AMC IC 20131206
Ik ben laat vandaag. Rond zes uur loop ik het ziekenhuis binnen. Om kwart over vijf thuis, snel even eten. In het voorbij gaan Stefan kort bijpraten over vandaag en sjeesen op die fiets. Weer een drukke week achter de rug en nu is het tijd om rustig terug te kijken. Even een moment voor mezelf en vooral voor de bezoekers IC. Na een kort gevecht met het beeldscherm waarop ik mag werken in het ziekenhuis start ik op. Zet alles klaar. De dienst kan beginnen. Nou ja, onderweg hierheen besef ik me dat al de hele week de glazen bekers in de gang staan. Dat zijn de bekers waar ik de snoep ik doe en op het randje zet. Deze gaan stuk als ik ze in de snoeptas doe onderweg. Dus voor dat korte ritje naar huis doe ik de glazen in mn handtas. Natuurlijk vergeet ik ze vorige week in de zak met snoep te doen en (je raadt het al...) ik vergeet de glazen nu vanavond mee te nemen. In het kantoor zijn genoeg bakjes om mn snoep alsnog in te doen, dus geen probleem. En als ik de nieuwe mevrouw van de voeding lief aankijk vanavond heeft ze waarschijnlijk wel 4 doorzichtige bekertjes voor mij. Ik ga het zien.
Net voor het bezoekuur loop ik de afdeling op om te kijken of er koffie/thee klanten zijn. Ik heb bewust vandaag de ronde bijzonderheden overgeslagen. De lijst van patienten is redelijk kort en ik doe de aanname dat er geen bijzonderheden zijn. Er is een wachtkamer die uitpuilt van de mensen. Ik neem het blad met oude koffie/thee mee en er wordt enthousiast gereageerd op mijn aanbod voor nieuwe. Ook krijg ik de vraag of er een nieuwe. Ik loop richting het koffieapparaat en word aangesproken door twee mannen die blijkbaar bij diezelfde groep horen. Er ontstaat een gesprek waarbij ik mag uitleggen waarom ik dat doe. We maken grapjes onderling. Het vasthouden van het blad inclusief de kannen die erop staan wordt een belasting voor mijn schouder. Ik loop gauw door en verzorg de koffie /thee. Op de vraag van de groep voor een nieuwe vuilniszak heb ik eventjes niet gehoord. Er kan nog voldoende afval in de emmer gegooid worden. Ik loop de andere wachtkamers af en iedereen heeft trek in koffie/thee. De chinese meisjes die moeilijk verstaanbaar zijn. De jongelui in de 1e wachtkamer die ik onderweg al had verteld dat ik onbeheerde tassen zag staan en dat er echt mensen rondlopen die die tas met inhoud wel willen hebben. Ik werd bedankt voor mijn attentheid die beloont is met koffie haha.
ik loop terug naar het kantoor en word aangesproken door een stel met de vraag waar ze in een ruimte kunnen eten. Ik wijs ze naar de achterste wachtkamer. Ik vraag heel brutaal of de mensen die er net naar binnen lopen ergens anders willen zitten. De man heeft een hernia en wil graag liggen op een bank (vandaar mn brutale vraag). Nee hoor helemaal geen probleem. Ik wijs ze de stoelen richting Unit 4. Geen probleem. Hè wat fijn dat mensen iets voor een ander over hebben. Ik bied het stel een kop koffie aan.
De mevrouw van de voeding komt achter mij aan van de afdeling lopen. Ik vraag haar of ik vier bekertjes mag hebben. Ze reageert zo enthousiast dat we direct in gesprek zijn. Hè wat lekker! Ik krijg de vier bekertjes en ze biedt ook direct aan of ik iets wil drinken. Graag! Ik heb zo lopen rennen en vliegen dat er wel weer wat vocht bij kan.
De witte pakken, die bestaan ook nog en hoe! Lees! er staan twee witte pakken voor de deur. Ik ben voorzichtig met begroeten, dat had ik al eerder met mezelf afgesproken. Ze blijven met zn tweeen pontifikaal voor de deur staan. Geen groet of zo. De blik gaat naar opzij, of ik open wil doen. Ik wijs ze op het pasje dat ze hebben. De mevrouw geeft me een sneer: bedankt hoor voor de service, wij moeten hier met spoed heenkomen!. Ik antwoord met 'graag gedaan'! Ik blijf mezelf verbazen over de arogantheid van de witte pakken. Maar goed, dus even terzijde haha.
Voor de zekerheid loop ik nog een ronde koffie/thee en weer zijn er liefhebbers. Een meneer vraagt of ik cafeine vrije koffie heb. Ik antwoord dat ik die niet heb. Nou zegt die meneer, gisteren kreeg ik het wel van jouw collega. Ik antwoord dat ik mn best ga doen en vraag wat ik kan anders mee kan nemen. Water is het antwoord. Je raadt het al, ik kom met cafeinevrij water terug. Het wordt me vergeven geloof ik. Ook deze dienst is weel zo snel gegaan. Je knippert met je ogen en het is tijd. Ik ga afsluiten. Voor iedereen: fijn weekend!