff waar blijft de tijd. Maar goed dus bewust leven zeg ik dan maar. Genieten van het moment dat jou brengt. Ik mag ook vanavond weer de avonddienst Gastvrouw IC ververvullen. Ik fiets rond half zes weg van huis. Het is warmer dan ik dacht. Ik heb vanochtend thuis gewerkt en halverwege hield mn laptop ermee op. Na heel eventjes zelf te pielen toch maar de helpdesk gebeld. Tja het herstarten hielp niet. Het wordt toch een andere, zegt de collega aan de andere kant. Hmmmm dan moet ik dus naar Utrecht. Ach beter nu dan maandagochtend dacht ik. Dus ik stap de auto in en tuf naar mn werk. Het omruilen is nooit zo'n probleem. Die duvelse updates die ze telkens weer de lucht in sturen. En mn favoriete instellingen zijn grotendeels weg. Ik had natuurlijk vandaag geen rekening gehouden met uitval. Maar goed, ik kon vanmiddag weer werken en toen heb ik afgesloten haha. Klaar voor het AMC en zo meteen het weekend. Goed ik zet mn fiets halverwege de looproute en loop verder naar het ziekenhuis. Op de afdeling merk ik al dat het rustiger is dan anders. Tuurlijk, het is vakantie en toch... . Op de Unit waar ik altijd de sleutel haal, hangt een zeer serene rust. De Unit is leeg, er liggen geen patienten. De vele schrobmoppen vallen wel op. De Unit wordt schoongemaakt. Van Melvin (wat heb ik die al lang niet gezien) heb ik wel eens begrepen dat ze in rustiger periodes gehele Units gaan schoonmaken. In het kantoortje valt me direct op dat het deurtje waar we onze tassen in hebben staan is gerepareerd. Ook valt me op dat het andere deurtje van de twee kastjes is gebruikt. Het kastje met van alles en nog wat is nu gewoon open. Het deurtje staat net als de andere van vorige week naast het keukenblok. Het is een kwestie van prioriteiten en budget. Ik snap het wel. In het open kastje zie ik nog een glas staan. Ik pak deze en gebruik het glas bij mijn eigen twee overgebleven glazen die ik voor de snoepjes gebruik. De snoepjes (het zijn inmiddels fruitella, haagse hopjes, napoleonnetjes) staan met zn drieën op de rand van de balie. Al heel snel wordt er enthousiast gereageerd en gepakt. Terwijl ik vorige week gewoon twee glazen had staan, en er werd bijna niet gepakt. Deze week meer trek denk ik
En terwijl ik dit alles zo opschrijf loopt er toch meer bezoek richting de IC en heb ik in de 20 minuten die ik hier zit al voor best wat mensen open gedaan. Al diverse ambulance medewerkers zijn langsgelopen. Ben benieuwd hoe druk/rustig het dan wel niet gaat worden. We wachten af ... de dienst kan beginnen.
Oja lieve mensen nog bedankt voor de fijne en lieve reakties voor het verhaal van vorige week. Het doet mij goed om op te schrijven hoe ik die zaken beleef (en dat is intens zoals jullie hebben gelezen). Jullie reakties erop hebben me goed gedaan. Ook dat wilde ik graag hebben gezegd.
Op mn eerste ronde van de avond zie ik dat het erg rustig is. Waar het bezoek dat de afdeling is opgelopen is gebleven geen idee!. Ik word onderweg aangesproken en vergeet direct dat ik aan mn ronde bezig ben. Ik begeleid een meneer die vraagt naar een patient op High Care. Ik denken dat dat ook een term voor Intensive Care is. Blijkt Verkoever te zijn. Twee etages in de andere kolom van het AMC. Hmmm weer wat geleerd. De meneer en ik lopen weer terug naar de ingang van de IC. Ik begeleid hem tot de liften en vertel hem waar hij het makkelijkst naar de eerste etage kan komen. Dan zit ik op mn plek en besef dat ik met mn ronde bezig was. Ik sta weer op en loop het kantoor uit. De familie die een familiekamer in gebruik heeft geeft mij de sleutel terug. We praten nog wat over het opbergen van een tablet en ik breng de sleutel van de familiekamer naar het sleutelkastje van de gastvrouwen. Ik kijk snel rond over de units en de wachtkamers. Het is rustig. Op de MeciCare zag ik de schoonmaker rondlopen. Ik loop de unit op en vind hem (even denken maar ik kan zn naam niet meer herinneren en hij heeft het vorige week toch echt tegen me gezegd,pff). Hij zal nadat hij klaar is met de unit de familiekamer schoonmaken. Even later zie ik hem voorbij lopen en de kamer ingaan en schoonmaken. Ik hoef niet te bellen hoor en te wachten totdat ze komen. Ik heb mn contacten haha
En af en toe lopen er mensen langs (het kan zijn dat dat AMC-ers zijn) die heel enthousiast reageren op de snoep. En zelfs vriendelijk vragen of ze er één mogen pakken. Tuurlijk antwoord ik dan en of ze er maar lekker van mogen genieten.
In het uur daarna tot aan kwart over zeven is echt niets te beleven. Ik heb een Privé en een Viva doorgebladerd. Straks rond half acht maak ik de tweede ronde. Ik kijk ernaar uit, het is best een beetje saai vanavond. Ik lees het ook terug in het (overdracht) schrift dat de gastvrouwen/heren elke dienst bijhouden. Tja het is vakantie, dan weet je dat. Er staat bezoek voor de balie en een dame van de voeding. Ik leid de mevrouw voor bezoek de afdeling op en loop samen met de dame van de voeding naar de afdeling. Zij is op zoek naar diegene die nu dienst heeft; zij is er om te helpen. Ik neem direct het dienblad dat de schoonmaker (Ibrahim heb ik snel op zijn bordje gekeken haha) bij mij heeft achtergelaten toen hij de familiekamer had schoongemaakt. Als ik in de keuken bij unit 1 het blad neerzet, staat een bezoekster eten klaar te maken. Ik stel de vraag of ze toestemming heeft maar loop eigenlijk al weg met dat ik het niet geloof. Net als de mobiele telefoons op de IC. Zelfs bezoekers van heel zieke patienten zijn in staat de telefoons op de afdeling te gebruiken. Sinds mijn aanvaring met nota bene een arts die op de IC mobiel aan het bellen was, ben ik niet meer van plan er iets van te zeggen. Dat doen de mensen maar die ervoor worden betaald. Ik wil heel graag plezier houden in mijn vrijwilligerswerk en ga dit soort gesprekken niet meer aan. Ik wil nog net de vraag stellen of de dame in kwestie toestemming heeft en dat is het. Diegene die mobiel bellen op de IC maken dan wellicht onbewust of bewust een keuze hun dierbare maar ook andere dierbaren in gevaar te brengen. Ach en dan is al met een al een saaie dienst toch best leuk geworden. Waar ik op gegeven moment dacht dat de tijd heel langzaam voorbij zou gaan, ging ie na de tweede ronde (och daar heb ik nog niets van verteld...) toch wel snel.
De tweede ronde koffie/thee levert ook weer dankbare gezichten op. Op de gang bij Unit 5 wil een familie koffie/thee. Al ver van te voren zie ik een zoon en moeder bij het bed zitten. De zoon is in tranen. Ik schat de situatie in en loop toch op hen af. Ik vraag of de zoon wat water wil, die wijst ie af. Op de vraag of ie koffie wil, gaan de roodbetraande ogen open en vraagt ie een koffie met alles erop en eraan. De moeder wil eigenlijk niets drinken en bedenkt zich dan toch door water te vragen. Uiteraard haalt Santje dat voor ze. Met alle liefde! Zo onderweg kom ik nog meer mensen tegen die toe zijn aan een bakkie en me heel dankbaar aankijken of ik het bakkie (gewoon uit de automaat) bij ze breng.
Dit is waar ik het voor doe. Waar nodig aanwezig, op gepaste afstand. Ik ga weekend vieren. Ik wens jullie allemaal .....
E E N H E E L F I J N W E E K E N D!!!!