AMC IC 20130208
Na een dag heel hard werken zit ik weer mijn verhaal te schrijven in het AMC. En er is al in het halfuur dat ik binnen ben zoveel gebeurd dat ik al bijna niet meer weet wat.
Goed beginnen bij het begin.. Ik loop het ziekenhuis in en zie op de verdieping direct Anouschka. Ik groet haar. Zij verwachtte mij niet. Nee dat klopt. Ik heb vanaf deze week elke vrijdag dienst. De zondag vond ik toch lastig worden vanwege het eind van het weekend en toch ook een breek in de dag. Dus elke vrijdag. Ik krijg van haar een Privé mee. Voor als ik niets heb te doen. Ik spreek de hoop uit dat het druk wordt en ik het tijdschrift niet nodig heb. Dan vertel ze me dat er een mevrouw gaat overlijden. Ik zag dat de grote familiekamer naast mij al bezet was; ik had al een vermoeden. Goed ik loop de afdeling op om sleutels te halen. Bij Unit 6 zaten twee artsen in gesprek. Nou er kon ook echt geen groet af. Ik ben snel weggelopen en mn ergernis verborgen. In het kantoortje tref ik opnieuw de lijst van vanmiddag aan en loop met deze weer de afdeling op. Bij geen enkele Unit is iets bijzonders, behalve unit 4. Als ik het verpleegkundige kantoor inloop hoor ik artsen zeggen 18:07. De verpleegkundige die mn vragen beantwoordt duidt me al aan dat het gebeurd is. De mevrouw is overleden. De verpleegkundige vertelt me dat mevrouw na de schouwarts in de rouwkamer naast de grote familiekamer komt te liggen. Ik zie het wel en wacht af. Ik loop terug, besef me dat ik twee wachtkamers niet gezien heb. Goed volgende ronde. Als ik weer in het kantoor ben, lopen er heel veel mensen over de gang ook richting de familiekamer. Diverse mensen willen diverse malen de afdeling op lopen. Geen probleem.. ik zit ervoor. Als ik nu rond half zeven te bedenken wat ik nog meer heb meegemaakt. Laten we het erop houden dat het heel hectisch is. De tijd zal heel snel gaan.
De familie blijft uiteraard heen en weer lopen. Als ik Henk zie rennen vliegen, heeft hij geen eens door dat ik in het kantoor zit. Ziet me volledig over het hoofd haha. Ik moet best lachen. Zie ik hem ook eens aan het werk haha.
Ik ga voor het bezoekuur nog eens een ronde doen.
Op de afdeling zijn twee van de vijf wachtkamers bezet en hebbende deur dicht, dus voor mij geen werk. Ik weet dat een ander gedeelte van de familie ook een wachtkamer hebben.
Even later vertelt een familielid dat de mevrouw naar de rouwkamer wordt gebracht. Ik heb even kort een gesprek met de mevrouw. Ook haar condoleer ik met het verlies. Even later weet ik van Anouschka dat de mevrouw in de rouwkamer is gebracht. Ze heeft gezien dat ze was gebracht. Ik merk ook meteen dat het een stuk rustiger is. Het is eigenlijk stil aan die kant. Een oase van rust. Tja dat gebeurt ook met overlijden.
Het is bezoekuur en het is nog nooit zo stil op de gangen geweest. Heel stil komt Henk met zn collega aanlopen. Een familiekamer moet nog schoongemaakt worden. Na afloop heb ik een bekertje gomballen klaar staan. Hij is druk bezig en pakt het mee voor onderweg. Hij belooft later terug te komen. Hij loopt daarna nog eens langs en is druk bezig.
ik ga nog eens een ronde doen. Het is nu zo rustig dat ik even moet lopen. Het is ook rustig op de afdeling. Als het zo doorgaat ga ik lekker vroeg weg. Weekend!!
Ook bij de wachtkamers is niet veel te doen. De ene die nogbezet is heeft de deur gesloten en dat houdt nog steeds in dat ik daar geen werk heb. Een gesloten deur blijft gesloten.
Ik maak mn dienst af en ga tevreden naar huis. Henk heb ik niet meer gezien. Met Anouschkam heb ik nog even een kort gesprek. Ze gaat ook naar huis en ik doe hetzelfde. Volgende week weer...