AMC IC 20140718
Wat is het een rare dag. Met vreselijk nieuws naar bed gaan en opstaan... ik vind het verschikkelijk. Het is warm vandaag en dat merken Joy en ik zeker als we op de fiets richting het ziekenhuis fietsen. Goed Joy achterop, ik trappen haha. Om dat ik niet precies waar de fietsenstalling is (de oude wordt verbouwd), zet ik de fiets bij het station en lopen we verder richting het ziekenhuis. Ik zie de vlag halfstok hangen en weer schiet ik vol. Uiteraard laat ik het Joy niet merken. Als we bij de Albert Heijn chocolade halen (kadootje van Joy aan mij) besef ik dat ik de snoepjes vergeten ben. Joy reageert dan snel, 'ja dan maar een weekje niet hoor'. Ik ben teleurgesteld maar kan er toch niets meer aan doen. En inderdaad dan maar volgende week maar. De dropjes en de pepermuntjes van de afdeling voldoen ook!
Op onze ronde zien we veel mensen op de afdeling. Die zagen we al in het kantoortje. We hebben inmiddels al veel mensen binnen gelaten. Ik had al zo'n idee dat er veel mensen op de afdeling zijn. Op Unit 3 wordt er eigenlijk geklaagd over het aantal bezoekers. Of Joy ervoor kan zorgen dat ze de bezoekers weg kan sturen. Ik vind het zelf niet netjes maar goed, we spelen het spelletje mee.... Op de verdere ronde vragen we wat bezoekers koffie/thee en dat nemen ze graag aan. Op de terugweg komen we via een verpleegkundige een familie tegen die net arriveert. De mevrouw gaat eerst met de verpleegkundige mee en komt later bij mij/ons om te wachten in een wachtkamer. Ik sluit de deur van de laatste wachtkamer en wacht af wanneer ze weer verschijnt. Als ik later een bekertje water voor de moeder kan halen, blijkt dat ze toch op de eerste hulp afdeling moeten zijn (geen idee waarom maar oké). Ze willen via de lift op de afdeling naar de 1e hulp. Dat heb ik net niet gehoord op mijn vraag hoe bezoek het snelste naar 1e hulp kon komen. Ik moest ze toch via de hoofdingang en buiten om wijzen. Daar waren ze het natuurlijk niet mee eens. Maar goed. Joy en ik hebben ons rollenspel afgerond. We hebben een gesprek met elkaar gevoerd alsof we zelf iemand anders waren. Er is niet veel bezoek dus het kon best wel. We zijn aan het donderjagen met de camera bij de deur haha. Het bezoekuur is inmiddels begonnen. Nu wordt het weer serieuze zaken. Zo meteen de ronde voor koffie/thee voor bezoek. En aan het eind van dit verhaal de belevenissen van Joy zelf...
De ronde voor koffie/thee is rustiger dan ik dacht. Ik had het idee dat er veel meer mensen op de afdeling zouden zijn. We zijn op tijd om nog eventjes het verhaal van Joy op te schrijven:
we gingen op de fiets met super warm weer tante Sandra had daar echt geen zin in.
toen we in het ziekenhuis kwamen was het 10 graden kouder dat was wel even lekker,even later gingen we de sleutel van het kantoortje halen .
ik tracteerde ons ook nog op wat lekkers ,tante Sandra had een mars met wat water en ik een snicker met dubbel frisss en als laatste voor ome Stefan lekkere apenkoppen (Sandra: dat weet ie nog niet).
we hebben 2 rondes gemaakt en koffie en thee langs gebracht.
en dat vonden de mensen wel leuk en ik heb veel veel rond gebracht alleen we waren de snoepjes van thuis vergeten mee te nemen dat was wel dom
maar verder was het leuk.
groetjes joy
Om kwart over 8 sluiten we de deuren achter ons en gaan de hitte weer in. Eerst lopen naar het station pffffffffffffff dan op de fiets naar huis. Iedereen (ondanks de grote verliezen...) een fijn weekend...