AMC IC 20131101
Na een hectische week (ik word een beetje moe... :-) ) loop ik echt moe het ziekenhuis in. Wat een week is het geweest. Het is echt lang geleden dat ik het weekend nodig ga hebben om bij te komen. En eerlijk gezegd... zonder het ziekenhuis tekort te doen... ik ben er nu echt aan toe. Toch heb ik geen vervelend gevoel als ik dit opschrijf. Deze twee uur ben ik er toch weer voor anderen en kan ik de afgelopen week gauw achter me laten. Ik was vanmiddag toch nog redelijk vroeg thuis, heb op mn gemak even kunnen zitten en eten. Van de week heb ik al nieuwe snoepjes gehaald, die zaten al in de tas. De dienst kan beginnen, ik start met de ronde over de afdeling.
Bij binnenkomst zie ik een stel net voor de ingang hangen. Als ik mn ronde start, spreek ik ze aan dat ze de afdeling op mogen en wachten in een wachtkamer. De mevrouw vertelt mij dat ze wachten op haar vader die een operatie heeft ondergaan, de verpleegkundigen zouden bellen als hij op de afdeling is en ze heeft het mobiele nummer doorgegeven en juist dat nummer mag op de IC niet worden gebruikt. Ik verwijs ze in eerste instantie naar de bank even verderop in de gang. Ze waren inmiddels op de grond gaan zitten en dat hoeft helemaal niet toch? Ik noteer de naam en geboortedatum en beloof hen dat ik het voor hen navraag. Ze bedanken me en gaan zitten. Op de ronde voor bijzonderheden zijn er geen. Ik stel de vraag over de vader en krijg de verwijzing naar de juiste Unit. Daar vertellen ze me dat hij op de afdeling is aangekomen, dat ie nog 'klaargemaakt moet worden voor bezoek etc'. Ik vertel dat er bezoek is en dat ik ze op de afdeling in een wachtkamer ga zetten. Uiteraard is dat goed. Of ik dan het kamernummer nog doorgeef. Ik haal de bezoekers en wijs ze de weg naar de wachtkamer en geef bij de Unit aan waar ze het bezoek van de patient kunnen vinden. Tot zover de 1e ronde. Ik voel me weer op mn plek. Nu weer even uitrusten, de verhalen van deze week doorlezen en bezoek ontvangen.
Melvin en ik praten bij over de afgelopen week. Hij heeft zijn werk grotendeels af en kan net even wat langer praten. Zowel hij als ik maken hetzelfde mee qua verandering op het werk. Dat is een leuk aanknopingspunt. Het is een fijne gozer.
Ik zie een wat oudere mevrouw de keuken ingaan, die mevrouw werkt uiteraard bij AMC. Als ze mijn kant op komt, vraag ik haar hoe het met Anouschka is. Ze weet het niet precies maar gaat het voor mij navragen. We spreken elkaar kort over van alles ennog wat. Het bezoekuur begint en er komt steeds meer bezoek. We nemen afscheid en wensen elkaar fijn weekend.
Op mijn ronde koffie/thee zijn er diverse mensen die wat willen drinken. Verdrietige mensen die graag een kop koffie drinken. Ik bedien ze met alle liefde. In het vorig halfuur heb ik mensen toegelaten die mij vertelden dat één van de patienten is overleden en dat zij op bezoek kwamen. Als ik mn ronde koffie/thee doe, komt er een bed langs met een laken over het gehele bed. Mijn vermoeden komt uit. Het bed gaat de rouwkamer in. Dat is de ruimte achter mijn kantoor. De ruimte waar een overledene opgebaard kan liggen. Ik hou de verpleegkundige in de gaten. Als ik weer in het kantoor terug ben, komt de verpleegkundige mij vertellen dat er familie op bezoek komt en of ik ze wil opvangen en begeleiden naar de kamer. We zoeken samen nog naar de juiste sleutel en ik beloof de familie op te vangen. Later komt ze vertellen dat de familie al is gearriveerd en bij hun geliefde is.
Ondertussen is het best druk met bezoek, veel mensen vragen waar patienten liggen, dan staan er al mensen te wachten totdat ik de deur open doe. Eén voor één help ik ze en tuurlijk help ik ze ook tegelijk als ik dat aankan. Het multi-tasken is me niet vreemd haha.
De tijd vliegt als een gek. Nog maar een kwartier en de tijd is alweer om. Het gaat net als vorige week. Het lijkt alsof het 5 minuten geleden dat ik hier binnenstapte.
Het bezoek vindt de weg naar buiten weer. Ik denk dat het ook de hoogste tijd is. Ik ga weekend vieren en uitrusten!
Fijn weekend allemaal!