AMC IC 20130127
Zondagavond zo kwart voor zes.. het is weer tijd voor het AMC!! Ik loop het ziekenhuis binnen en bedenk me onderweg al wat ik wil opschrijven. Gister hebben we een 50 jarige verjaardag gehad van een goede vriend van ons. Zij is ook een goede vriendin van mij en heeft net als ik Diabetes. Zij weliswaar even een tikkie erger maar toch. Ik heb van de week de keuze gemaakt ze te helpen (na het uiteraard gevraagd te hebben) met de voorbereidingen zaterdagmiddag. Rond 3 uur stonden we daar voor de deur. Natuurlijk kletsten we heerlijk met zn vieren bij. De dames hebben de hapjes voor die avond voorbereid. We hebben een lekkere zuurkoolstampot als avondmaaltijd gegeten. En toen we klaar waren, kon het feest beginnen. Er waren zo'n ruim 30 mensen uitgenodigd. Ik verzorgde in ieder geval de koffie/thee (jee waar doe ik dat meer haha) en gebak. Het was aanpoten en ook gelukt. De rest van de avond heb ik een beetje heen en weer gelopen, kijken of mensen nog te drinken hadden etc. Met veel mensen gesproken. Ik kan veel mensen uit hun vriendenkring. Mn broer en schoonzus waren er ook. Ik heb zelfs bijgesproken met mn ex-man. Die had ik ongeveer tien jaar niet gezien. Wel via de 50 jarige vriend op de hoogte van zijn ontwikkelingen, maar goed dat heb ik hem niet verteld. Ik merkte dat er zoveel tijd overheen was gegaan dat je ook weer een gesprek kunt voeren. En daarbij moet ik zeggen onze scheiding is echt van een leien dakje gegaan, geen onvertogen woord.
En nu weer in het AMC. Ik haal de sleutels vanaf Unit 6 en loop naar het kantoortje. In 1e instantie was de keuken van Anouschka afgesloten. Ik hoopte dat ze er was. Als ik haar deur open hoor gaan, kijk ik om het hoekje. Er komen van de andere kant mensen aangelopen die uit de grote familiekamer naar het kantoortje zit. Een meneer spreekt me aan: zo... zit het erop? Ik zet mn glimlach op en vertel dat ik net begonnen ben, dat het vrijwilligers werk is voor 2 a 3 uurtjes per week en ik ben in een fijn kort gesprek met een man van wie een geliefde op de IC ligt. De groep uit de grote familiekamer verlaat de kamer om even een andere kant van het ziekenhuis te zien. Ik geef aan dat ik de grote familiekamer in de gaten hou. Ik vraag nog wel of ze de waardevolle spullen willen meenemen. Daar hadden ze al aan gedacht.
Dan zie ik Anouschka, we groeten elkaar van een afstand; er staan een dame voor het kantoortje en vraagt naar een patient. Ik zoek deze op en wijs haar de weg. Ik loop de keuken in om Anouschka te groeten.
Als ik de snoepjes die ik bij me heb in de grote snoeppot doe en de gomballen neerzet, steekt Henk zijn hoofd om het hoekje. Ik moest heel erg lachen. Hij komt precies op tijd, of hij het weet. We praten even kort bij, Henk pakt enkele gomballen, sluit het potje af, zodat niemand anders kan pakken. Ik geniet ervan.
Ik gun me de tijd om dit op te schrijven. Het is aan de ene kant erg rustig en ik heb gewoon wat te vertellen. Bij de ronde over de afdeling hoorde ikniets bijzonders, of de verpleegposten waren niet bezet. En de verpleegkundige die ik toch al niet heel aardig vind, was nu ook niet erg aanspreekbaar. Ik laat het, ik loop door en begin mn dienst. Ik wil alleen maar energie halen uit mijn rol als gastvrouw IC.
De dienst kan beginnen!!
Het bezoekuur is begonnen. Er komt best wel veel bezoek. Van de 5 wachtkamers zijn er 2 gesloten. Daar ga ik ook niet naar binnen. De andere drie zijn niet bezet en ik kon bij mn laatste ronde ook niemand van koffie/thee voorzien.
Anouschka is ook druk bezig. We spreken af elkaar straks nog even kort te spreken.
Om kwart over zeven komt een verpleegkundige vragen of wij als gastvrouwen koffie/thee schenken of dat dat door de voedingsmevrouw gedaan wordt. Ik antwoord bevestigend en vraag welke wachtkamer. Ze gaat op zoek en vertelt me eventjes laten dat het de wachtkamer is waarvan de deur dicht was. Ik geef nog eens aan dat ik bij een gesloten deur niet open doe om koffie/thee te vragen. Er kan wel een arts binnen zijn met een vervelende mededeling. Dan heb ik er niets te zoeken. Dat verhaal heeft de verpleegkundige ook het bezoek verteld. Ze zijn heel blij met de koffie/thee. Ik zet ook nog een bekertje snoep erbij om te knabbelen.
als ik de koffie thee klaar maak vraagt de verpleegkundige mij ook koffie /thee te verzorgen voor de familie in de grote familiekamer. Als ik één van de familie de IC op zie lopen vraag ik voor de behoefte aan koffie/thee. De meneer weet me te vertellen dat de machine die hier staat, gratis koffie/thee geeft. Ik heb mn vragen erbij maar goed. Ook Anouschka twijfelt aan de gratis koffie/thee
We praten met elkaar bij Anouschka en ik. Ze legt me met de snoeppotjes uit welke units waar zitten. Links rechts, rechtdoor. We zijn zo druk met praten dat we niet door hebben dat het 8 uur. Snel sluiten we af. Ik heb er weer energie van gekregen. Ik ga nog een ronde doen en dan naar huis. Mijn werkweek kan weer beginnen.
Als ik even laten langs de andere wachtkamers loop zie ik er weer één bezet. Ik vraag voor koffie/thee. Eén water en één koffie. Ik zie betraande gezichten. Ik biedt aan om een kannetje water neer te zetten. Ook als ik hier koffie en water neerzet zet ik een bekertje snoep erbij.