AMC IC 20130809
Het is gewoon koud als ik op de fiets naar het ziekenhuis rijd. Ik heb een hemdjurkje aan en vrees voor de terugreis straks. De wind is best sterk en ik voel met de minuut de temperatuur afnemen. Ik ben een keer blij als ik het warme ziekenhuis inloop. Geen zweetdruppels nee puur opwarmen, haha. Ik heb één seconde hoop dat ik Anouschka op de afdeling ga tegenkomen. Nee ook deze keer ga ik haar niet tegenkomen. Voor de zoveelste week geen vrolijke aanspraak, gekke bekken in de gang en vooral geen Fanta. Ik loop snel verder de afdeling op. Tot mijn verbazing loop ik een lege unit6 op. Doet een beetje vreemd aan. Eens in de zoveel tijd, weet ik, worden de units geheel schoongemaakt. Melvin vertelde me dat vorige week nadat hij de gomballen voor onderweg had meegepakt. Ik pak de sleutels en loop naar het kantoor. Ik zet de snoepjes klaar. Oja die hadden we thuis even in de koelkast gezet. Het was vorige week zo heet in de berging geworden dat de snoepjes bijna waren gesmolten. Ze waren toen ik ze neerzette nog steeds warm. Ik vond het bijna onverantwoord om ze neer te zetten. Dus in de koelkast. Ik pakte de tas van het haakje om aan mn fiets te hangen en vond dat die tas zo licht was. Pas op dat moment herinnerde ik me dat ze in de koelkast lagen. Dus snoepjes staan klaar. Ik lees het schrift met de bijzonderheden en vul deze alvast in. Ik heb nooit bijzonderheden die ik in het schrift vermeld. Ze staan hier vermeld. Mijn bijzonderheden. Als ik alles klaar zet komt de meneer die ik al een paar weken achter elkaar rond zie lopen, weer. We groeten elkaar en hij loopt snel verder. Volgens mij loopt ie werkelijk echt sneller dan vorige week. Mooi om te zien dat het goed met hem gaat. Ik loop naar de afdeling voor de bijzonderheden van vanavond. Die zijn er eigenlijk niet. Ook de wachtkamers controleer ik, neem de koffie/thee spullen mee en vraag bezoekers of ze koffie/thee willen. Ook deze keer hebben we weer een wachtkamer vol zitten. Ik mag thee voor ze klaar zetten. De dienst gaat beginnen.
Het lijkt wel vakantie. Het is zo rustig. Ik zit echt duimen te draaien en het saai en dan moet het bezoekuur nog beginnen pfff. Heb de radio al aangezet. Nee dat is een avond die niet in mijn herinnering blijft. Ik ga nog eens een ronde over de afdeling doen.
Bij deze ronde om 7 uur ben ik in 5 minuten weer terug. Er is werkelijk geen kip op de afdeling. De meneer van schoonmaak (de naam weet ik nog niet) vertelt mij later dat het vanavond wel heel erg rustig is. Ik ga om 10 voor 8 inpakken en wegwezen. Misschien kan ik nog een beetje warmte oppakken. De meneer van het patiententransport komt om de hoek kijken en natuurlijk biedt hij zijn patient een snoepje aan. Zijn glimlach is zoals altijd heel groot en hij heeft nog steeds de kwaliteit om een leuk gesprek met zijn patienten te voeren. En elke keer geniet ik weer een paar seconden als ik het zie. Ik ga afronden. Fijn weekend iedereen....!!!!