AMC IC 20130426
En het is zo een maand verder dat ik weer de weblog schrijf. Gisteren ben ik na een geweldige vakantie in Thailand weer begonnen met werken in Utrecht. Afgelopen zaterdag teruggekomen en nog wat daagjes gebruik voor het uitrusten van een vermoeiende reis. En vandaag mag ik er weer voor anderen zijn. Heerlijk om het ziekenhuis weer in te lopen. Voordat ik naar het ziekenhuis rijd, sla ik even af naar de supermarkt om nieuwe snoepjes in te slaan. Degene van voor de vakantie heb ik op de afdelingen achtergelaten. Drie weken in de kou liggen is niet helemaal geweldig. Dus nieuwe snoepjes.
Als ik de afdeling oploop vanuit de lift, zie ik dat de keuken er anders dan anders uitzien, of lijkt het nou maar zo... Ik twijfel of ik Anouschka ga begroeten vanavond. Ach ik loop door en haal de sleutels. Ik open het kantoor en als ik de lamellen opendoe staat de meid voor mn neus. We begroeten elkaar nog enthousiaster dan we normaal al doen en vragen over en weer hoe het met elkaar gaat. Ik open de nieuwe zakjes met snoep en doe ze in de grote snoeppot. Ik verdeel ze daarna over de potjes die op de rand staan. Ja ik voel me weer op mn plek.
De ronde voor bijzonderheden ga ik nog even doen voordat ik klaar ga zitten voor het bezoek.
Van bijzonderheden kan ik niet spreken. Die zijn er niet. Net als andere keren laat degene die de middagdienst draait, een lijst voor me liggen. Ik haal geen nieuwe,zonde van het papier.
Als ik het schrift van de 'overdrachtsverhalen' lees zie ik staan dat de verpleging op unit 6 het vervelend vindt dat de vrijwilligers in hun pauze om de lijst komen vragen. Nou wil je ooit zeg!!!! Diegene die op dat moment dienst heeft zou een email aan de coordinator vrijwilligers en IC hebben gezonden om de lijst elektronisch te bekijken. Zeker geen slecht idee!. Dat moeten ze veel meer doen. Geen papier meer, elektronisch. Ik heb de afgelopen maanden al besloten die niet aan te geven. Daar is het hier te oubollig voor. Ik vond het wel grappig om te lezen. En was verontwaardigd dat de verpleging (die we notabene ontlasten met ons werk) zo hoog van de toren blaast. pfff. En ik ben het weer kwijt.
Het bezoekuur begint zo'n beetje, ik merk dat aan de toeloop en vooral de twijfel vande mensen... mag ik wel al doorlopen. Yeah, ik laat lekker iedereen binnen. En toch is er weer één met bloemen, die bloemen komen de afdeling niet op.
En prompt er komen drie mensen aanlopen, lopen naar een familie kamer en begroeten me : oh daar zit ze weer met de snoepjes. Ik vraag eventjes over hoe wat. De mensen lopen er al 6 weken. Patient lag op IC, is verhuisd en nu weer terug op IC. Het zijn brabanders en we hebben best eventjes lol onder elkaar. Ze lopen de afdeling om om naar hun geliefde te gaan. Ik geef aan als ze koffie/thee willen hebben kunnen ze altijd vragen. Ze knikken dankbaar. Tuurlijk loop ik straks een ronde en kijk of ze er zijn... Even exta aandacht geven.
Melvin loopt van de afdeling en twijfelt of ie groet. Ik begroet hem en ik krijg een enthousiast 'hoe is ie?" terug. Ik geef aan dat ik gomballen voor hem heb. Ik had ze eigenlijk voor Henk meegenomen. Die is 3 weken vrij, heerlijk voor hem.
Melvin komt later een bekertje gomballen ophalen voor hij naar huis vertrekt. Hij is zo blij met zn snoepies.
In ene is een grote run van bezoekers op de IC. ze zijn niet allemaal voor IC maar ook voor de verpleegafdelingen aan de andere kant van de lift. Anouschka helpt me met de bezoeker van de patient die net is geopereerd.
Ik loop een ronde over de afdeling en zie dat één wachtkamer is bezet. Deze bezoekers hoeven geen koffie/thee. Dat is een snelle ronde dus.
Als Anouschka van haar ronde over de IC terugkomt, geeft ze me een lekker glas aanmaaklimonade. Ik ben er weer blij mee. Ondertussen doe ik weer voor vele bezoekers de deur open. Het is weer een enerverende en bevredigende avond geweest. Nog eventjes en ik ga afsluiten en weekend vieren!